Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: m n.p.m.
Województwo:
Polska > wielkopolskie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mikro
Status:
Zarchiwizowana
Data ukrycia: 19-09-2019
Data utworzenia: 19-09-2019
Data opublikowania: 21-09-2019
Ostatnio zmodyfikowano: 13-09-2020 
15x znaleziona 
2x nieznaleziona 
0 komentarze 
1 obserwatorów 
31 odwiedzających 
14 x oceniona 
Oceniona jako: normalna
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki
Opis
PL
Pierwszy Dom w Poznaniu powstał w 1923, w zaadaptowanych obiektach koszarowych w kwartale ulic: Bukowska, Szylinga, Grunwaldzka. Od 1926 kadra oficerska zaczęła jednak zbierać fundusze na postawienie Domu Żołnierza z prawdziwego zdarzenia.
W listopadzie 1935 rozpoczęto prace budowlane. 19 marca 1939 Dom przekazano Wojsku Polskiemu.
Najważniejszym pomieszczeniem była dwukondygnacyjna sala widowiskowa na 700 miejsc z dwustronnym balkonem. Wewnątrz mieściło się 225 różnych lokali użytkowych, m.in wzorcowy schron przeciwgazowy, czy agendy ZHP. W uroczystości przekazania budynku Wojsku udział brali: gen. Leon Berbecki, gen. Franciszek Wład, gen. Aleksander Osiński, minister Juliusz Ulrych, wojewoda Maruszewski, prezydent Poznania Tadeusz Ruge oraz abp Walenty Dymek.
Po zajęciu Poznania we wrześniu 1939 roku przez Niemców, Dom Żołnierza został przejęty przez sztab VI grupy operacyjnej policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa. Policja w III Rzeszy podporządkowana była od 1939 roku Głównemu Urzędowi Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA). Dzielił się on na dwa piony: policji porządkowej – OrPo i policji bezpieczeństwa – SiPo. SiPo składał się z dwóch członów - policji kryminalnej (KriPo) i Służby Bezpieczeństwa – SD, oraz budzącej grozę tajnej policji państwowej – gestapo. Siedziba gestapo mieściła się w Domu Żołnierza przy ulicy Niezłomnych 1 (Ritterstrasse).
W urzędzie funkcjonowało więzienie domowe (‘’Hausgefängnis’’). W części piwnicznej na gołej posadzce, skutych kajdanami, przetrzymywano około 40 do 120 więźniów. Większość z nich przetrzymywana była w ramach aresztu domowego (‘’Schutzhaft’’). Przyznawanie się do winy i podpisywanie protokołów przesłuchań wymuszane były torturami. Policyjny Sąd Doraźny (‘’Polizeistandgericht’’), w skład którego wchodził szef Gestapo i dwaj przez niego wyznaczeni ławnicy posiadali nieograniczone kompetencje. Wydawane przez nich wyroki nie podlegały apelacji.
oprac. Katarzyna Książkowska
Dodatkowe informacje
Wpisy do logu:
15x
2x
0x
