Stanisław Grzesiuk dzieciństwo i młodość spędził na warszawskim Czerniakowie, jednej z najbiedniejszej części przedwojennej stolicy. W drugiej z trzech swoich powieści, Boso, ale w ostrogach (1959), zawiera wątki autobiograficzne i przenosi czytelnika do przedwojennego Czerniakowa, dzielnicy warszawskiej biedoty. Zapisał w niej barwne opowieści z sugestywnie odmalowanym klimatem warszawskich „szemranych” dzielnic, opisem warunków życia, w jakich dorastał oraz humorem.
Grzesiuk popularyzował przedwojenny folklor stolicy i gwary warszawskiej (gwary czerniakowskiej). Wykonywał uliczne pieśni warszawskie. Grał na bandżoli i mandolinie. Do najpopularniejszych piosenek przezeń wykonywanych należą: Czarna Mańka, Siekiera, motyka, Bujaj się Fela, Bal na Gnojnej, Ballada o Felku Zdankiewiczu, Komu dzwonią, U cioci na imieninach oraz Nie masz cwaniaka nad warszawiaka. Śpiewał również Balladę o Okrzei, często wykonywaną na warszawskiej Pradze w początkach XX wieku.
źródło: TU
Jego mural znajduje się a jakże - na Czerniakowie. Na ścianie budynku przy ul. Lubkowskiej 7/9, ale widoczna od strony ul. Gagarina, znajduje się sylwetka Grzesiuka, pokazującego paluchami, że on właśnie tu, stąd, z Czerniakowa jest.
Symbol | Type | Coordinates | Description |
---|---|---|---|
Physical point | --- | Mural |