Dzięcioł duży (Dendrocopos major) – zamieszkuje lasy całej Europy, północnej i środkowej Azji oraz północnej Afryki. Tryb życia zasadniczo osiadły, choć część populacji wędruje jesienią, ma to miejsce w latach niedoboru nasion. W Polsce jest najliczniejszym i najpowszechniejszym z dzięciołów, występującym we wszystkich drzewostanach w całym kraju i przez cały rok.

Jest to ptak wielkości drozda o kontrastowym upierzeniu, ściśle związany z korowiną drzew. Kuper, ogon, skrzydła, grzbiet i wierzch głowy czarne. U samca na tylnej części głowy (potylica) jaskrawoczerwona, poprzeczna pręga, której brak u samicy. Tęczówki oczu czerwone. Dolna część brzucha i podogonia w kolorze czerwonym, oddzielają się wyraźnie od białego spodu. Ptak nie jest płochliwy choć zachowuje ostrożność. U dzięcioła dużego śpiew zastąpiło dudnienie w korę drzewa, które służy oznajmianiu innym samcom o zajętym terytorium, oraz ma przywabiać samicę. Aby wzmocnić efekt dzięcioł bębni w wypróchniałą korę, pod którą znajduje się pusta przestrzeń. Gdy takiej brakuje może uderzać nawet w blaszane dachy lub anteny. Gdy wspina się po pniu wydaje ciche „kik kik”, a gdy jest spłoszony „gi gi gi”.

Dziuple wykuwane są przeważnie przez obojga rodziców, umieszczona na wysokości od kilku do kilkunastu metrów nad ziemią w w dużych, żywych drzewach. Budowa dziupli trwa 2-3 tygodnie, nie jest wysłana ściółką. Zwykle co roku wykuwa nową dziuplę. Samica składa 5-7 jajek. Wysiadują obydwoje rodzice. Pisklęta przebywają w dziupli 21-25 dni i są wtedy bardzo hałaśliwe. Jedno z nich stale wygląda z dziupli czekając na rodziców z pożywieniem.

Głównym pożywieniem w czasie lata stanowią larwy i owady wydobywane z drewna (gąsienice motyli, mrówki, chrząszcze). Zimą i jesienią jego dieta wzbogaca się o nasiona drzew sosnowych oraz świerkowych. By ułatwić sobie wydobywanie nasion z szyszek, umieszcza je w szczelinach kory drzew i wydłubuje nasiona, takie miejsca zwą się „kuźnią dzięcioła”. Zimą chętnie pojawia się przy karmnikach ze słoniną.

Uwaga: w niektórych pojemnikach znajdują się zielone karteczki z danymi i tropami, pozwalającymi ustalić miejsce ukrycia FINAŁU PROJEKTU, jak również podpowiedzi do innych skrzynek nie wchodzących w obrys sowy (skrzynki te wirtualnie założone są na widocznym obok sowy księżycu np. Hotel Uroczysko). Karteczek tych nie zabieramy!!!

Projekt realizowany jest przez Nadleśnictwo Damnica i Gminny Ośrodek Kultury w Główczycach oraz zaprzyjaźnionych keszerów z bliższej i dalszej okolicy :)

SKRZYNKA:

Skrzynka Edukacyjna, zawierająca różne typy nasion roślin leśnych - zachęcamy do obejrzenia ich i pozostawienia dla kolejnych podróżników. 

TYMCZASOWO JEST TYLKO PIERWSZY ETAP I TAM SIĘ WPISUJEMY!

Dwa etapy. Na podwójnym słupku siatki ogrodzeniowej siedzi sobie przewodnik (w międzyczasie po reaktywacji trochę obrósł), który zdradzi miejsce ukrycia skrzynki właściwej. Nie przechodź przez metalową sieć okalającą młodnik, wybierz raczej drogę na około. Finału kesza szukaj na wyspie, w jednym z zielonych wulkanów.