Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 250 m n.p.m.
Województwo:
Polska > śląskie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mała
Status:
Gotowa do szukania
Data ukrycia: 17-07-2014
Data utworzenia: 28-10-2014
Data opublikowania: 28-10-2014
Ostatnio zmodyfikowano: 28-10-2014 
76x znaleziona 
3x nieznaleziona 
1 komentarze 
4 obserwatorów 
160 odwiedzających 
63 x oceniona 
Oceniona jako: dobra
1 x rekomendowana
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Opis
PL
Obiekt, który nie zachował się w całości do naszych czasów, a którego fragment odkryto w 2011 roku. W bogatej historii Lelowa, przez szereg stuleci, sporą rolę odgrywał zakon Franciszkanów. Dzisiaj nie wiele osób zdaje sobie sprawę, że w mieście tym aż do XIX wieku istniał klasztor oraz przyległy do niego kościół należący do tego właśnie zgromadzenia.
Nie mamy pewności kiedy po raz pierwszy mnisi zamieszkali w Lelowie, jednak za najbardziej prawdopodobną wersję należy uznać, iż stało się to w drugiej połowie XIII w. dzięki Bolesławowi Wstydliwemu. Kazimierz Wielki, po ustabilizowaniu się sytuacji politycznej, ufundował klasztor w nowym mieście ulokowanym o kilka kilometrów na północny -wschód od miasta starego. Fundacja nastąpiła w roku 1357. Zabudowania ulokowano wewnątrz pierścienia murów okalających miasto, w jego północno –zachodniej części, kilkadziesiąt metrów od zamku. Lelów otoczony murem obronnym, wewnątrz którego przeważała drewniana zabudowa miejska, często ulegał różnym klęskom, a w szczególności pożarom, które nie oszczędzały także klasztoru. Prawdopodobnie uległ on sporym zniszczeniom w roku 1547, a mnisi opuścili to miejsce. Przez wiele lat znajdował się w stanie kompletnej ruiny szpecąc okolicę wypalonymi murami, a mieszczanie lelowscy rozważali nawet założenie w tym miejscu szpitala. Odbudowano go dopiero pod koniec XVI w., być może w kształcie zbliżonym do pierwotnego. W następnych stuleciach klasztor jeszcze kilkukrotnie popadał w ruinę za sprawą pożarów, a następnie był restaurowany. Taki stan rzeczy trwał do 1819 roku kiedy to arcybiskup Malczewski podpisał dokument kasacyjny. Zaraz po tym zaczęto pofranciszkański majątek rozdysponowywać i pomimo starań mieszczan nie udało się już sprowadzić Franciszkanów do Lelowa, ani nawet powstrzymać postępującego procesu niszczenia wielowiekowych zabytków. Prace rozbiórkowe trwały przez wiele następnych lat i zakończyły się dopiero w roku 1868. Kamienia pochodzącego z rozbiórki użyto min. do budowy murów okalających cmentarz i kościół parafialny w Staromieściu.
Obecnie na miejscu dawnego zespołu klasztornego znajduje się plebania, ogród oraz budynki gospodarcze.
http://www.gazetacz.com.pl/artykul.php?idm=519&id=13339
Obrazki/zdjęcia
Wpisy do logu:
76x
3x
1x
2x
