Hello,

Gdy tu byłem kiedyś, muzeum jeszcze nie istniało. Wszystko wyglądało inaczej. Warto obejrzeć ekspozycję. Kesz z gatunku lubianych, ma bardzo sympatycznych strażników :)  Pzdr, Wojtek

6 Drużyna Harcerska zdobała tego geocacha na wiosennej wędrówce :)

TFTC <3

Zupełnie niespodziewanie, po dojechaniu na miejsce spaceru po lesie, okazało się, że mamy tu kilka skrzynek do zaliczenia.

Fajnie, że przy okazji zaliczania wirtuali można było zebrać informacje pozwalające zaliczyć świetnego multaka. Nie przepadam za tego typu skrzynkami, ale przygotowana w ten sposób totalnie mnie uwiodła.

Bardzo dziękuję za przygotowanie tego pełnego wiedzy kesza. To jest to, co najbardziej lubię w keszowaniu. Wiedza, którą zdobywa się przy okazji poznawania nowych miejsc, albo przypominania sobie starych widzianych dzisiaj już innymi oczami.

Wielkie dzięki!

Znam historię, a jednak wyszedłem zdruzgotany emocjonalnie.
Ludzie ludziom... najstraszniejsze, że ciągle ludzkość nie wyciągnęła z tego wniosków.
Cześć i Chwała Bohaterom.
Mam nadzieję, że pamięć o Nich będzie wieczna!

Skrzyneczka znaleziona razem z Karwdo podczas drugiego dnia najazdu na Kampinos . Dziękujemy za pokazanie tego miejsca .Pozdrawiamy

W Puszczy jesień się jeszcze nie sili, by kreślić swe znaki. Bardzo dziękuję za kesza.

Skrzynka podjęta podczas wędrówek po Kampinoskim Parku Narodowym.
Muzeum zrobiło na nas duże wrażenie.
Dziękujemy za kesza !

Cmentarz i muzeum mi znane, niemniej jest to miejsce, do którego warto wracać. Z pandaciuk. TFTC

kolejny spacer w Kampinosie z KasiaJawo. tym razem na cel wzięliśmy Muzeum w Palmirach, miejsce znane każdemu z lekcji historii, lecz dopiero będąc na miejscu widać ten ogrom tragedii jaką Niemcy zgotowali na tych ziemiach. dzieki za oprowadzenie po Muzeum i okolichach.

Drugi raz w tym miejscu. Jak dochodziliśmy do muzeum to śnieg tak zacinał, że stwierdziliśmy, że kesza złapiemy po zwiedzaniu, a nuż się trochę uspokoi. No i na szczęście tak się stało. Krótki spacer po kolejnych etapach hasła i na sam koniec udaliśmy się znowu do muzeum. Poprosiliśmy o skrzynkę i ku naszym oczom ukazała się skrzynia pełna skarbów. Dokonaliśmy wpisów poczęstowaliśmy się certyfikatami i odłożyliśmy kesza na miejsce. Dzięki za spacer i za skrzynkę. Ode mnie leci ocena znakomita i rekomendacja.

Bez dwóch zdań , bardzo ważne miejsce w naszej tragicznej historii , muzeum przez swoją skromność i umiarkowanie bardzo dobrze oddaje powagę miejsca , dziękuję

To już trzeci raz odwiedzamy to miejsce. Dzisiaj miałem już pewność, że muzeum będzie otwarte.

Ciekawy i pouczający spacer w czerwcu, a dzisiaj tylko budynek muzeum. Kampinos latem żyje bardzo intensywnie. Dobrze, że spacer był w czerwcu, bo dzisiaj komary gryzły nawet wewnątrz muzeum. Ciekawa forma muzeum i budynek przypomina o smutnych czasach wojny.

Dziękuję za przemyślaną skrzynkę, która bardzo przybliża historię tego miejsca.

Wirus kpił z nas, więc dopiero za trzecim razem, ale warto było. Podoba mi się muzeum w takim stylu. Dzięki.

Super skrzynka, dzięki! :)

Tylko spacer wokół muzeum i ścieżką dydaktyczną, zebrane potrzebne dane. Zawitamy tu jeszcze gdy muzeum będzie czynne.

Wizyta serwisowa. Dołożyłem certy i kilka pięknych muszli na gadżety do wymiany oraz inne drobiazgi. Zapraszam do poszukiwań.

Ps. Zostawiłem 10 GK z własnego kopca ale nie zapisałem które więc są bez logu.

I wszystko jasne.

Fajnie zorganizowane i wymyślone! Można się czegoś nauczyć.

Znaleziona wraz z harcerzami podczas centralnego zlotu młodzieży w Palmirach. Jak co roku muzeum, cmentarz oraz obchody zrobiły na mnie wielkie wrażenie. Dzięki za możliwość podjęcia skrzynki, co stanowiło urozmaicenie dla poprzednich lat gdy tu przychodziła. Świetne wyposażenie kesza, ale niestety nie wzięliśmy nic na wymianę  więc, tylko poogladaliśmy różności w środku dzięki 

W Palmirach jestem od paru ładnych lat co roku, muzeum oczywiście też nie raz odwiedziłem i pamiętam jak otworzyli nowe ale nigdy nie przeszedłem "Wokół Palmir". Idąc tą ścieżką można się naprawdę dużo dowiedzieć dlatego dobrze że kesz zmusza do spaceru. Najciekawszy według mnie jest punkt z bitwą pancerną. Pudełko duże i porządnie wyposażone także mamy kolejny +. Widać że autor się postarał i napracował. Dziękuję bardzo za tego kesza.

W punkcie 9 wkradł się mały błąd. W gablocie widnieje nazwisko Myszkiewicz a nie Miszkiewicz.

Jest taki jeden magiczny dzień w roku dla Palmir. Dzień w którym muzeum otwarte jest dłużej. Dzień w którym do Palmir schodzą się dziesiątki ludzi. Dzień w którym od cmentarza bije krwawa poświata czerwonych zniczy a apel poległych i salwa honorowa odciskają się na duszy i w pamięci już na stałe.

Ten dzień to Centralny Zlot Młodzieży PTTK. Jeśli tylko będziecie mogli wybrać się do Palmir w dniu zlotu to z całego serca polecam to zrobić.

Fantastyczna "skrzynka", bo choć odnalezienie i podjęcie jest proste to bardzo zajmująca. Całość "przygody" dobrze przemyślana zapoznaje z historią, a równocześnie prowadzi po sznurku. 
W skrzynce są jeszcze certyfikaty. Jedyna uwaga, że do muzeum zamykają dla wchodzących 30 minut przed oficjalnym zamknięciem, więc jeśli ktos chce pojechać po południu, to musi być godzinę przed zamknięciem i proponuję od razu zrobić etap pierwszy, aby "dostać się" do skrzynki, oraz ostatni etap z wystaw stałych. Po zamknięciu muzeum można chodzić po okolice bez problemów i zrobić resztę etapów.  

Pierwszy raz tu byłam. Dla  mnie to miejsce wielkiej zadumy. W głowie się nie mieści co "człowiek" może zrobić człowiekowiNajpierw więzi, potem daje nadzieję na wolność, tylko po to, żeby bestialsko zamordować. A potem zostanie osądzony, by po krótkiej chwili odzyskać wolność na mocy amnestii... 

Dziękuję bardzo za tego kesza, była okazja przejść po okolicy oraz po muzeum i poznać dramatyczną historię tego miejsca. 

Moja kolejna już "pielgrzymka" do tego miejsca, które niech po wieki będzie świadectwem, że społeczość niemiecka zza naszej zachodniej granicy, to zwierzęta które powinny być trzymane od nas Polaków z daleka. Tysiącletnia historia naszych kontaktów z Niemcami, zawsze owocuje ich grabieżami i mordami na naszym polskim narodzie. I choćby lat minęło kolejnych tysiąc, to niech pamięć o tamtych podłych czasach trwa, byśmy wciąż byli czujni i nie dali się zwieść , tej jakże teraz ułożonej unijnej obłudzie. 

Na cmentarzu w Palmirach byłem już wcześniej, ale tym razem wizyta wyjątkowo mną poruszyła. Nie wiem, czy to kwestia jesiennej aury, ciszy, spokoju, pustki panującej wokoło, a może efekt atmosfery po niedawnej rocznicy odzyskania niepodległości. Zwiedzanie muzeum dopełniło dzieła. Bardzo dziękuję za tę skrzynkę.

Dzięki tej skrzynce nadarzyła się okazja do głębszego poznania miejsca i historii z nim związanej, za co serdecznie dziękuję.

Skrzynka znaleziona z Lotką789 podczas jesiennego spaceru po Kampinosie :)

Polecamy i dziękujemy!

Znaleziona razem z Arcio na sobotniej wycieczcę po Kampinosie. Polecamy ☺️

Skrzynka nie jest łatwa, ale warto poświęcić trochę czasu, by ją zdobyć.
Dziękuję za odprowadzanie po tym ponurym miejscu.
Takie miejsca trzeba pokazywać, bo kolejne pokolenia już o nich nie pamiętają

Razem z Michem4000, w czasie keszowania sobotnim popołudniem po Kampinosie. Sam kesz wymaga sporo uwagi i chodzenia po okolicy, ale naprawdę warto. Historia Palmir jest niesamowicie ciekawa, choć jednocześnie niesamowicie smutna. Dobrze, że trzeba zajrzeć do muzeum, by podjąć skrzynkę. Dzięki!

z majkelempisiąd
Bardzo przemyślany i dający do przemyślenia multak. TFTC

Spacerek z Truskawia z Magdą i Lechem przez błota i górki KPNu... udało nam się wejść do Muzeum niewiele przed zamknięciem, Pani w sklepiku wiedziała o co chodzi, choć trzeba było Jej przypomnieć o haśle :P....skrzynka duża i pełna fantów... ostatni raz byłem tutaj w zeszłym roku, muzeum i cmentarz robią wrażenie...

 

Z czasów podstawówki pamiętam dwa rajdy piesze w których miałem okazję uczestniczyć, odbywały się chyba w październiku lub listopadzie... Nie wiem czy takie rzeczy jeszcze mają miejsce, ale Apel poległych wieczorową porą na cmentarzu w Palmirach naprawdę robił wrażenie...

 

Polecam każdemu, pozdrawiam i dziękuję... czajorek

 

edytka: znalazłem przypinki, wiec wklejam zdjęcie.... 1994 i 1995 rok

Kesz ostatecznie zdobyty po długim spacerze. W muzeum kiedyś byłem, ale dzięki keszowi mogłem się przejść ścieżką dydaktyczną. Mimo tragicznej historii miejsce piękne i idealne do spacerów. Wymieniłem krety: out Bugs, in Jaskiniowiec. Dzięki.

PS: wracam z gwiazdą.

Byłem, widziałem; komentarz w takim miejscu jest zbędny.. - kolejne smutne miejsce w puszczy.

Byłem, widziałem, miałem skrzynkę  - przyznaję podstępem :)

Nie wiem co napisać...

Można byłoby powiedzieć  miejsce niezwykłe,ale to za mało. Miejsce, gdzie każdy skrawek ziemi ma swoją historię,a stąpanie po niej to emocje ,których nie da się opisać. Warto tu przyjechać i zanurzyć się w historię tych wszystkich, którzy właśnie w  tym miejscu zostali bestialsko zamordowani, tylko dlatego że byli POLAKAMI. DZIĘKUJĘ .....

Kolejny argument na to, że lekcje historii muszą odbywać się poza murami szkół jak najczęściej. Nawet najlepsza książka, czy najlepszy nauczyciel nie zastąpią tego co można zobaczyć i dotknąć. Las krzyży, daty, nazwiska ludzi, którzy często dopiero wchodzili w dorosłe życie. I to uczucie, które zawsze towarzyszy mi w takich miejscach, a które nie do końca wiem jak nazwać. Gorycz, wściekłość, bezradność, że w imię chorych ideologii można odebrać komuś życie. 
Muzeum nie poraża ilością eksponatów, ale poraża ich wymową.
wraz z Maleską, Hobbbystą i Olo74 

Strasznie przygnębiające miejsce swoją tragedią.Tutaj trzeba być.Ogromne wrażenie robią już ściany muzeum z surowej blachy podziurawione tak jakby ktoś strzelał.Piękna symbolika.Byłem zobaczyłem nie zapomnę.Dzięki

Kiedy hobbbysta zapodał informacje gdzie jedziemy to przyznam, że nie wiele mi to mówiło. Coś tam świtało, ale żadnych konkretów. W drodze do skrzynki nawet opisu nie czytałem.

Może dlatego siła tego miejsca przemówiła do mnie z zwiększoną mocą?? Kiedy wyszliśmy zza budynku muzeum, kiedy zobaczyłem to pole krzyży, te trzy górujące nad okolicą ... szok.

W sumie to żałuję, że nie udało mi się doczytać wszystkich możliwych informacji pokazanych w tym miejscu. Zarówno na tablicach informacyjnych na ścieżce, jak i tych w muzeum. Jest tego bardzo dużo i taki spacer wymaga specjalnej wycieczki, specjalnie do tego miejsca.

Sama skrzynka może nie jest jakaś specjalna, nie posiada super-hiper nadświetlnego maskowania (w sumie to w ogóle nie posiada maskowania , a do tego ja nie cierpię skrzynek, o które trzeba się dopraszać osób trzecich), ale miejsce jakie pokazuje, miejsce, do którego zwiedzania wręcz zmusza przez te 10 etapów, miejsce, o którym trzeba wiedzieć i pamiętać jego historię ... to było wyjątkowe przeżycie i za to dziękuję.

Dzięki.

P.S. Konstrukcja hasła też mnie wkurzała, dopóki sobie nie uświadomiłem, że sam mam skrzynkę o podobnej konstrukcji, i dlatego wiem czemu jest tak dziwnie konstruowane hasło

Tyle razy się słyszało o tym miejscu a nigdy nie było po drodze.

Przy pięknej pogodzie, niespiesznym krokiem zgłębialiśmy historię tego miejsca.

Warto było odwiedzić każdy pokazany punkt przez autora.

Z historią się nie dyskutuje, historię trzeba znać.

Dziękuję za zabranie nas tutaj. Kiedyś tu jeszcze wrócimy.

ps. Nie polecam drogi południowej...chyba będę miał wszystkie resory do wymiany

razem z mortn i maksiuP
tftc

podjęty z founderderink i mortn.
in: łuska i areoplan
out: vlažilec i geo-pamiętnik
tftc ^^

  Witaj !!!

    Miło nam poinformować, iż Twoja skrzynka została wybrana skrzynką tygodnia.

SERDECZNIE GRATULUJEMY !!!
Zespół Opencaching

Przepraszam za wcześniejszy pusty wpis, ale zapomniałem go edytować. Sprawdzaliśmy w terenie czy wejdzie nam to skomplikowane hasło i tak jakoś zostało ;).

Oj co to była za przygoda. Raz, że była to chyba moja najdłużej podejmowana skrzynka, ale za to z jakimi atrakcjami! Normalnie powiedziałbym, że nie podobało mi się, bo nie lubię spędzać tyle czasu nad jedną rzeczą. Do tego hasło takie wykwintne... nie dla mnie takie rzeczy. Dobrze, że uderzaliśmy silną grupą, więc motywatorów do działania nie brakowało. Z panią księgową na czele, oraz doskonałym przewodnikiem spacerek minął bardzo przyjemnie.

Nie można nie wspomnieć o sytuacji, która zdarzyła się trochę wcześniej. Przyznaję rekomendację dla przemiłej pani, która podała nam skrzyneczkę. Dawno nikt nas tak w konia nie zrobił. Wysłaliśmy Vulpeculę jako mówcę, a ja tylko patrzyłem jak chłopak próbuje wybrnąć z zakłopotania. A wszystko przez panią, która wyglądała na strasznie zdezorientowaną, ale tak naprawdę doskonale wiedziała o co chodzi- tylko czekała na hasło ;). Vulpecula zaczął nawijać o ''takiej zabawie, która polega na chowaniu skrzynek i taka skrzynka powinna być podobno tutaj w kasie''. Hahaha pani spojrzała na nas jak na wariatów, zachowując przy tym milczenie. Po 5 sekundach głuchej ciszy szepnęła pod nosem ''no ale może podacie mi w końcu hasło?''. Szkoda, że nikt nie nagrywał naszej reakcji, bo z pewnością wyglądało to tak:

Miejsce rekompensuje wszystkie żale, które wylałem w drugim akapicie. Ogrom tego miejsca i jego jednostajność wywołuje co najmniej westchnienie. Mnie to niewątpliwie przytłoczyło. Podczas spaceru cały czas miałem przed oczami te wszystkie listy, zawiadomienia, powiadomienia o śmierci zobaczone w muzeum. 

Dziękuję Wszystkim osobom, które przyczyniły się do powstania kesza w tym miejscu, a założycielowi za ten melancholijny spacer edukacyjny, bardzo ładnie to wszystko ubrałeś w całość. Dobra robota!

To miejsce to zdecydowanie perełka naszego przed sylwestrowego wypadu. Nie można było tu nie przyjechać. To nie przypadek, że znaleźliśmy się tu akurat tego dnia, o tej godzinie. Na liczniku Nefrytowego keszowozu równo pod muzeum wskoczyło magiczne 234567 km. Miejsce odbiera mowę, tu nie potrzeba słów. Mnie bardzo przypomina łódzki las łagiewnicki, w którym także rozstrzeliwano ludność cywilną i grzebano ofiary masowych egzekucji, oraz Centrum Dialogu M. Edelmana w łódzkim Parku Ocalałych. Krzyże swym milczeniem wyrażają więcej niż 1000 słów. Pokrzepia widok zniczy i kwiatów. To miejsce nigdy nie zginie. Drzewa pozostaną niemymi świadkami ludzkiej tragedii, tak jak słynne drzewo wieszanych powstańców. Kontemplowaliśmy tutejszą ciszę i tajemnice w promieniach zachodzącego, gasnącego grudniowego słońca. Potem wędrówka leśną ścieżką by lepiej zrozumieć historię tego miejsca. Cisza, las, zaduma... Ciężko zrozumieć bezcelowość i okrucieństwo wojny. Tyle istnień ludzkich tak bez sensu zgładzonych. Człowiek = numerek + imię i nazwisko. I to ludzie ludziom zgotowali ten los. Gdyby można było cofnąć czas... Cieszy fakt, że miejsce jest odwiedzane nie tylko przez keszerów, trochę ludzi tu przyjeżdża. Kesz podjęty z łódzko-pabianicką bojowo-szturmową ekipą w składzie Pani K., Vulpecula, Nefryt+, Victor+. Pozdrawiam i TFTC:)

ps Z hasłem nie kombinujcie za bardzo, wybierajcie krótsze opcje odpowiedzi. A Pani w kasie reaguje tylko na hasło, więc szkoda strzępić języka, od razu kawa na ławę bez ceregieli:)

Wiedziałem ze nie uda nam się zrobić całej ścieżki w jeden dzień więc zaproponowałem abyśmy bez względu na kolejność odwiedzili cmentarz w Palmirach. Wszyscy się zgodzili więc przed zmrokiem pojawiliśmy się na miejscu. 

Byłem w Palmirach ponad dziesięć lat temu i tak samo jak wtedy trudno mi sobie wyobrazić ogrom ludzkich tragedii. 

Doskonale że w tym miejscu powstała porządna skrzynka której nie można zaliczyć w pięć minut. 

Pani w kasie miała kamienną minę. Jaka skrzynka? A może podacie hasło ? 

Dziękuję za kesza i rekomenduję! 

Odbyliśmy tu długi spacer, raz w poszukiwaniu wskazówek dwa ciesząc sie chwilą pełna radości ze wspólnego przebywania w spokoju i w ciszy. Niesamowite miejsce, tak trudno tu wracać tak niepojęta historia tej okolicy kryje się w tym spokojnym dziś lesie. Długo szukaliśmy wskazówek jednak warto bo jak inaczej poznać historie tego miejsca? keszyk i punkty świetnie przygotowane. na koniec zostawiliśmy sobie zwiedzanie muzeum. Zdecydowanie warto. Sam kesz to naprawdę wielka skrzynia i miło podejmować go z rak uśmiechniętej Pani, która świetnie wie o co chodzi jednak ściśle przestrzega procedurDzięki!

Przedsylwestrowe wesołe keszowanko w towarzystwie Pani_ka, Victora+ i Nefryta+ :D

Pamiętam stary budynek muzealny , obecny prezentuje się bardzo ciekawie choć ekspozycja jest dość wstrząsająca podobnie jak cmentarz ale trzeba to miejsce odwiedzić i znaleźć czas na chwile zadumy nad losami naszych ojców i dziadów. Super pomysł na skrzynkę, pokazujący obraz całego obiektu i jego otoczenia. Dziekuję

Wracam z obiecaną niegdyś gwiazdką. Jeszcze raz dzięki za wspaniałego kesza! :)

Bardzo dziękujemy za  skrzynkę. Od kilku lat jeździmy we Wszystkich Świętych do Palmir. Znamy to miejsce, ale dobrze że zaistniał tu kesz (jaki kesz!), bo to, co odkrywałyśmy przez kilka lat, inni mogą poznać podczas pierwszego odwiedzenia. A potem to już tylko wracać i pamiętać.

Dziękujemy.

Nie pierwszy raz tu byłam, ale pierwszy raz tak dokładnie zwiedziłam to miejsce, za co bardzo dziękuję, choć nie lubię szczególnie mocno takich emocji przeżywać, jak tutaj, a zwłaszcza Muzeum pokazuje to wszystko, po czym człowiekowi robi się zwyczajnie mówiąc - słabo. Uważam, że takich zdarzeń - niewytłumaczalnych, powinno nie być. Te listy, ekspozycje, filmy ... Przechodząc się po cmentarzu, mimo jego wielkości, nie czuje się ogromu nieszczęścia i bólu. I niestety odnosi się wrażenie, że cały Kampinos jest zwyczajnie jednym, wielkim cmentarzem. Bardzo dobrze przemyślany i zrobiony kesz.

Miejsce mi znane. Odwiedzałem je kilkukrotnie, zaczynając od czasów podstawówki. W starym muzeum byłem dwa razy, w nowym dziś pierwszy raz. Nie wiem, czy to kwestia patrzenia z bardziej dojrzałej i świadomej perspektywy, ale obecna wystawa, wywarła na mnie duże wrażenie. Chyba nie da się przejść obojętnie obok tych wszystkich rzeczy osobistych, wśród których były też takie ze śladem po kuli... Jeśli keszujecie rodzinnie, to na samą wystawę raczej z młodszymi dziećmi nie wchodźcie - bardzo sympatyczna obsługa przy wejściu z pewnością chwilę się nimi zajmie.

Co do kesza, w domu multak wydawał się skomplikowany. Na miejscu okazał się prostym, dobrze ułożonym i przemyślanym spacerem, który pokazuje to wszystko, co będąc tutaj powinniśmy zobaczyć. Doceniając tego kesza w Palmirach, zostawiliśmy tu ścieżkowego mobilniaka "Ułani", który zwiedził dziś z nami kilka kampinoskich skrzyneczek. Dziękuję za skłonienie mnie do powrotu do Palmir. Wszystkim zainteresowanym, jak mogło do tego wszystkiego dojść polecam link https://pl.wikipedia.org/wiki/Akcja_AB

Poszczególne etapy są ułożone tak, że trudno pozostać tu obojętnym. Nie lubię, gdy śmierć przemawia do mnie głośno i dosadnie, ale chyba czasami tak trzeba. Wszystkim nam trzeba. Być może wtedy ludzkość przestanie uważać wojny za dość naturalny manewr obronny...

Dawno keszowanie nie wywołało we mnie tak głębokich przeżyć i przemyśleń. Pewnie również dlatego, że (z zupełnie innych powodów niż wojna) też mam w domu bliską mojemu sercu "gablotkę"...

Znaleziona jakiś czas temu w doborowym towarzystwie przy pomocy Iwoni, bo współrzędne pływają jak... Przy okazji uskuteczniliśmy z Azhagiem wymianę kreta bez wkładania go do pojemnikaNa muzeum czasu niestety nie było, ale na pewno nie jest to oja ostatnia wizyta tu. Zapraszam do wspólnego keszownia: odynsraven@gmail.com

Ostatni raz w Palmirach byłem w podstawówce. Sporo się przez ten czas tu zmieniło, istnienie muzeum bardzo cieszy. Łączniczka z początku nie bardzo wiedziała o co chodzi, ale po chwili skojarzyła i mogliśmy się wpisać.

Będzie gwiazdka, tylko muszę uzbierać trochę keszy i zwrócić pozostałem długi. Dzięki za super skrzyneczkę!

Wymieniłem kreta Gitarkę na Julcię. Ponadto zostawiłem kilka magnesów OC i chyba jeszcze coś, oraz coś zabrałem, ale już nie pamiętam co.

Świetny spacer i bogata skrzyneczka - i panie wiedziały o co chodzi ;)

Po krecie Cwaniak została tylko etykietka (albo została rozdzielona z krecikiem, ale zdjęcia nie ma, więc nie wiedzieliśmy, który to)

Dzięki za multaka!

(1066)

Wreszcie dotarłem i tu, to drugi pod względem długości dystans jaki przeszedłem w tym roku. Jeszcze trochę a wytrenujesz mnie na mistrza olimpijskiego w chodzie 

Pani w okienku tuż po urlopie, na słowa "dzień dobry, poproszę kesza" spojrzała na mnie jak na kosmitę oczywiście nie wiedząc o czym mówię. Zaproponowałem żeby poszukała takiego plastikowego pudełka, ja to rozpoznam, i w ten sposób wspólnymi siłami znaleźliśmy. Już myślałem że uda się bez hasła ale na pudełku Koleżanka tej Pani nakleiła dokładną instrukcję postępowania więc musiałem poddać się procedurze do końca. 

Tu ogarnąłem to co blisko i poszedłem dalej. Zawsze będąc tam zatrzymuję się przy grobie "Kusego" którego dwaj bracia też przecież polegli w wojnach. Zygmunt gdzieś we Francji podczas I Wojny, Tadeusz podczas wojny Polsko Sowieckiej pod Zamościem w 1920.  który sam przecież tak niedawno odpierał ataki Niemców na Fort Czerniakowski. Tylko Jego mama i najstarsza Siostra przeżyły wojnę. Tragiczny los rodziny... 

I tu dziękuję marku za skrzynkę wszystkim co mam do dyspozycji. Ehh tragiczna ta nasza historia. 

Z Kretów zabrałem Podróżnika, Nieśmiertelnych i 2Kroner. Pozostałych nie znalazłem w pudełku...

W pełni zasłużona rekomendacja :)

W sumie nie  spodziewałam się, że zgarnę FTF-a, tym bardziej, że do dzisiejszego keszowania podeszłam przez przypadek, w ramach niedzielnego spaceru po Puszczy. Po raz kolejny Autor wykazał się pomysłowością w wymyślaniu kolejnych etapów do logu, tym bardziej, że jak to w lesie - kordy nieźle fiksowały. Przyznam się bez bicia, że w pewnym momencie - po przegonieniu mnie w pełnym słońcu dookoła cmentarza niecenzuralne słowa same cisnęły się na usta. 

Dzięki za świetną zabawę :)