W mrocznym sercu lasu, gdzie cienie rozciągały się na wiele dziesięcioleci, znajdowała się opuszczona i zapomniana enklawa. To było miejsce, o którym mieszkańcy okolicznych wsi opowiadali jedynie szeptem, jeśli już w ogóle odważyli się wspominać. Historia, którą przedstawiam, jest opowieścią przeszłości tych ziem i tajemniczej skrytce, która daje możliwość doświadczenia jej części.

Dawno temu, w okolicach tych ziem, praktykowano magię i nekromancję. Szamani i czarownicy odprawiali rytuały, wzywając duchy z zaświatów i przywołując zmarłych. Nie były to praktyki zła, ale staropolskie rytuały białej magii, mające na celu dobro i ochronę mieszkańców okolicy. Mimo wszystko odprawiane ceremonie i zaklęcia budziły strach, gdyż nie każdy mógł zrozumieć ich głęboki cel.

W głębinach lasu rosła stara, sosna, która była świadkiem tych tajemniczych ceremonii i rytuałów. Opowieść głosi, że w starych korzeniach sosny skryto tajemnicę. Aby ją odnaleźć, trzeba było stanąć przed drzewem i zawołać staropolskim zaklęciem:

"O duchu przodków, przysłuchaj się me słowa,
Z otchłani czasów, przybywaj, bądź gotowy.
W imię przeszłości, i mych krwi więzi mocnych,
Pojaw się teraz, przywróć życie, daj znak mocny!

Z dawnych dziejów wzywam cię, nieśmiertelny duchu,
Przyjdź, opowiedz tajemnicę, co ukryta w nocnym złudzeniu."

By zaklęcie się dokonało, rękę do ciebie wyciągnie z ziemi strażnik - wcześniej musisz jednak odszukać miejsce w którym się skrywa. Gdy odważysz się ją złapać, odkryjesz tajemnicę, którą skrywają cienie przeszłości.

Legenda mówi, że ta skrytka i ten rytułał jest kluczem do odzyskania zagubionej mocy i przywrócenia równowagi. Jednak odnalezienie jej, to nie zadanie proste i bezpieczne. Dla tych, którzy śmią podjąć się poszukiwań, przekazuję to, co zostało zapisane przez anonimowego kronikarza:

"Nieugięty duchu, wielce ostrożnie krocz,
Bo droga, którą wybrałeś, prowadzi do mrocznych nocnych głębi.
To miejsce, co ukryte w lesie i w twoich snach,
Wprowadzi cię w krainę, gdzie potęga ducha jest silna.

Przed wzywaniem mocy przodków, rozważ, co przyniesie czas,
Bo nie każdy, kto wzywa ducha, zniesie brzemię swych marzeń.
Zaś wtajemniczeni w sekrety dawnych dni pamiętajcie,
Że cieni przeszłości nie zawsze można opanować.

Jeśli istotę tę przywołasz, bądź gotów by stawić jej czoła,
Bo nie opuści cię, aż spełni swą długą staropolską pieśń.
Lecz jeśli twoje serce niesie dobro, niech nie drży z niepokoju,
Dobre duchy będą cię chronić, a twoja droga będzie jasna."