Parc Rocche dell'Argimusco

⇒ Altopiano Argimusco
Płaskowyż położony na północ od Etny, na granicy gór Nebrodi i Peloritani, administracyjnie podzielony między gminy Montalbano Elicona, Tripi (starożytne Abacaenum) i Roccella Valdemone. Jest bardzo malowniczy, można stąd podziwiać Etnę, Wyspy Liparyjskie, ciekawe góry Rocca Salvatesta i Montagna di Vernà, Capo Tindari, Capo Calavà oraz Capo Milazzo. Stanowi część rezerwatu przyrody Bosco di Malabotta.

⇒ ciekawe skały - (?)megality
Znajdują się tu liczne skały z piaskowca kwarcowego o ciekawej i sugestywnej formie. Kamienie mają określone formy, antropomorficzne i zoomorficzne, których natura ma być związana z erozją wietrzną lub być może starożytną ludzką aktywnością. Chociaż nie przeprowadzono systematycznych badań archeologicznych i wykopalisk, niektórzy lokalni badacze historii zidentyfikowali kilka postaci w kształcie skał.

	naturalne menhiry [1] przy Portella Cerasa, tuż przy wejściu na stanowisko, stoją dwa duże głazy o podłużnym kształcie, nawiązujące do symbol seksualnych męskości i kobiecości   [2] orzeł najbardziej rozpoznawalna skała; dziób skierowany na Etnę
	modląca się [3] 25-metrowa skała, część tzw. Wodnego Klifu; jedna z najbardziej sugestywnych skał na stanowisku; widok od wschodu - kobieca postać w akcie modlitwy; twarz zwrócona na północ   [4] wieża albo wielkie siedzisko skała o kształcie sześciennym.
	wojownik albo kapłan [5] skała, od wschodu, przypomina kształtem pociągłą ludzką twarz z widoczną dziurą w oku; naukowcy dopuszczają możliwość astronomicznego wykorzystania skały [6] małpa lub pawian ta sama skała, co utożsamiana z wojownikiem, ale widziana od zachodniej strony
i jeszcze kilka obiektów, których nie udało mi się zlokalizować
	podwójna sfera [7] skała przypomina podwójną kulę   [8] oko skała wyłania się z ziemi w kształcie oka z brwią
	kula w skale [9] trójkątna skała z zagłębioną kulą.   [10] zbiornik zbiornik o regularnym kształcie 1,50 x 0,45 m
	kula [11] chyba jeszcze inna   [12] Sycylijczyk megalityczny?

⇒ badania i studia naukowe
Jak dotychczas wykonane zostały badań z astronomii kulturowej (dr Andrea Orlando) na ewentualną obecność astronomicznego trasowania skał (wytyczanie linii, kierunków), a to pod kątem funkcji rytualnych skał, a nawet możliwości pełnienia funkcji kalendarza. Inne badania dotyczące możliwych zastosowań ostańców skalnych (Paul Devins) doprowadziły do wydatowania stanowiska na koniec średniowiecza.
W 2012 r. narodził się Festiwal Archeoastronomii "Pietre & Stelle", wydarzenie łączące krajobraz i archeologiczną wartość tego miejsca z niebem; cel: propagowanie tego miejsca i rozpowszechnienia wiedzy o nim.
W 2015 r. wykonano pomiary akustyczne w poszukiwaniu rezonansów akustycznych pomiędzy skałami płaskowyżu (University of Trieste).

⇒ zwiedzanie Parc Roche dell'Argimusco
Teren jest ogrodzony, ale jak na dziś (V'2018), nie ma żadnych ograniczeń co do wejścia. Nawet jest sporo miejsca na biwak (tuż za bramą wjazdową) na zielonej, bujnej trawie, przeplatanej niemal niewidocznymi ostami (:-() - brak jakichkolwiek zakazów i regulaminów (:-)). Wewnątrz parku nie zaobserwowaliśmy żadnych śladów biwaków czy ognisk, za to widzieliśmy lampy uliczne, wytyczające jakąś alejkę (ale do niej było nam nie po drodze).
Na terenie parku brak jakichkolwiek informacji o megalitach, mapek tras zwiedzania, czegokolwiek - prawdziwa sahara informacyjna. Zatem ruszasz na spacer kierując się sterczącymi skałami, karmisz swoją wyobraźnię tym niezwykle urokliwym miejscem. A co możesz znaleźć oprócz znanych "antro- i zoomorfów"?

pingwin z małym	jaskółka wsparta na skrzydłach
a nad wszystkim króluje Etna

⇒ megality czy nie megality
O Argimusco niektórzy mówią „sycylijskiej Stonehenge” - to przykład radosnej twórczości być może regionalistów. Przecież tu nie ma mowy o pozyskiwaniu kamienia z kamieniołomów, obróbce go, transporcie, tworzeniu budowli kamiennych, w końcu o dokonywaniu obrzędów rytualnych i pochówkach ludzi. Ostańce Argimusco to naturalne kamienie i nie ma dowodów, że w ogóle były formowane ręką ludzką. Jeśli już, poprawniej by było nazwać je  "Marcahuasi siciliana".
Jest jednak więcej niż prawdopodobne, że już w epoce brązu płaskowyż Argimusco był wykorzystany jako naturalne sanktuarium w obrębie świętego obszaru, gdzie miały miejsce rytuały związane z Bóstwem Ziemi i Nieba. A dziś to sanktuarium przyrody jest odkrywane przez coraz większą rzeszę miłośników przyrody, turystów i podróżników. Zatem - ZAPRASZAM.

============

źródła (wł.): Altopiano dell'Argimusco (Wikipedia, Płaskowyż Argimuso); I megaliti Montalbano Elicona dell'Argimusco; Argimusco

Informacje praktyczne