W XVI w. (ok. 1547) stał w tym miejscu pierwszy Białostocki kościół. W latach 1581- 1584 wybudowano w tym miejscu następny drewniany kościół. nie wiadomo co stało się z tamtymi kościołami. Klasztor sióstr Miłosierdzia ufundował Jan Klemens Branicki w 1769 roku. Szarytki opiekowały się ubogimi i chorymi miasta. Do dziś zachował się plan całego założenia z 1880 roku, składało się ono z głównego budynki istniejącego do dzisiejszych czasów oraz szeregu pomocniczych budynków: stajni, wozowni, spichlerzy oraz barokowego ogrodu. Przełożoną klasztoru była sprowadzona z Francji siostra Maria Brock w 1784 r. za czasów panowania Branickich klasztor był uposażony w pod Białostocki folwark Krupniki, który zapewniał stabilność finansową szpitalowi. Szpital prowadzi leczenie bezpłatne, a ubodzy chorzy podczas opuszczania szpitala dostawali ubranie i drobne kwoty. W 1843 działalność sióstr została ograniczona przez władze Rosyjskie a rok później zostały one zmuszone do wyjazdu z miasta. W 1860 klasztor został przekazy towarzystwu dobroczynnemu. W części budynku został założony „hotel niemiecki”. Potem znajdował się tu także skład mebli, zakład typograficzny, klub rzemieślniczy oraz sklep z bronią. W 1923 do miasta powróciły siostry szarytki. I założyły dom świętego Marcina opiekujący się dziećmi. W 1944 roku niemcy podpalili hotel, uległ on prawie całkowitemu zniszczeniu. W 1954 założono tu państwowy dom dziecka, a w 1989 siostry odzyskały ponownie cały hotel.
Skrzynka to kinderniespodzianka, (która musiałem lecieć i kupić w sklepie aby mieć odpowiedni pojemnik), czarna, przyczepiona na magnes. Aby znaleźć skrzynkę należy usiąść na jednej z dwóch najbliższych ławek i podziwiać klasztor.