Osada starożytna w Biskupinie została odkryta w 1933 r. przez uczniów, którzy poinformowali miejscowego nauczyciela, Walentego Szwajcera o swoim odkryciu wystających z wody drewnianych bali, ten zaś powiadomił prof. Józefa Kostrzewskiego z Poznania. Badania wykopaliskowe zostały zainicjowane w roku 1934 i kontynuowane były do wybuchu wojny. W czasie wojny specjalny niemiecki oddział SS-Ausgrabung Urstätt pod dowództwem Hauptsturmführera Prof. Dr Hansa Schleifa prowadził w latach 1939-1942 wykopaliska na terenie osady biskupińskiej, w celu wykazania jej pragermańskości. Po wojnie archeolodzy polscy, pod kierunkiem Zdzisława Rajewskiego, wznowili badania i kontynuowali je do roku 1974. Ogółem przebadano ok. 3/4 osiedla. Badania w Biskupinie – zarówno w okresie międzywojennym, jak i po wojnie były przykładem najwyższego możliwego wówczas poziomu metodycznego prowadzenia wykopalisk, stanowiąc wzór do naśladowania nie tylko w Polsce, ale i za granicą. Zainicjowano w Biskupinie w okresie międzywojennym interdyscyplinarne badania paleoekologiczne, dokonywano eksperymentów archeologicznych, inicjując w ten sposób archeologię eksperymentalną. Wojciech Kóčka w czasie tych badań zastosował fotografię dokumentacyjną z aparatów latających, inicjując w ten sposób archeologię lotniczą w Polsce.
Gród w Biskupinie jest jedynym w Polsce stanowiskiem archeologicznym dla którego opracowano program długoterminowej konserwacji poprzez utrzymywanie wysokiego poziomu wody w jeziorze otaczającym stanowisko oraz wdrożono system monitorowania parametrów środowiska dla zapewnienia autentycznej substancji zabytkowej optymalnych warunków przetrwania.
Gród w Biskupinie uznany został za pomnik historii Polski.
więcej: http://pl.wikipedia.org/wiki/Biskupin_%28stanowisko_archeologiczne%29
You must be logged-in to see additional hints