Początki fabryki sięgają okresu przed I wojną światową. Istniał już wtedy skład materiałowy i warsztat. W 1907 roku zaczyna działać w Piotrowicach kupiec Hans Stephan z Szarleja. Zostaje przedsiębiorcą i współakcjonariuszem firmy "Stephan, Frölich und Klüpfel". Firma ta znana była już w końcu XIX w. w Prusach i na terenie Austro-Węgier. Miała siedzibę w Szarleju, Bytomiu i Budapeszcie. Nowo powstała spółka akcyjna o nazwie "Spółka Akcyjna — Stephan, Frölich und Klüpfel w Piotrowicach koło Katowic", zakupiła w roku 1907 tereny pod budowę fabryki od Pawła Gwoździa. Fakt ten odnotowują księgi wieczyste Sądu w Mikołowie.

Początkowo w fabryce zatrudnionych było około 150 pracowników. Fabrykę stale rozbudowywano, powstały nowe hale produkcyjne i warsztaty. W okresie międzywojennym załoga fabryki osiągała liczbę 500 osób. Wykonywano przede wszystkim maszyny i urządzenia dla górnictwa oraz konstrukcje stalowe, szybowe, rynny wibracyjne do przenośników, rury do podsadzki, trasy przenośników taśmowych, napędy pneumatyczne i rury do sprężonego powietrza. Surowcem wyjściowym do produkcji były prefabrykaty stalowe przywożone z odlewni w Mikołowie. Część produkcji była zamawiana i wysyłana poza Śląsk. Pierwszym dyrektorem prowadzącym zakład spółki był Grüger. Na przełomie lat trzydziestych — w okresie kryzysu — rozpoczęto produkcję dla różnych klientów spoza branży górniczej. Na początku lat dwudziestych, dla celów produkcyjnych, zakupiono hangar lotniczy o powierzchni 5400m². W hali tej mieściła się tokarnia wraz z warsztatem elektrycznym, warsztatem konstrukcji stalowych, spawalnią oraz warsztat wyrobów blaszanych, cynkownia i magazyn.

W 1930 r. nastąpiła zmiana nazwy zakładu na Piotrowicką Fabrykę Maszyn - Spółka Akcyjna. Dyrektorem został inż. Józef Iwicki. Nazwa ta była używana do wybuchu II wojny światowej. W czasie II wojny komisaryczny zarząd okupacyjny fabryki, do którego wszedł inż. Wolfgang Stephan - syn zmarłego akcjonariusza, przywrócił nazwę "Stephan, Frölich und Klüpfel - Maschinenfabrik". W czasie wojny produkowano tu urządzenia dla górnictwa oraz przemysłu zbrojeniowego zlecane przez okupanta, wykonywano też elementy pocisków artyleryjskich.
Po wyzwoleniu w 1945 roku fabryka na mocy dekretu o nacjonalizacji przemysłu przeszła pod zarząd państwowy. Przywrócono nazwę Piotrowicka Fabryka Maszyn. W roku 1948 rozpoczęto produkcję wrębiarek węglowych. Po pięciu latach produkcji wrębiarek uruchomiono produkcję kombajnów ścianowych. W latach 1947-1955 wybudowano: halę wydziału mechanicznego montażu, kuźnie, dom socjalny z salą widowiskową.
Fabryka posiadała własną sieć wodociągową, łącznie ze studnią i przepompownią w dolinie rzeki Ślepiotki. W okresie powojennym fabryka dostarczała wodę do pobliskich domów mieszkalnych. Przepompownia była eksploatowana od 1949 do 1963 roku.
W 1959 r. fabryka otrzymała nazwę im. Juliana Leńskiego. W roku 1966 do nazwy fabryki dodano nazwę FAMUR, znaczącą "fabrykę maszyn do urabiania". Nazwa fabryki była następująca: Piotrowicka Fabryka Maszyn im. Juliana Leńskiego FAMUR Przedsiębiorstwo Państwowe Katowice 8

W fabryce produkuje się głównie kombajny ścianowe dla górnictwa. Większość produktów wysyłano na rynki zagraniczne szczególnie do krajów Dalekiego Wschodu. Produkowane kombajny węglowe ścianowe są stosowane w górnictwie węglowym całego świata. W fabryce wykonywane były też wyroby na wyposażenie wojska.

W ramach inwestycji w 1950 roku wybudowano halę o powierzchni 11435m², a w roku 1952 nowy budynek kuźni. Dom socjalny z dużą salą widowiskową wybudowano w 1950 roku. Hotel robotniczy na 300 osób przy ul. Harcerzy Września (ZMP) wybudowano w 1955 roku. W dniu 30 stycznia 1953 roku rozbudowującą się fabrykę odwiedził ówczesny prezydent Bolesław Bierut.

W roku 1969 fabryka wybudowała szkołę zawodową z zapleczem przy ulicy Kostki Napierskiego. W latach 1967-1975 wybudowano halę wydziału hydrauliki siłowej. W latach siedemdziesiątych oddano do użytku dalsze nowe hale fabryczne. W 1982 zatrudniano w fabryce 1550 pracowników. W roku 1999 w wyniku restrukturyzacji górnictwa stan zatrudnienia wynosił 860 pracowników.

W 1990 został przekształcony w jednoosobową spółkę skarbu państwa. W 1995 60% akcji Famuru w ramach Programu Powszechnej Prywatyzacji trafiło do Narodowych Funduszy Inwestycyjnych. W 2002 większość akcji nabył inwestor prywatny. W 2003 od przejęcia 93% akcji Nowosądeckiej Fabryki Maszyn Górniczych Nowomag S.A. rozpoczęto budowę grupy kapitałowej. W latach 2010 - 2011 rozpoczęła sie przebudowa firmy obejmująca wyburzanie starych niepraktycznych budynków i wybudowanie nowych, spełniających wszelkie standardy nowoczesnej produkcji. W 2014 przy siedzibie spółki oddano do użytku śmigłowcowe lądowisko Famur. W styczniu 2015 nastąpiło połączenie ze spółką zależną GEORYT Sp. z o.o., a w czerwcu połączenie ze spółką zależną Zakładem Maszyn Górniczych GLINIK Sp. z o.o. z siedzibą w Gorlicach.

W listopadzie 2014 roku spółka FAMUR przejęła Kluczborską spółkę Famak. Następnie nastąpiła zmiana nazwy z Famak S.A. na FAMUR Famak S.A.

Obecnie większość terenów po dawnych zakładach firmy FAMUR zostało przekształcone w tereny handlowo usługowe.

O KESZU: Raczej klasyk. 

UWAGA! Pod żadnym pozorem nie przeskakuj na jezdnię!