Ten niewielki, gotycki, kościółek niezbyt atrakcyjny na pierwszy rzut oka okazuje się z kilku powodów bardzo ciekawy.

HISTORIA BUDOWY KOŚCIOŁA:

Kościół wybudowano na przełomie późnego średniowiecza i wczesnej epoki nowożytne (II połowa XV wieku - ok. 1500 r.). Na pewno kościół istniał w 1556 roku, kiedy jest wymieniany jako filia nieodległego Kiełpina. Pierwotnie bryła kościoła składała się z prostokątnej, dwuprzęsłowej nawy oraz nieco węższego dwuprzęsłowego prezbiterium. Prezbiterium zamknięte jest trójbocznie. Stosunek długości nawy do prezbiterium wynosi 1:0,8. Niemal równoważne nawie prezbiterium jest w architekturze wiejskich kościołów na Pomorzu rozwiązaniem unikatowym. Mury świątyni wzniesiono z dużych ciosów oraz  kamieni narzutowych różnej wielkości. Portal zachodni, przypory oraz obramienia okien wykonane są z cegły. Wszystkie okna miały formę i wielkość, obecnie zamurowanego, okna (blendy) we wschodniej ścianie prezbiterium. Otwory okienne były zamknięte łukiem odcinkowym, i dzielone pionowym słupkiem.

W 1619 roku, bezpośrednio przy elewacji zachodniej, wzniesiono drewnianą dzwonnicę o wysokości około 21,5 m. Wieża o konstrukcji szkieletowej, szalowana jest deskami w układzie pionowym. Hełm, daszki pulpitowe oraz część ściany wschodniej pokryto szkudłami na pełnym deskowaniu.

W 1866 roku zakończono gruntowne prace remontowe kościoła, które wiązały się z „regotycyzacją” całej bryły. Zakres prac był bardzo szeroki. Zmieniono wówczas wielkość i kształt okien, które uzyskały „gotycki” charakter. Założono strop belkowy nad nawą i prezbiterium. Wykonano nową więźbę dachową, a także wzmocniono konstrukcję dzwonnicy oraz wymieniono szalowanie.

Kolejna, duża i kompleksowa przebudowa, która znacznie zmieniła bryłę świątyni, miała miejsce w 1909 roku. Pracami kierował rządca budowlany okręgu Gryfice Walter Rassow. Dostawiono wówczas po stronie północnej i południowej prezbiterium dwie kaplice. Północna, większa; południowa mniejsza.
Ostatnie poważne prace budowlane prowadzone były na przełomie lat 80 i 90 XX wieku. Zakres prac obejmował rozbudowę obu kaplic. W pierwszym etapie rozpoczęto rozbudowę po stronie północnej. Nową kaplicę, 23 czerwca 1990 roku, poświęcił biskup S. Stefanek. Poświęcenie z kolei kaplicy południowej miało miejsce 9 czerwca 1991 roku.

WYPOSAŻENIE:
Ołtarz    Wykonany został z drewna około 1730 roku przez lokalny warsztat stolarsko – snycerski, posiada barokową formę. Pierwotnie był to ołtarz ambonowy z wysuniętym (w części centralnej) trójbocznym koszem i baldachimem.
Chrzcielnica     Chrzcielnicę ufundowały (z okazji ślubu Ventza von Manteuffel z Elisabeth von Blücher, czyli przed rokiem 1600) rody von Manteuffel oraz von Blücher. W arkadowych płycinach na ścianach czaszy chrzcielnicy umieszczonych jest pięć herbów rodziny von Manteuffel oraz jeden herb rodziny von Blücher. Na poszczególnych polach herbowych upamiętnieni są: 1. Christoffer Mantevfel,2. Iochim Mantevfel, Michel Mantevfel, 3. Ventze Mantevfel, Selvester Mantevfel, 4. Harmen Christoffer Mantevfel, 5. Dortia Mantevfels 6. Elisabet Blvcers. Zabytek, pod względem typu  zalicza się do najczęściej spotykanych na Pomorzu obiektów kielichowych. Otrzymała ona charakter architektoniczny, zbudowana na planie sześcioboku z prostokątnymi ściankami czaszy, które zdobione są arkadowymi płycinami. Jest ona nośnikiem programu wyłącznie heraldycznego i zawiera treści odnoszące się do rodów fundatorów.
Dzwon Odlany został w 1924 roku przez Ericha Vossa. Dzwon ten posiada klasyczną, nowożytną formę. Dolna średnica, mierzona w kołnierzu (wieńcu) wynosi 78 cm. Na szyi znajduje się, pisana antykwą, inskrypcja: HERR GOTT ERHÖR’ MEIN RUFEN oraz sygnatura ludwisarni: GEGOSSEN VON C. VOSS & SOHN IN STETTIN.
Empora Powstała najprawdopodobniej w latach 1909-1910. Wykonana jest z drewna, malowanego farbą olejną. Obiega trzy ściany nawy, tworząc po stronie zachodniej chór organowy.

Organy Znajdują się na emporze przy zachodnim szczycie świątyni. Wykonane zostały przez firmę B. Grüneberg ze Szczecina w 1910 roku  i posiadają nr 606.

Świecznik wiszący pochodzi z 2. poł. XIX wieku, posiada cechy stylowe secesji z elementami neobarokowymi. Wykonany został w technice odlewu. Pierwotnie przeznaczony był na 24 świece.

ZWIEDZANIE  KOŚCIOŁA TYLKO PRZED I PO MSZY.