Dla miłośników militariów i ruin. Dojazd betonową drogą, zaledwie 5 km od centrum Brzegu na terenie poradzieckiego lotniska. Można dotrzeć samochodem na miejsce, albo rowerami przez park Wolności i Skarbimierz. Trasa króka i płaska.

Bunkier dowodzenia. 

Jednym z ciekawszych i bardziej tajemniczych obiektów dawnej bazy lotniczej Jednostki Armii Radzieckiej  koło Brzegu był bunkier dowodzenia.

Nie wiadomo kiedy powstał. Nie jest pewne, że to faktycznie był bunkier dowodzenia, może tylko obiekt wojsk łączności? To wymaga wypytania dawnych żołnierzy. Pierwotnie nie pełnił takiej funkcji. Były to dwa, sąsiadujące ze sobą, zwyczajne garaże samolotowe - tzw. schronohangary. Takich obiektów było ok. 32 na całym lotnisku. Parkowały w nich migi. O tym, że były to zwyczajne schrony świadczyły m.in. potężne bramy a nawet do dziś widoczne białe linie prowadzące wzdłuż których kołowały samoloty.

W nieznanym czasie te dwa schrony zostały adoptowane. Przerobiono je na dwa bunkry. Przede wszystkim potężne bramy wjazdowe zostały zamknięte i zasypane ziemią. Wnętrze podzielono na kondygnacje, zorganizowano zaplecze sanitarne (ślady kafelkowanych łazienek są do dziś), wentylacje, czyli elementy potrzebne do przebywania wielu ludzi. By usprawnić komunikację dwa schrony (odległe od siebie 80 m) zostały połączone korytarzem z betonowych prefabrykatów, który został również przykryty grubą warstwą ziemi.  W ten sposób powstał tajny tunel dla pieszych.

Zaraz po oddaniu lotniska w polskie ręce, do zespołu prowadziły tylko dwa wejścia dla pieszych. Jedno z nich znajdowało się po wschodniej stronie wschodniego bunkra i towarzyszyło mu jakaś brama, być może wjazd do kotłowni. Pomieszczenie to jednak nie łączyło się z wnętrzem bunkra. O ile dostęp do „kotłowni” był dość prosty, to wejście dla pieszych prowadziło krętym korytarzem, niczym w MRU, obok „wartowni”. Ewentualny nieproszony gość nie miałby szans przebić się do środka.

Drugie wejście, znajdowało się w połowie tunelu łączącego oba bunkry. Także nie było proste, wchodziło się przez drzwi, po czym korytarz zakręcał o 90 stopni i dopiero tam krzyżował się z właściwym tunelem. Widać, że bezpieczeństwo było tu postawione na pierwszym miejscu.

Pod koniec 1993 roku obiekt ten był mocno zamaskowany bujną roślinnością. Na tyle mocno, że przez kilka lat nie rzucał się w oczy ani turystom ani poszukiwaczom skarbów.

Wojska rosyjskie lotnisko opuszczały etapami i – co ciekawe – to właśnie tutaj najdłużej utrzymywali warty, do 1993 r, choć całe lotnisko już było opuszczone i oddane polskim władzom. W tym czasie obok bunkra stały potężne obiekty radiokomunikacyjne, maszty, anteny, także anteny przypominające radary. Kilkadziesiąt metrów na wschód od bunkra zachował się betonowy plac (ok. 100 x 60 metrów) – być może lądowisko helikopterów bądź plac specjalistycznego sprzętu bojowego.

Obecnie, 20 lat po likwidacji bazy lotniczej, obiekt znajduje się w opłakanym stanie. Nowi właściciele, podobnie jak niemal wszyscy nowi mieszkańcy nowego miasteczka, absolutnie nie są zainteresowani zachowaniem pamiątek przeszłości. Schron zachodni został zaadoptowany na jakieś warsztaty, usunięto zwały ziemi, brama poszła zapewne na złom, połowa tunelu została rozebrana. Pojedyncze moduły tunelu walają się po drugiej stronie drogi.

Schron wschodni również został odsłonięty, wnętrze kompletnie wysprzątane i bunkier wygląda jak pozostałe 30 schrono-hangarów. Ale stoi otwarty. Najciekawszym miejscem, jest tunel, a właściwie tylko połowa, bo tyle z niego zostało. I właśnie w tunelu czeka skarb! 

Wykorzystano opis Marcina Helwiga. O historii całego lotniska: http://poziemibrzeskiej.strefa.pl/lewa/lotnisko.htm Copyright: Marcin Helwig.

Współrzędne

Współrzędne prowadzą do... komina na wschodnim bunkrze. Skrzynka leży kilka metrów obok...  ale we wnętrzu, poza zasięgiem GPSa. (Z tego powodu należy do kategorii innych.) 

Ostrożnie!

Uwaga! Patrz pod nogi! Wszędzie można natknąć się na ekskrementy lub bardzo głębokie dziury. Sam tunel jest bezpieczny. 

Watch your step: the hole and excrement in the grass. The tunnel is safe.