Skwer im. Jacka Nieżychowskiego powstał na miejscu dawnego basenu przeciwpożarowego przy ulicy Św. Barbary. Nazwę temu miejscu nadali szczecińscy radni 31 stycznia 2011 roku. Tym keszem chciałbym przybliżyć postać patrona placu, który był związany z naszym miastem.

Jacek Nieżychowski na Festiwalu Piosenki Opole 1974 (fot. M.Wachowicz)

Jacek Nieżychowski (właśc. Jerzy Jacek Nieżychowski herbu Pomian) urodził się 29 stycznia 1924 roku w majątku Chlewo w obecnym powiecie ostrzeszowskim. Pochodził z wielkopolskiej rodziny ziemiańskiej, której korzenie sięgały pierwszej połowy XIV wieku. Był synem Kazimierza, majora WP, i Aleksandry z Sieradzkich. W latach 1940-1947 był urzędnikiem samorządowym w powiatach sandomierskim i nowosądeckim. W 1950 roku ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. Od najmłodszych lat okazywał zainteresowania muzyczne. Śpiewu uczył się u Ady Sari w Warszawie, Ludmiły Szuster w Szczecinie i Janusza Popławskiego w Gliwicach. W 1952 roku związał się z Operetką Śląską w Gliwicach. W 1953 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski. Na scenie gliwickiej zadebiutował 14 grudnia 1954 roku w roli Tomasza w Swobodnym wietrze Izaaka Dunajewskiego w reż. Jerzego Zegalskiego. Do 1957 roku był jej solistą.

Od 1947 roku w Szczecinie. Przez dwa lata zatrudniony był jako kierownik działu w Urzędzie Morskim. W latach 1949-1952 był asystentem w Wyższej Szkole Ekonomicznej. Współtworzył i kierował Technikum Eksploatacji Żeglugi i Portów. W 1951 roku związał się z „Artosem” jako aktor i śpiewak.

W 1956 roku razem z ówczesnym wiceprzewodniczącym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie, Romanem Szechterem, zainicjował powołanie do życia Towarzystwa Miłośników Teatru Muzycznego. Przy udziale szczecińskich działaczy kultury Aleksandra Rotsteina, Władysława Górzyńskiego, Zofii Zajdell, Henryka Rozpędowskiego, Bogdana Żuralskiego i Mariana Lewandowskiego, a także wydatnej pomocy dyrekcji Operetki Śląskiej, w październiku 1956 roku doprowadził do utworzenia pierwszego zawodowego teatru muzycznego w powojennym Szczecinie - Operetki Szczecińskiej Towarzystwa Miłośników Teatru Muzycznego. Był jej pierwszym dyrektorem i kierownikiem artystycznym. Do współpracy zaprosił m.in. Wandę Polańską, Irenę Brodzińską i Edmunda Waydę, którzy wkrótce stali się niekwestionowanymi gwiazdami szczecińskiej sceny i ulubieńcami publiczności. Na potrzeby Operetki uzyskał i zaadaptował lokal po dawnej sali gimnastycznej Milicji Obywatelskiej przy ul. Potulickiej. W marcu 1959 roku bez żadnego uzasadnienia został zwolniony ze stanowiska. 

W 1960 roku zajął się rozrywką. Był jednym z organizatorów Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Imprez Artystycznych w Szczecinie, którym kierował (dyrektor i kier. artyst.) do 1964 roku. Z ramienia WPIA w latach 1962-1963 współorganizował w Szczecinie I i II Festiwal Młodych Talentów, ogólnopolskie imprezy muzyczne, od których zaczęły się kariery m.in. Heleny Majdaniec, Haliny Frąckowiak, Miry Kubasińskiej, Ady Rusowicz, Zdzisławy Sośnickiej, Karin Stanek, Wojciecha Gąssowskiego, Krzysztofa Klenczona, Wojciecha Kordy, Tadeusza Nalepy, Czesława Niemena. Był autorem i reżyserem programów estradowych, m.in. Proszę o głos, Fogg and Rock. Zapraszał do Szczecina gwiazdy estrady, m.in. kabaret Wagabunda Lidii Wysockiej, z Hanką Bielicką, Maria Koterbską, Bogumiłem Kobielą i Mieczysławem Wojnickim. W latach 1964-1967 był kierownikiem zespołu estradowego Gwiazdy Festiwali. W 1968 roku wspólnie z Krzysztofem Litwinem, Kazimierzem Grześkowiakiem, Tadeuszem Chyłą i Andrzejem Zakrzewskim z założył niezwykle popularną Silną Grupę pod Wezwaniem, rodzaj kabaretu muzycznego, którego mocną stroną były teksty i wykonawcy. Z zespołem tym nagrał płytę dla Polskich Nagrań, wystąpił na festiwalu opolskim oraz podczas otwarcia Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w Niemczech w 1974 roku. Po rozwiązaniu zespołu, m.in. ze wględu na stałe kłopoty z cenzurą, wspólnie z Elżbietą Jodłowską i Jerzym Dudą-Graczem zrealizował satyryczny program telewizyjny Starostrumiańska Akademia Kodeksu Ruchu Drogowego. Z nowo powołanym Tercetem na Luzie (Elzbieta Jodłowska, Tadeusz Drozda i Władysław Komar) wystąpił w Opolu z piosenką Zmarła mi krowa. Przez kilka lat występował z Andrzejem Rosiewiczem, m.in na festiwalu sopockim, wcielając się w postać bzykajacej pszczoły.

Zagrał w kilku filmach, m.in. Paryż - Warszawa bez wizy (1967), Książę sezonu (1970), Milion za Laurę(1971) oraz w serialu Lalka (1977) i trylogii o przygodach dobrego wojaka Szwejka (1995-1999). Najwiekszą popularność przyniosły mu role Łaputa w filmie Kochajmy syrenki (1966) oraz dziedzica Korab-Makomaskiego w serialu Polskie drogi (1977). 

Ważnym epizodem w jego życiu był sport. Już w latach 50. działał w Okręgowym Związku Tenisowego, którego został prezesem. Z jego inicjatywy rozpoczęto odbudowę kortów przy al. Wojska Polskiego. Od 1968 roku na ich terenie prowadził kawiarnię Tenisowa, w której prowadził własny program artystyczny 3 godziny u Jacka. Zabiegał także o odbudowę poniemieckich kortów na terenie województwa szczecińskiego. Był również zapalonym brydżystą. Grywał zawodowo w turniejach od lat pięćdziesiątych. 

Zmęczony kłopotami z cenzurą, w 1981 roku podjął decyzję o emigracji. Wyjechał do Chicago, gdzie spędził kilka lat. Początkowo prowadził firmę budowlaną. Później, wraz z drugą żoną, prowadził własny program radiowy U Magdy i Jacka. Współpracował także z polonijną prasą, m.in. kierował chicagowską edycją nowojorskiego „Nowego Dziennika”. Swoje felietony publikował pod pseudonimem Jerzy Pomian. Po powrocie do Polski w 1998 roku zamieszkał na krótko w Szczecinie, a potem w Świnoujściu. Tu zajmował się działalnością gospodarczo-rozrywkową i dziennikarstwem, m.in. pisał felietony do „Twojego Stylu”. Poświęcił się pasji kulinarnej. W 1999 wydał bestsellerową książkę Kuchnia ziemiańska. Błogosławione cztery pory roku. 

Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną, Ewą Barbacką (1919-2003), miał troje dzieci Magdalenę (1944-1990), Aleksandrę (ur. 1946) i Tomasza (ur. 1949).

Zmarł 23 maja 2009 roku w Świnoujściu. Został pochowany 29 maja na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kw. 47B-20-1).

Źródło: encyklopedia.szczecin.pl/Andrzej Androchowicz

Proszę o ostrożność podczas podejmowania kesza i uważne odkładanie go na miejsce a także ponowne zamaskowanie. Uwaga na mugoli. Skrytka założona dzięki pojemnikowi, który dostałem od ekipy z Górzna podczas eventu Lecim na Szczecin. Dziękuję Sadkowi z Górzna.
Jest to mój trzeci Geocache, więc zapraszam do wyrażania opinii oraz uwag. Proszę o informację jeśli w logbooku zostanie tylko 10 wolnych miejsc, abym mógł zaplanować wizytę serwisową z wyprzedzeniem.