Henryk Grohman (ur. 2 listopada 1862, zm. 3 marca 1939 w Łodzi) – łódzki fabrykant, dziedzic imperium Ludwika Grohmana.
Najstarszy z czterech synów Ludwika, który przejął prowadzenie firmy po śmierci ojca i wprowadził w niej zmiany. Rozbudował zakład i postawił nowoczesny wielowydziałowy kombinat włókienniczy. Głównym obiektem rozbudowującej się fabryki była wielka tkalnia mechaniczna zlokalizowana przy ul. Targowej. Wiodła do niej monumentalna brama zwana potocznie „beczkami grohmanowskimi”. „Beczki Grohmana” już wkrótce stały się symbolem całego przedsiębiorstwa i jednym z najbardziej znanych symboli ówczesnej Łodzi przemysłowej. W 1899 firma Grohmanów przekształciła się w spółkę akcyjną.
Willa Henryka Grohmana została wzniesiona w latach 1892-1892 według projektu Hilarego Majewskiego. Swoją bryłą nawiązuje do włoskiego renesansu z ceglaną elewacją (budynek nigdy nie był otynkowany). Pierwotnie budynek miał być częścią przedsiębiorstwa Ludwika Grohmana (ojca Henryka), lecz plany uległy zmianie i stał się willą mieszkalną Henryka.