Doły
Doły były jedną z wsi otaczających Łódź, położoną na wschód od ówczesnej wsi Bałuty. Nazwa "Doły" wzięła się od pagórkowatego terenu, na którym podłożona była wieś.
Pierwsza wzmianka o Dołach pochodzi z 1413 roku. Wieś Doły była majątkiem szlacheckim. W okresie wojen z połowy XVII w. wieś Doły została zrujnowana, a w XVIII w. były to tereny zarosłe lasem lub krzakami, stanowiące część wsi Bałuty, na których nie było żadnego budynku mieszkalnego.
Wieś Doły została częściowo włączona do granic administracyjnych Łodzi w 1906 roku. Pozostałą część wsi Doły włączono do Łodzi w 1915 roku.
Część z terenów dzisiejszego osiedla Doły została włączona do Litzmannstadt Ghetto oraz do obozu prewencyjnego dla młodych Polaków.
Na terenie osiedla, przy ul. Brackiej, znajduje się założony w 1892 roku Cmentarz Żydowski, największa żydowska nekropolia w Europie, będąca celem wycieczek z Polski i Izraela. We wschodniej części osiedla znajduje się powstały w 1896 roku zespół cmentarzy na Dołach, będący miejscem ostatniego spoczynku wielu zasłużonych ludzi związanych z Łodzią a są wśród nich m.in.: Ludwik Benoit, Kazimierz Dejmek, Aleksander Fogiel, Wirgiliusz Gryń, Wojciech Jerzy Has, Katarzyna Kobro, Bogusław Mec, Grzegorz Palka czy Bogusław Sochnacki. Po stronie południowej osiedla w 1932 roku bł. o. Anastazy Pankiewicz założył klasztor Zakonu Bernardynów (w okresie II wojny światowej klasztor był siedzibą hitlerowskiego Biura Rasowego), w tym samym roku rozpoczęto budową kościoła pw. Św. Elżbiety Węgierskiej, obok klasztoru w 1978 roku powstała parafia pw. Św. Elżbiety Węgierskiej. Nieopodal klasztoru w 1977 roku wybudowano według projektu B. Kardaszewskiego gmach Akademii Sztuk Pięknych. Naprzeciw klasztoru znajduje się Instytut Pediatrii Uniwersytetu Medycznego (Szpital im. M. Konopnickiej).