Skrzynka okolicznościowa (jednodniowa jak nasze ćwiczenia), założona z okazji WIO#17 na terenie głównej atrakcji tego spotkania czyli Ekspozycji Broni Pancernej znajdującej się w Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych na Poznańskim Golęcinie.

Muzeum Broni Pancernej powstało w latach 1963 - 1964. Na początku był obiekt, w którym prowadzono zajęcia ze słuchaczami z przedmiotu budowa i eksploatacja sprzętu pancernego, znajdującego się w tamtym okresie w wyposażeniu Wojska Polskiego. Głównym inicjatorem powstania zbioru broni pancernej był gen. dyw. Zygmunt Duszyński, pełniący w tym czasie obowiązki Głównego Inspektora Szkolenia Wojska Polskiego. Dzięki staraniom ówczesnego komendanta Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych płk. dypl. Henryka Kudły oraz ppłk. inż. Zygmunta Szopy - kierownika Cyklu Eksploatacji i Remontu w budynku obecnej prezentacji zgromadzono pojazdy pancerne różnego typu. W zbiorach znajdują się również części i przekroje podzespołów czołgów i dział pancernych. Każdy z egzemplarzy broni pancernej posiada oryginalny osprzęt, wyposażenie i uzbrojenie będące na stanie wozu bojowego. W składzie ekspozycji znajdują się czołgi, działa samobieżne, opancerzone samochody rozpoznawcze, transportery, armaty, jeden egzemplarz wozu pogotowia technicznego i limuzyny rządowe oraz wagon szturmowy pociągu pancernego z przełomu XIX/XX wieku. Sprzęt w większości wyprodukowany został na terenie Związku Radzieckiego i był wykorzystywany podczas II wojny światowej, stanowiąc wyposażenie jednostek pancernych Wojska Polskiego od 1943 roku. Prezentowany sprzęt bojowy jest obecnie jednym z większych zbiorów broni pancernej w Polsce, a niektóre egzemplarze są unikatowymi eksponatami w kraju.

Wszelkie informację można pozyskać na stronie internetowej - tutaj

Do najcenniejszych eksponatów należą:

• Polska tankietka TK-S
• Działo Sturmgeschutz IV
• Lekki czołg rozpoznawczy T – 70
• Czołg średni T 34/76 i T 34/85
• Czołg średni T – 54
• Czołg ciężki JS - 3 i JS – 2
• Średnie działo samobieżne SU 100
• Ciągnik artyleryjski Sd.Kfz 6

Muzeum (czy też oficjalnie ekspozycja) zlokalizowane jest na terenie dawnych koszar sołackich, które zostały wybudowane na przełomie 1910/1914 roku dla pruskiej brygady artylerii. W trakcie trwania Powstania Wielkopolskiego były ośrodkiem formowania artylerii ciężkiej dla potrzeb powstańców wielkopolskich. W dwudziestoleciu międzywojennym stacjonowały tu trzy jednostki artyleryjskie: 7 PAC, 7 DAK i 7 DAPLOT.

W czasie II wojny światowej mieściła się tu szkoła podchorążych piechoty. Od 1947 roku przeniesiono z Modlina do Poznania Oficerską Szkołę Broni Pancernej. Wyższe szkolnictwo wojskowe (Wyższa Szkoła Oficerska im. Stefana Czarnieckiego) zakończyła swą działalność w 2002 roku. Obecnie w koszarach dyslokowane jest Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych.

Skrzynka łatwa, prosta i przyjemna, umiejscowiona jest w jednym z eksponatów, by ja podjąć trzeba wykazać się choć trochę sprawnością fizyczną – keszerzy na ćwiczeniach (nawet jednodniowych), takową jednak posiadać powinni.

Proszę słuchać uważnie kustosza a nie będziecie mieli najmniejszego problemu z wytypowaniem jedynego możliwego miejsca ukrycia.

Uważajcie na głowy !!! - nie macie wszakże hełmofonów choć hełmy ze dwa się znajdą .

Skrzynka zawiera: logbook, pisadło i… dla wszystkich, certyfikaty znalazców - uczestników WIO#17. 

Słowa kluczowe:

• 7 Łużycka Dywizja Desantowa
• Desant na Danię
• Czechosłowacja
• Grudzień 1970 roku – Gdańsk
• Masa 13 t
• Moc silnika – 300 KM

Powodzenia i żołnierskiego szczęścia… życzę poborowym .