Zamek Niesytno położony jest w Sudetach Zachodnich, we Wschodnim Grzbiecie Gór Kaczawskich, we wsi Płonina, na zachód od Bolkowa. Wybudowany został na skalnym cyplu wysokiego wzniesienia (520 m n.p.m.). Cechą charakterystyczną zamku była wieża ze szpicem (dzióbkiem), która wraz z wieżą w Bolkowie stanowią jedyne tego typu budowle na Śląsku z taką różnicą, że o ile wieża z Bolkowa pełniła funkcję przyczółka ostatecznej obrony, to ta z Niesytna przeznaczona była również do celów mieszkalnych. Plan wieży oparto na geometrii ośmioboku, z którego wyprowadzono ostrze w kierunku wschodnim, od strony zbocza o łagodniejszym nachyleniu. Jej bryła składała się z dwóch pięter i dwóch poziomów piwnicznych, częściowo wykutych w skale.

O walorach mieszkalnych budowli świadczy obecność na piętrze tzw. "ciepłej izby", czyli pomieszczenia wyłożonego od środka drewnianymi belkami. Od strony zachodniej wieżę okalał kamienny obwód z wejściem na ciasne międzymurze i do piwnicy, natomiast od wschodu dostawiono do niej trzykondygnacyjne założenie mieszkalne na planie litery L. W jego skład wchodziły dwa skrzydła: południowe o wymiarach 4,5-6,5x14-14,7 metrów, połączone z dwóch sklepionych komór (jedna komora częściowo wykuta w skale) oraz skrzydło północne (3-5x15 metrów) o stropach belkowych i prostokątnych oknach, mieszczące dwie duże sale, z których jedną postrzegano jako główne pomieszczenie reprezentacyjne (sala rycerska). Kaplica zamkowa prawdopodobnie znajdowała się w wykuszu, wychodzącym dawniej ze ściany południowej.

Po raz pierwszy zamek ten został wymieniony w 1432 roku w liście biskupa wrocławskiego Konrada Oleśnickiego do Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego. Biskup donosi mistrzowi, iż należąca do rycerza Hayna von Czirna warownia została zajęta przez wyprawę mieszczan wrocławskich i świdnickich. Wydaje się, że budowla powstała niewiele wcześniej. Hipoteza o jej XIII-to wiecznej genezie jest mało prawdopodobna, a w grę wchodzi okres po 2 połowie XIV w. Historia zamku Niesytno wiązana jest tradycyjnie z husytami i rycerzami rozbójnikami, mającymi w nim zamieszkiwać w XV w., z tamtego okresu wywodzić się ma nazwa Angstwinkel (pol. Zakątek Strachu).

Prawdopodobnie już w latach 30. XV stulecia w posiadanie siedziby weszli członkowie rodu von Zedlitz, którzy zamieszkiwali tu do połowy wieku XVII w. Obiekt był w trakcie swych dziejów kilkakrotnie rozbudowywany i przebudowywany. Rezydencjonalną rolę zamek utracił w 1545 r., gdy obok, na wschód/południowy-wschód od niego członkowie rodu von Zedlitz zbudowali dwór ozdobiony renesansową kamieniarką (m.in. portalem głównym i oknami o obramieniach zwanych fasciowymi). Dwór ten, także wielokrotnie przerabiany, znany jest jako pałac w Płoninie. Od połowy XVI w. stary zamek wykorzystywany był najpewniej już tylko na cele magazynowe i gospodarcze.

Po 1945 nieuszkodzony obiekt wykorzystywano jako dom kolonijny. Później jego właścicielem była Lubelska FSC, która próbowała przeprowadzić remont zabytku, jednakże od tego planu odstąpiła. W roku 1984 pałac przeszedł w ręce prywatne. 2 lipca 1992 budynek strawił pożar, który strawił wnętrze pałacu i zapoczątkował szybko postępującą degradację obiektu.

Do czasów współczesnych zachowała się wieża główna do wysokości 4. kondygnacji z ciepłą izbą i dobrze widocznymi negatywami okrywających ją niegdyś drewnianych belek, spore fragmenty murów skrzydeł mieszkalnych oraz relikty XVII-wiecznych murów bastionowych. Od strony stoku pod wieżą wykuta została podczas ostatniej wojny niewielka grota o głębokości 5 metrów. Wejście na teren zamku usytuowane jest od strony podzamcza i prowadzi przez dziedziniec dolny na prostokątny taras. Powyżej wyrasta 3-kondygnacyjna bryła pałacu (1778-1810), kiedyś jedna z najpiękniejszych w okolicy, dzisiaj kompletnie zrujnowana grozi zawaleniem. Przy wejściu do budynku wykuto renesansowy, zdobiony portal z umieszczoną w zworniku datą 1545 (skradziony). W sezonie wiosenno-letnim zameczek, a w szczególności średniowieczna ruina pokryte są szczelnie zieleniną, skutecznie zacierającą czytelność dawnych form.

W latach 2010-2011 zamek i nowożytna siedziba nabyte zostały przez nowych właścicieli, którzy wspólnie rozpoczęli starania zmierzające do rewitalizacji zabytkowej przestrzeni. W 2012 roku rozpoczęły się trwające do dzisiaj prace przy odgruzowywaniu i rekonstrukcji budynku mieszkalnego na terenie zamku średniowiecznego.

Po więcej ciekawych informacji odsyłam na stronę interenetową zamku.

O keszu:

Skrzynka to mały pojemnik znajdujący się pod kordami. Dla osób szukających skrzynki bez pomocy GPS podpowiadam, iż skrzynka znajduje się około 25 metrów na zachód od charakterystycznego drzewa z odkrytym korzeniem rosnącego przy ścieżce biegnącej pod zamkiem (patrz zdjęcie).

UWAGA! W związku z pracami remontowymi teren zamku i pałacu jest aktualnie niedostępny, ale i tak warto odwiedzić ten obiekt będąc w okolicy. Podjęcie skrzynki nie wymaga wchodzenia na teren prac budowlanych.

Kesz został założony spontanicznie, więc niech Was nie zmyli znajdująca się na nim etykieta, która dotyczy innej założonej przeze mnie w tych terenach skrzynki.