Linia Mołotowa to pas radzieckich umocnień granicznych, ciągnących się od Bałtyku po Rumunię. Wybudowane zostały one wzdłuż nowopowstałej granicy pomiędzy Niemcami a Związkiem Radzieckim, zgodnie z postanowieniami traktatu Ribbentrop – Mołotow. Licząca 4500 km granica pomiędzy ZSRR a Generalnym Gubernatorstwem, stworzonym przez Niemców na ziemiach polskich, została podzielona na trzy okręgi wojskowe i 138 odcinków budowy, na których rozpoczęto stawianie ok. 2500 betonowych schronów bojowych. Rejony Umocnione tej linii budowano według nowych założeń, które uwzględniały doświadczenia prowadzonych w Europie walk, oraz ze szczególnie bolesnej lekcji z dziedziny sztuki fortyfikacyjnej, jakiej udzielili Armii Czerwonej Finowie podczas wojny zimowej (30 XI 1939 – 13 III 1940). Straty, jakie poniosły wówczas radzieckie jednostki w trakcie przełamywania Linii Mannerheima, skłoniły dowództwo Armii Czerwonej do wnikliwego zbadania zdobytych w końcu fińskich fortyfikacji. Powstające umocnienia zaliczano do fortyfikacji ciężkich (tj. wytrzymujących ostrzał 105 mm armat, 155 mm haubic lub bombardowanie 50 kilogramowymi bombami lotniczymi) lub mocnych (tj. odpornych na ostrzał artylerii o kalibrze powyżej 155 mm). Po zastygnięciu betonu przystępowano do prac wykończeniowych. Schrony tynkowano, montowano uzbrojenie i opancerzenie strzelnic, system wentylacyjny i wodociągowy, instalację elektryczną, śluzy gazoszczelne itp., a ostatnim etapem było obsypanie schronów ziemią oraz ich zamaskowanie. Realizacja tych inwestycji odbywała się przy całkowitym lekceważeniu praw miejscowej ludności używanej m.in. do ciężkich prac budowlanych.

Gdy w lecie 1941 r. siły niemieckie i ich sojuszników w ramach planu „Barbarossa” uderzyły na ZSRR, gotowe były tylko fortyfikacje, których budowę rozpoczęto w 1940 r., zaś te, których budowę rozpoczęto w 1941 r. nigdy nie zostały ukończone. Było to spowodowane brakiem środków materialnych i opóźnieniami w dostawach przez przemysł. W przededniu wojny na nowej granicy znajdowało się 28-30% wykończonych fortyfikacji. Do obsady umocnień brakowało: 34% oficerów, 28% podoficerów i 47% szeregowych żołnierzy. Można więc stwierdzić, że rejony umocnione „Linii Mołotowa” w chwili napaści Niemiec na ZSRR nie były gotowe.

Dzień ataku – 22 czerwca to była niedziela – wiadomo – upiorny kac po  sobotniej imprezie. Źle piszę – operacja zaczęła się o 3.15 czyli w momencie gdy impreza trwała w najlepsze lub się właśnie kończyła…