Jestem asystentką pierwszego sekretarza partii w Szczecinie Antoniego Walaszka. Do moich zadań należy przygotowywanie przemówień publicznych I Sekretarza. Do pracy przyszłam jak co dzień o 6:45. Na dzisiaj było zaplanowane przemówienie przed kolegium, w związku z wprowadzonymi niedawno podwyżkami cen. Bardzo się nim stresowałam, bo chciałam aby pan Antonii wypadł jak najlepiej. W związku z obecną sytuacją w Gdańsku i Elblągu przemówienie miało podkreślać z patosem sprawiedliwość społeczną i postęp znajdujący coraz pełniejszy wyraz w patriotycznej postawie i aktywności na rzecz dalsze­go rozwoju. Od samego rana dopracowywałam szczegóły mowy oratorskiej. Około godziny 13 moją uwagę zwróciły gromadzące się grupki ludzi przed budynkiem. Wtedy nie zdawałam sobie sprawy co się dzisiaj wydarzy ...

4=Z

W kuluarach mówiono już od dawna, że wróg czai się wszędzie, w każdej chwili mógł też ukazać swoje podłe, imperialistyczne oblicze. Tłum gęstniał. Słychać było milicyjne radiowozy i ciężarówki z żołnierzami. Słychać było jak tłum skanduje jakieś hasła. Potem usłyszałam pierwsze wystrzały.

Przed 15 tłum był już bardzo duży. Z torowiska w stronę okien posypały się granitowe kamienie. Do budynku wtargnęło kilku i zaczęli wyrzucać przez okna wszystko co wpadło im w ręce. Musieliśmy ratować się ucieczką. Wszyscy sekretarze wraz z panem Antonim przedostali się do Komendy na Małopolskiej. Pan sekretarz Józef Łachowicz musiał salwować się skokiem z okna, łamiąc nogę! Chcieliśmy mu pomóc, ale tłum nas rozdzielił.  Ludzie napierający na wejście budynku pozwolili jednak zabrać sekretarza do szpitala, podobnie zresztą jak lżej ranną moją koleżankę Danusię i Waldka. Mnie udało się przedostać przez ten motłoch na drugą stronę ulicy. Stamtąd widziałam jak poleciały koktajle. Cały budynek stanął w płomieniach. Tłum nie dopuszczał straży pożarnej. Widziałam jak przecinali strażakom węże. Na placu pojawiło się wojsko w SKOTach i czołgi, ale tylko stali. Czemu oni nie reagują?! Czemu nie bronią naszego wspólnego dobra?! Patrzyłam na to ze łzami w oczach. Krzyknęłam: "BANDA HULIGANÓW! RABUSIE! IMPERIA...". Wtedy stojąca obok mnie kobieta zaczęła okładać mnie parasolką. Przyłączyli się inni. Straciłam przytomność.

To był czarny czwartek...

Co do kesza:
Mikromagnetyk, który ukrył się pod koordami. Z uwagi na duży ruch pieszych oraz pracowników Sądu Rejonowego i Banku zalecane podejmowanie wieczorowo - nocne. Może przydać się rękawiczka, a do wyjęcia logbooka penseta. UWAGA NA WSZĘDOBYLSKIE KAMERY!

UWAGA! Na logbooku znajduje się literko - cyferka niezbędna to wyznaczenia skrzynki finałowej. Tutaj znajdziesz skrzynkę finałową.

Źródło www.gs24.pl, www.grudzien70.ipn.gov.pl (fot. Fot. Maciej Jasiecki) Historia jest oparta na faktach, jednak postacie, ich imiona, przemyślenia a także postawa moralna są fickją literacką autora.