Niestety, ta karczma już nie istnieje. Skrzynki w pozostałościach nie udało mi się namierzyć.

Czas nadszedł gdy Piekło ambasadę zamknęło.
Wszelakie czarty po świecie się rozejść musiały.
Lecz zapach siarki coś w płuca me tchnęło.
Na miejsce zwabiło i woła:

Kolego! 

To diablik

zdrowy,

roześmany,

dobrze schowany,
chociaż bardzo mały.

Browar, czarty i keszyki

To jest układ znakomity

Za to wszystko i za więcej

Rekomendację dać pędzę

Nie obejdzie sie bez gwiazdy

Bo bez gwiazdy nie ma jazdy 

Znaleziona z jakiegoś powodu dopiero za drugim podejściem

Kesz na miejscu, pogodzon z Czarciego Pubu odejściem

Bum, cium, szakalaka                                                                   bardzo długa spacja

Za diaboła ogon jest rekomendacja!

Kesz nie powinien zniknąć, czarcisko się dobrze schowało ;)

Czarci podobno został zamknięty, a ogródek sprzątnięty. Czy kesz dalej jest na miejscu?

Po tych poematach aż wstyd skończyć na dwóch zdaniach. Wolę prozę niż wiersz, ale cztery wersy może zaraz sklecę. Oto co wyszło

W promieniach porannego słońca

Pojechałem tam gdzie czart nocuje

Pociągnąłem za ogon czarnego dzwońca

Wstawaj draniu, świat sam się nie popsuje!

No to tak, na pisanie wiersza nie mam siły, bo przy zdobywaniu zaliczyłem taką glebę że myślałem, że coś w nodze pękło. Dobrze ze nikt nie widział. Miejsce ukrycia podpowiedziała Ewcia. TFTC !

I dla takich właśnie komentarzy warto robić kesze!

Wielkie dzięki Stodow za ten wiersz sklecony,

naprędce, bez piwa, na evencie ułożony.

Myślałem ja sobie- Co ten Stodow pisze?

Otworzył swój laptop i prosił o cisze.

Gdy reszta ekipy kebab zajadała,

on pisał i klikał i wyszła wspaniała,

jednozwrotkowa powieść wierszem napisana.

Tyczy się ona kesza wspomnianego,

co to za Biesa brany jest- lecz dlaczego?!

Toż to Czarcisko, lecz w babskiej skórze,

z miotłą pod nogą i ręką na górze,

Wtedy zerknąłem na wpisy do kesza,

cóż to Surykat nam teraz namieszał!

Wpisu dokonał, lecz z innej strony.

Stodow był w strachu, a On zadowolony!

Nie dziwie się przecie Surykat z Mimi,

za nim to Czarta wydobył "z pod ziemi",

w 33 Kranach browar wyżłopał,

więc co się dziwić, że wszędzie kopał?

I szukał i szukał Czarciego ogona,

a Czarownica jakże zadowolona,

Udało się jej zwieść pościgu kordony,

Ale Surykat nadal zadowolony!

Widzę, że schwycił czarcisko za roga,

wpisu dokonał i już jego noga,

jakoby sama z powrotem ruszyła

i w parę chwil do reszty towarzystwa dołączyła,

co to w AntyPUBie na evencie siedziała,

i hajnowski browar w kuflach wypijała.

Hej!

Wielki szacun dla Stodowa za wierszyk :-D

Podczas keszerskiego spotkania

stwierdziłem, dość tego zadymiania!

Mimiego wziąłem na zwiad,

znajdę bezdymny lokal, będę rad!

Lecz gdy dosięgliśmy celu

a ludzi tam było zbyt wielu,

Mimi rzekł: "Kolego!"

"Pójdźmy poszukać kesza nowego!"

Wesół już byłem,

więc się zgodziłem

i bez wahania

zabraliśmy się do keszobrania!

Kesz jak czart ukryty!

Nie chciał być zdobyty...

Trochę myślenia, trochę główkowania,

nieco szczęścia, a i pod schody zaglądania,

w końcu dały rezultaty,

Diablik musiał wyleźć ze swej chaty!

Nie obyło się bez walki, oczywiste!

Mimi za ogon go ciągnąć musiał zaiste!

Ukazał swą czarcią posturę

i udostępnił logbooka lekturę,

a nawet wpisać się dał..

Nagle! Ał!

I chyc, w chmurze

zniknął gdzieś w dziurze...

I nie jestem pewien taki

czy to prawda czy majaki,

bo trunek diablika

w mej głowie już fikał...

A w docelowej gospodzie bez fajek

nadal miejsc nie było, bez bajek!

Więc do karczmy wróciliśmy,

lecz tę historię po drodze zgubiliśmy...

A dopiero teraz jaźń wróciła

i opowiedzieć ją pozwoliła!

Wspólnie z Surykatem, dzięki!

Przechodząc obok Pubu, głos taki usłyszałem:

„Wstąpię na kielicha, dawno w siebie nie wlewałem”.

Rozglądam się wkoło, ni ducha, ni człeka.

„Wypiję piweczko, po nim się tak zdrowo beka”.

Zaglądam za drzewo, zaglądam pod krzaki.

„Skosztuję drinków, mają różne smaki”.

Ani człowiek nie mówi, ani tym bardziej ma dusza,

Co to za złośnik mnie do złego zmusza?

Alkoholu nie lubię i tykać go nie będę,

Pewnie głos Czarci w mej głowie zapuszcza przynętę.

Wtem nagle spoglądam – widzę ogon czarny,

Już ja go dorwę, los jego marny.

Chwytam za kitę, wyciągam z kryjówki,

Widzę kopyta, pazury i rogi na czole główki.

Trzymam go mocno, straszę świętą wodą,

Siłą się nie wyrwie, jedynie za mą zgodą.

Teraz ten złośnik nigdzie nie uciecze.

Gdy nagle Czart w te słowa do mnie rzecze:

„Byś puścił mój ogon, oto ma oferta,

Oddaj mi wolność a dam Tobie FTF certa”.

Niezła propozycja, warta rozpatrzenia.

Nowy cert wymagający jedynie ogona puszczenia.

Rzuciłem Czarcią kitę nagrodą skuszony,

Diabeł się zakręcił i znów zadowolony.

Wyciąga zza pazuchy zwijek papierowy,

Piękny, błyszczący,  wygląda jak nowy.

„Podpisz się tu bratku, bądź postaw pieczątkę.

Ot tak, dla mnie – Diabła, na wieczną pamiątkę”.

Na Czarcim podstępie się nie poznałem,

I swym imieniem cyrograf podpisałem.

Diabeł wrócił do swej nory, już tego nie zmienię,

Teraz mnie czekają po wsze czasy płomienie.

Nim dusza moja w piekle spłonie do cna,

Mam nadzieję, że za to ktoś mi certyfikat da.