PG - Klątwa Kościelna Barnima I
Sprawa sukcesji na Pomorzu Gdańskim zaczęła się komplikować, bo do spadku wysunęli swe pretensje, oprócz dwóch synów - Mszczuja i Warcisława II, także książęta piastowcy i Wielkopolski, książęta Rugii, Brandenburczycy i książę Barnim I. Ten ostatni znalazł się w trudnej sytuacji, bo z jednej strony był w sojuszu z Mszczujem, a z drugiej strony był zmuszony do udzielenia pomocy magnatom brandenburskim walczącym z książętami Wielkopolski, którzy byli sojusznikami Mszczuja.
Na wiosnę 1269 roku książę Barnim I wyprawił się przez Kołobrzeg do Sławna. Niestety ta wyprawa nie przyniosła mu żadnych sukcesów, jedynie straty - odszkodowanie biskupowi w postaci terytorium od Maszewa aż po rzekę Drawę, za rzekome zniszczenie osiedli biskupa kamieńskiego. Dobroć księcia wykorzystali także joannici, którzy zdradzili go przechodząc na stronę brandenburską.
Gdy książę mając dosyć tych niewdzięcznych rycerzy zakonnych, próbował odebrać im niektóre dobra (Zachań i niektóre domy w Stargardzie), wówczas joannici odwołali się do papieża. Zwołano komisję do badania sprawy. Jej przewodniczący wstawił się za joannitami. Gdy Barnim I nie zgodził się z tym wyrokiem, wówczas dnia 12 sierpnia 1269 roku, legat papieski - Albrecht Magnus, rzucił na księcia Barnima klątwę. Dla księcia pobożnego klątwa kościelna była czymś strasznym, jak i wysoce niesprawiedliwym.
Kesz:
Mikro-fiolka na kordach (margines +/- 3 metry). Podejmuj ostrożnie i z rozwagą, nie niszcz miejsca ukrycia. Pokombinuj!