Przełęcz oddziela dwa pasma górskie: Masyw Śnieżnika, którego ostatnią kulminacją w tym kierunku jest Czarna Góra oraz Krowiarki, wznoszące się nad przełęczą szczytem Pasiecznik (893 m n.p.m.). Zbudowana jest z kruchych łupków łyszczykowych i ma kształt szerokiego zrównania. Wcinają się w nią: od południowego wschodu dolina Siennej Wody, od północnego zachodu doliny Pogonnej i Konradowskiego Potoku.
W średniowieczu na przełęczy znajdował się posterunek sygnalizacyjny, a później posterunek pogonny trzymający konie i służący do organizowania pogoni za zbiegami i przestępcami. Stąd wywodzi się dawna jej nazwa Pogonna Przełęcz oraz współczesna nazwa potoku Pogonna, mającego źródło na przełęczy. W roku 1769 królewska komisja górnicza znalazła w pobliżu żyłę miedzi, jednak dość ubogą.
Kapliczka o owalnym kształcie znajdująca się na przełęczy datowana jest na ok. 1781 r. Na temat jej wzniesienia przytaczanych jest kilka opowieści, m.in. ta, która mówi o upamiętnieniu żołnierza Hansa Manna, rozstrzelanego za samowolne oddalenie z twierdzy kłodzkiej. Do lat 70. XX wieku znajdowały się w niej drewniane rzeźby dłuta Michaela Klahra, które jednak zostały skradzione.
W 1840 roku na przełęczy stanęła gospoda Puhu Baude na skrzyżowaniu dróg do Stronia Śląskiego, Białej Wody, Międzygórza i Konradowa – popularna i chętnie odwiedzana, z ciekawym wystrojem wnętrz. Przetrwała tylko do 1948 r. W 1924 r. postawiono tu także niewielki pomnik Carla Pabela, przewodniczącego wrocławskiej grupy Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego. Pomnik zniszczono w 1945 r.
Drogę przechodzącą przez przełęcz wybudowano z inicjatywy właścicielki okolicznych dóbr, królewny Marianny Orańskiej i jej syna Albrechta (droga prowadząca z przełęczy po stoku Czarnej Góry to Droga Albrechta)
W skrzynce logbook, ołówek, temperówka oraz kilka fantów.