W 1834 r. spółka niemiecka "Spadokbiercy Gieschego" uruchomiła hutę cynku "Wilhelmina". W 1906 r. architekci Jerzy i Edward Zillmanowie z Charlottenburga zaprojektowali nowoczesną (na tamte czasy) hutę cynku "Uthemann", którą oddano do użytku w 1912 roku. W 1926 r. huty przejął koncern amerykański Harrimana, przy czym "Wilhelminę" zaczęto likwidować, a hutę "Uthemann" rozbudowywać. Po II wojnie światowej majątek huty upaństwowiono i nadano jej nazwę Huty Metali Nieżelaznych "Szopienice".
Z hutniczego kompleksu, którego początki sięgają 1834 roku, poza ruinami zostały jeszcze trzy budynki: dyrekcji, wieża ciśnień i walcownia cynku. Kolonia robotnicza Wilhelmina wyrosła w latach czterdziestych XIX wieku przy skrzyżowaniu dróg z Mysłowic do Katowic i z Szopienic do Janowa na terenach odkupionych od hrabiego A. Mieroszewskiego i chłopa Kaspra Dziedzica. Jej powstanie związane było z uruchomieniem w 1834 roku przez koncern „Giesches Erben” huty cynku „Wilhelmina”. Huta czynna była do 1928 roku. Nazwę swą wywodzi od imienia Wilhelma von Kessel – pełnomocnika kolegium reprezentantów koncernu „Giesches Erben. W 1836 obok huty przeprowadzono nową drogę Mysłowice – Katowice.
W roku 1846 zaczęto budować pierwsze domy wielorodzinne dla robotników, tzw. familoki. W 1872 roku na terenie kolonii oddano szkołę katolicką z polskim językiem wykładowym do której wtedy uczęszczało 400 dzieci ( późniejsza Szkoła Podstawowa nr 49 im. Józefa Wieczorka, która istniała do 1976 roku). Dalsza rozbudowa Wilhelminy nastąpiła w roku 1890, w którym powstały kolejne domy przy obecnej ulicy Obrońców Pokoju. Domy kolonii w większości były własnością początkowo Spadkobierców Gieschego , a od 1922 roku – spółki akcyjnej „Giesche”. W pierwszych domach nie było ani wody ani kanalizacji. Robotników hut Gieschego, zamieszkujących familoki, obowiązywały od połowy XIX wieku specjalne regulaminy, które nakazywały zachowanie ciszy, porządku i bezpieczeństwa oraz zabraniały trzymania przez lokatorów psów, kotów, królików i gołębi.
Wilhelmina związana była w XIX wieku z Roździeniem, a od 1926 roku z Szopienicami, z którym została włączona w 1960 do Katowic. Współczesna lokalizacja Wilhelminy to skrzyżowanie ulicy Krakowskiej, Lwowskiej i Bagiennej. Obecnie Wilhelmina administracyjnie wchodzi w skład katowickiej dzielnicy Szopienice-Burowiec.
Od 1972 roku na miejscu huty „Wilhelmina” funkcjonował Zakład Przetwórstwa Miedzi Huty Metali Nieżelaznych "Szopienice". W 2000 huta działając dotąd jako przedsiębiorstwo państwowe została skomercjalizowana a nowo powstała spółka akcyjna stała się częścią grupy kapitałowej Impexmetal SA, zaś w 2005 weszła w struktury grupy kapitałowej Boryszew SA. 26 września 2008 Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy w Warszawie uchwałą zdecydowało, o tym, że Huta Metali Nieżelaznych "Szopienice" Spółka Akcyjna zostanie rozwiązana i rozpocznie się proces jej likwidacji.
Z starej Wilhelminy nie pozostało już za wiele, parę familoków, ale żyją ludzie rozrzuceni po okolicznych dzielnicach, kraju i poza granicami naszej Małej Ojczyzny.
Skrzynka znajduje się na skrzyżowaniu ulic Lwowskiej i Bagiennej.