-Wnuczku! - zawołała babcia z pokoju. - Zawitałeś do babci! Jak miło znów Cię widzieć...
Babcia spojrzała na mnie troskliwym okiem i kontynuowała:
- Pójdźże do kuchni, nabierz sobie obiadu na talerz i przyjdź. Będziemy rozwiązywać krzyżówki!

Krzyżówki to, oprócz szydełkowania, ulubiona aktywność babć na prawie każdej szerokości geograficznej. Tej - na pewno. Chwyciła wymięty zeszycik i w drugą dłoń ujęła długopis, do nieukończonej wykreślanki dopisywała kolejne literki w kratkach i gdy odgadła hasło, jakie wyszykowali jej autorzy, z uśmiechem spojrzała na dzieło.

- Wiem, że bardzo lubisz ze mną rozwiązywać krzyżówki, ale babcia ma dla Ciebie coś więcej niż tylko literki w krateczkach. Mam dla Ciebie test, który przechodzi każdy, kto chce znaleźć się na panteonie Wielkich Krzyżówkowiczów. Wymaga to nie tylko sprawnego władania słowem, ale także swoim ciałem. Trzeba też umieć operować elektroniką. To wszystko ma już swoje lata, więc nie należy spodziewać się nowoczesnej techniki, bo to tylko drobny dodatek do bardzo starego egzaminu - taki, wiesz, apdejt... Chyba tak to dziś młodzi mówią.

Postać, do której ta starsza, miła pani się zwraca, ma coraz dziwniejszy wyraz twarzy. No bo jak to - za tymi wykreślankami jest coś większego? A może to jakiś dziwny test, coś na zasadzie Egzaminu Wierności Radiu Maryja?

-...słuchasz mnie? Mówiłam, co będzie potrzebne, nie będę powtarzać, bo to za trudne dla mnie do wymówienia. Tyś jest młody, na pewno rozgarniesz co do czego pasuje. Głowę masz na karku nie bez kozery.

Babcia wstaje z trudem ze swojego siedziska pełnego poduszek, kocy i wszelakiej maści umilaczy siedzenia, w sensie czynności statycznej, jak i części ciała. Podeszła do szafy, bogato zdobionej, pełnej porcelan, szklanek i filiżanek. Włożyła rękę do szuflady i pokręciła ręką wyginając się przy tym w dość dziwną pozę - przypominało to, jakby złapała za jakiś wałek powoli, lecz nieustannie się kręcący w jakąś stronę. Wreszcie wyjęła zżółkniętą kopertę i wróciła na siedzisko.

- Usiądź - rzekła, zdaje się, dość poważnie. - Widzisz ten domek? - Na zdjęciu w barwie sepii widać zarys całkiem sporego dworku. - W tym miejscu spotykali się ci, co krzyżówki tworzyli do późnych godzin nocnych, konsultując się z innymi twórcami, czy aby stwierdzenia do siebie pasują i jakie najlepiej zastosować. Dziś, niestety, pozostała po tym ruina... Bo dziś nie ma tego klimatu! Dziś robią to automaty, komputery dostosowują literki i słówka do siebie. Czasem to tak bardzo kole w oczy...

Zmrużyła oczy i spojrzała przed siebie na chwilę.

- A, już wiem, co miałam mówić. Udaj się pod te współrzędne i znajdź drobną pozostałość po tych, co je tworzyli. - podała kartkę z kilkunastoma cyframi nakreślonymi ładnym, zamaszystym pismem, a także trzy zdjęcia, na których dostrzec można wyraźny upadek tego budynku i to, jak bezlitosna może być natura...

- Do roboty, wnuczku - wyraz twarzy porzedstawiał zaciętość typową dla osób, które są w akcji, mają chwilowe poczucie jakiejś misji. Ale szybko jej przeszło. - Chciałbyś może szarlotki?

 

____________________

Przydatne linki:
Zacznij od tego pliku
TC tutorial
BASE64

Sprawdź!

Musisz być zalogowany, aby zobaczyć dodatkowe informacje.