Podczas wizyty u dalekiej rodziny, wpadł mi w ręce pewien list. Także i on został ofiarą geocaching'u

I do tego jest jeszcze moim pierwszym multakiem.

 

Szanowny Waćpanie!

Jakże rad jestem, że to pismo w Waćpana ręce się dostało! Otóż starym już, swoje przeżyłem, dlatego nie pozwolę, aby jakiś piętaszek mą ziemią władał!

Na tych mrągowskich terenach ongiś wiele groźnych zwierząt mych ziomków straszyło. Mój dziad był bartnikiem. Mężny był to człek i pełen zapału. Moja babka natomiast wywodziła się z rodu, który hodował od wieków koźlęta i owce. Ileż strat w ich gospodarstwach paskudne zwierzę narobiło! Dziad mój zawsze powtarzał, żebym po zmierzchu nie wychodził z chałupki, bo groźna niedźwiedzica po okolicach się krzęta. A była ona najgroźniejsza spośród całej okolicznej zwierzyny. Nieraz żem widział skutki jej polowań. Zwierzynę domową niemalże całą pozabijała! Niechże Waćpan sobie wyobrazi przerażenie mych ziomków, kiedy ni dzidy ni pułapki ni żadne inne pomysły nie pomagały w jej schwytaniu!

Jednakże mój dziad, człek niezwykle mężny, postanowił ten problem zażegnać. Udał się do burmistrza i przedstawił mu swój pomysł, jak pokonać niedźwiedzicę. A był on taki: miodu z barci zmieszać z gorzałką, aby zwierzę następnie podstępnie zastrzelić. Burmistrz chętnie przystał na ten pomysł. Kilka dni później kompani mego dziada porozstawiali miednice z miksturą na przejściach niedźwiedzicy. Myśliwi natomiast mieli czekać na zwierzę w krzakach. Diabli jednak chcieli, aby mój dziad, człek niezwykle mężny i mądry, kostkę sobie zwichnął. Kompaniją strzelców dowodził wówczas jego sąsiad, Kazik. Jednakże Kazik był miejscowym pijaczyną, choć człek bardzo poczciwy. Kiedy czekali na zwierzę, on i jego kompanija, wypili gorzałkę. Niedźwiedzica zjadła miód i uciekła. Jakże dziad mój złorzeczył na Kazika! Jednakże, kiedy go spotkał, sam spróbował owego napoju, który tak bardzo myśliwym do gustu przypadł. Okazał się on przepysznym trunkiem. Tak też po dziś dzień w karczmach spotykamy się i popijamy „Niedźwiedziówkę”.

Dziad mój, bardzo rozgniewany nieudanym polowaniem, postanowił sam się uporać z tą szkaradą. Zorganizował wielką obławę. Wreszcie dostrzeżono niedźwiedzicę. Dziad mój kazał czekać z wystrzałem, aż do momentu, kiedy zbliży się ona na tyle, że jej śmierć będzie pewna. Lecz jeden młodzian zbyt pochopnie pociągnął za spust. Kula postrzeliła niedźwiedzicę w lewą tylną łapę. Zwierzę poczęło uciekać w kierunku Kętrzyna. Dziad mój wydał rozkaz, aby zorganizować obławę. Gdy zwierzę zbliżyło się do miasta, dobił ją i zabrał łapę jako dowód dla burmistrza, że niedźwiedzica jest już martwa.

Widzisz Waćpan, jakże mężny dziad mój był? Wkrótce potem został on burmistrzem z racji swego wielkiego męstwa. Także i we mnie płynie ta zacna krew.  Dziad mój na łożu śmierci wręczył mi pewien klucz mówiąc „Chłopcze, to klucze do miasta, nie pozwól, by człek głupi, rozpustny i strachliwy rządził tymi ziemiami.”. Starym już, a dobry Bóg nie obdarzył mnie potomstwem. Chciałbym dlatego, żeby tylko człek godny, uczciwy i kochający tę ziemię posiadł klucze do mego pięknego miasta. Dlatego, żeby sprawdzić czyś człek odpowiedni na to stanowisko, postanowiłem przygotować pewne zadanie. Otóż musisz się udać pod podane współrzędne i tam, w pniu nad brzegiem jeziora, przeczytać pierwszą wskazówkę. Dostaniesz się tam idąc z działek nad jezioro. (Tak też pewnie pokaże waćpański GPS) Ufaj swemu umysłowi, doświadczeniu i wskazówkom, a staniesz się godnym posiadania kluczy do Mrągowa. Wędrówka ta będzie sprawdzianem Twego męstwa. Będziesz bowiem musiał odnaleźć łapę niedźwiedzicy. Stara ona, cuchnie już mocno, więc tylko Ty, jeśliś człekiem mężnym, możesz ją odnaleźć.

Obyś wytrwał w tej wędrówce, gdyż Matka Ziemia nie zradza już mężnych kompanów, a Mrągowo potrzebuje nowego stróża.

Bądź zdrów!

 

Skrzynka składa się z 4 etapów i finału:

1 - mikro (pudełko po filmie)

2 - duża

3 - mała

4 - mała

5 - duża

 

Co zabrać?

- koniecznie weź jakiś notes i coś do pisania (albo aparat)

- przydatna może się okazać łopatka i jakaś rękawiczka

- dobry humor i ładną pogodę

- zabrać też możesz certyfikaty FTF, STF i TTF

 

Bardzo proszę nie zabierać żadnych materiałów, które występują w pośrednich etapach (z wyjątkiem etapu 2, gdzie można sobie coś zabrać na pamiątkę, jeśli się chce )

No i najważniejsze: Bardzo proszę starannie odkładać poszczególne kesze na miejsce, tak aby nie było ich widać i aby innym keszerom było dane znaleźć je tak, jak Tobie!

Współrzędne ~6m. (tym samym proszę kogoś z dobrym GPS o dokładniejszy pomiar)

Zimną jest niedostępna, a latem trzeba uważać na ludzi. Do tego ciągle proszę o ostrożność, bo czasem można spotkać samochody, zbiórki harcerskie, rowerzystów i wędkarzy.

 

 

Musisz być zalogowany, aby zobaczyć dodatkowe informacje.