O keszu: szukaj na granicy terenu kolejowego z ogólnodostępnym, od strony jezdni. Zmieścił się tylko pojemnik "plusssz".
Kolejowa wieża ciśnień wybudowana w 1907 r. Posiada zbiornik stalowy, nitowany, typu Intze, o pojemności 250 m3. Trzon wieży wykonany jest w konstrukcji szkieletowej stalowej, wypełnionej cegłą, na planie 10-kąta. Wysokość wieży – 25,4 m. W końcu XIX w. na stacji funkcjonował mały zbiornik wody (50 m3) umieszczony na najwyższej kondygnacji prostej budowli na planie prostokąta. W dolnej części budowli znajdowała się przepompownia. Budowla ta istnieje do dzisiaj, ale z chwilą budowy kolejowych wież wodnych nr 1 i 2 przestała pełnić funkcję wieży ciśnień i umieszczony w niej zbiornik został zlikwidowany. Wieże kolejowe nr 1 i 2 funkcjonowały w układzie naczyń połączonych.
Wieże ciśnień to konstrukcje, które były budowane po to by zapewnić równomierne ciśnienie w miejskich wodociągach. Wieże ciśnień były budowane na wzniesieniach, dodatkowo zbiorniki na wodę umieszczano na szczycie, dzięki czemu woda była rozprowadzana do odbiorców siłą grawitacji.
Funkcjonalność wieży opiera się na mechanizmie, który w fizyce nazywa się zasadą naczyń połączonych. Według tej zasady poziom cieczy w dwóch połączonych ze sobą naczyniach rozkłada się równomiernie, na tym samym poziomie. Najlepiej obrazuje to ilustracja poniżej:
Wieże ciśnień dostarczały wodę do budynków mieszkalnych i fabryk, a budowane przy stacjach kolejowych zasilały parowozy. W razie potrzeby były w stanie pokryć chwilowy wzrost zapotrzebowania na wodę – przykładowo podczas pożaru. Co więcej, wieże ciśnień mogły dostarczać wodę nawet w przypadku odcięcia prądu
Obecnie, wyparte przez postęp techniki, stanowią jedynie obiekty architektoniczne, wzbogacając tym samym zasoby miejskich zabytków. Najwyższą wieżę ciśnień w Polsce znajdziecie w Stargardzie Szczecińskim. Zbudowana w latach 1896-1897 mierzy sobie 65 metrów wysokości. Zbiornik wodny na jej szczycie (który stanowi najszerszą część konstrukcji) ma pojemność 500 m³. To 500 000 litrów! Podstawą wieży jest ośmiobok, który następnie zwęża się i przechodzi w walec.