Zapraszamy do odwiedzenia umiejscowionych najbardziej na zachód obiektów 3 Baterii Artylerii Stałej na helskim cyplu.

Baterie Artylerii Stałej tworzyły największy i najlepiej zorganizowany system obrony artyleryjskiej polskiego wybrzeża.

Już po odzyskaniu niepodległości starano się zapewnić obronę od strony morza niewielkiego pasa wybrzeża otrzymanego w wyniku ustaleń Traktatu Wersalskiego. Mimo to, z uwagi na skromne środki, do września 1939 roku artyleria nadbrzeżna nie przedstawiała znaczącej siły. Największą wartością bojową dysponowała bateria cyplowa kal. 152,4mm na Helu, choć i ona nie była w pełni wyposażona (wieża kierowania ogniem była prowizoryczna, a centrala artyleryjska w budowie). Inne baterie, jak choćby tzw. "grecka", "duńska" na Helu i Canet na Oksywiu, były wyposażone w sprzęt przestarzały i jedynie dzięki waleczności oraz dobremu wyszkoleniu załóg spełniały swoje zadanie.

   Po drugiej wojnie światowej powrócono do koncepcji stworzenia silnej obrony wybrzeża, notabene o wiele dłuższego od przedwojennego. Do drugiej połowy lat 50 powstał szkielet systemu. Zbudowano 11 baterii, skupionych w rejonach bazowania floty Marynarki Wojennej. Większość z nich skupiono w rejonie Głównej Bazy w Gdyni (7 baterii). Tworzyły one tzw. pozycje minowo-artyleryjskie. Wszystkie baterie były doskonale wyposażone - ważne obiekty dla ich funkcjonowania były ukryte w schronach żelbetowych, rozproszonych w terenie. Zapewniało to małą wrażliwość na ogień przeciwnika i długie przetrwanie na polu walki. Należy tu podkreślić przewagę baterii artylerii nadbrzeżnej w starciu z okrętem wojennym o podobnej klasie uzbrojenia. Okręt stanowi skupiony i łatwy do namierzenia cel, właśnie w przeciwieństwie do dobrze zamaskowanej i rozproszonej baterii nabrzeżnej.

Niestety w czasie kiedy baterie były w stanie największej liczebności, zmieniono koncepcje obrony wybrzeża w obliczu rozwoju środków napadu powietrznego. Główny ciężar obrony spadł na barki Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Kraju, a baterie powoli stawały się reliktem starych koncepcji oraz zimnej wojny.

 http://www.bas.tpf.pl/Baterie/3BAS/3BAS_opis.htm

Obiekt tworzy wieża obserwacyjna oraz schron załogi. Skrzynka płytko zakopana, umiejscowiona na zewnątrz. Do jej podjęcia nie wymagany żaden sprzęt. Kujka wręcz niepożądana. Teren bezpieczny dla dzieci, chociaż najmłodsi geocacherzy nie powinni samodzielnie wspinać się na szczyt wieży.

Prosimy zachować w stanie nienaruszonym zabezpieczenie skrzynki przed ingerencją dzików.

Do skrzynki można dostać się na dwa sposoby:

1. Dla zmotoryzowanych. Parkujemy przy dawnych rogatkach LWP

2. Dla plażowiczów. Wchodzimy w las wykorzystując przerwę w pasie wydm w miejscu starego ogrodzenia ograniczającego były teren wojskowy