Neogotyckie mauzoleum

Karla Roberta von Lachmanna z 1871 r.

w Jałowcu

 

A było to tak: 

 

W 2022 roku na wszelkich możliwych stronach urbexowych,

stronach czy portalach o opuszczonych miejscach,

pojawiały się niemal masowo zdjęcia tegoż mauzoleum. 

Chyba zrobiła się wówczas moda na wrzucanie zdjęć z tego miejsca.

Mauzoleum biło wręcz rekordy popularności i nie było dosłownie dnia,

aby nie pojawiały się w internecie nowe zdjęcia kaplicy.

Nie było tygodnia, by jakiś fan zapomnianych miejsc nie zamieszczał swoich zdjęć z tego miejsca.

Zainteresowałam się oczywiście tym obiektem natychmiast,

gdyż wpisuje się idealnie w moje zainteresowania i pasje,

bo - jak wiadomo nie od dziś - uwielbiam wszelkie stare cmentarze, kaplice grobowe, nagrobki itp. -

- ale jak zobaczyłam odległość to

wpisałam na mapę z zaznaczeniem, że "kiedyś tam pewnie zawitam".

Był to dla mnie po prostu drugi koniec Polski,

więc wiadomo było, że tak od razu - któregoś popołudnia na spontanie -  to na pewno tutaj nie dotrę.

 I tak sobie mijały miesiące.

Zbliżał się listopad 2022 - mój ukochany miesiąc i moje urodziny.

Trzeba było znaleźć, jak co roku, jakiś nowy zamek

na świętowanie i celebrację tego dnia,

gdyż musi być zachowana tradycja - co roku spędzam urodziny w innym zamku. :)

Tym razem wybrałam zamek Czocha.

Obejrzałam przy okazji opencachingową mapę, sprawdzając czy są tu w okolicy skrzynki i jakie.

Miałam na uwadze również odwiedziny mauzoleum,

które na opencaching.pl pozostawało wciąż nieokeszowane,

ba - nawet tam nigdy nie było żadnej skrzynki z OC.

W związku z tym faktem - postanowiłam, że założę tu swoją skrzynkę,

skoro nikt nigdy wcześniej tego nie dokonał, a miejsce jest wyjatkowe i jedyne w swoim rodzaju, dlatego zasługuje na to.

Zastanawiałam się, dlaczego pomimo takiej popularności tego miejsca - nikt nie pofatygował się założyć tu kesza ? Dlaczego ?

Teraz po takim czasie już wiem - miejsce to chyba czekało po prostu na mnie... ;)

 

 

W wyznaczonym sobie terminie dotarłam pociągiem z Gdyni do Lubania, wraz z kotem Podmiotem OP8JJJ,

a tam spotkaliśmy się już z Charonem, który wracał do Polski na urlop.

Był biwak i nocleg nad Kwisą, były przyczółki po dawnym moście, był zamek Czocha, było zbieranie grzybów, było zwiedzanie sztolni w Leśnej, było mauzoleum rodziny Woller, było oczywiście zbieranie skrzynek, zwiedzanie terenów, poznawanie nowych miejsc.

Było jednym słowem wszystko to, co zwykle kocham i uwielbiam na wyjazdach. Czułam się spełniona.

W drodze powrotnej na Pomorze odwiedziliśmy jeszcze pewien cmentarz

( można rzec, iż na "deser" - ale o tym to już w innym keszu ),

a potem już ruszyliśmy na północ.

I wtedy przypomniała mi się moja mapa z zaznaczonym mauzoleum.

Mauzoleum było położone między Lubaniem a Leśną, czyli dokładnie na tych terenach,

na których spędzaliśmy ostatni czas a ja.... zupełnie o nim zapomniałam i przegapiłam to miejsce.

Ogarnęła mnie czarna rozpacz.

O zawróceniu z trasy nie było już mowy.

Jedyne, co wchodziło w grę, żeby poznać na żywo to miejsce, to ponowna wizyta w tym rejonie.

A na to w najbliższych miesiącach się nie zanosiło.

Byłam zdruzgotana.

Było mi z tym źle i czułam, że muszę coś w końcu wykombinować.

 

 

Przełom nastąpił po evencie w Dalkowie w dniu 1 lipca 2023,

gdzie poznałam osobiście rodzinkę, której zadedykowany jest ten kesz. ;)

Dostałam wtedy jakiś impuls.

Zrozumiałam, że nie ma na co czekać, załamywać rąk i trzeba działać.

Co prawda na sierpniowy wyjazd już miałam inne plany,

ale wszystko odwołałam i oznajmiłam Charonowi,

iż wracamy do Leśnej, bo ja już naprawdę muszę to mauzoleum...

I tak oto, ponownie dotarłam pociągiem do Lubania i oczekiwałam na przyjazd Charona do Polski,

a gdy tylko dotarł - ruszyliśmy żwawo do Jałowca. 

Serce mi biło, bo przez ostatnie dni myślałam tylko o mauzoleum,

zastanawiałam się wielokrotnie jak wygląda na żywo, jakie zrobi na mnie wrażenie

i wreszcie - jak ukryć tam kesza, nie robiąc uprzednio wizji lokalnej i nie znając terenu.

Na wszystkie te pytania dostałam odpowiedź jak tylko dotarłam do muru okalającego obiekt.

Z daleka kaplica wygląda imponująco. 

Wycięte dookoła krzaki i wykarczowana trawa sprawiają,

że widać ją jak na dłoni i można swobodnie wykonać zdjęcia, nie martwiąc się o kadr.

Najpierw więc ujrzałam mur otaczający obiekt,

a potem przez dawną bramę - od strony zabytkowych drzew -

wkroczyłam już na ogrodzony teren i chwilę później nastąpił ten długo wyczekiwany moment.

Stanęłam przed mauzoleum i wreszcie na żywo ujrzałam zdewastowaną obecnie,

ale ciągle piękną rzeźbę, którą już niemal na pamięć znałam ze zdjęć z internetu.

Niesamowita była dla mnie to chwila, oto spełniało się właśnie jedno z moich małych marzeń.

Sam obiekt urzeka swoim wciąż nieprzemijającym pięknem a zarazem smutkiem,

pomimo zniszczeń i bezlitosnego upływu czasu.

 

 

Robert Karl urodził się 16 lutego 1847 r. jako jedyny syn właścicieli majątku w Jałowcu -

-  Karla Christiana i Mathildy Theodory von Lachmann-Falkenau. 

Zginął w dniu 16 sierpnia 1870 roku  ( mając 23 lata ) w bitwie pod Mars la Tour, podczas wojny prusko-francuskiej.

Służył wtedy w stopniu porucznika 16. Pułku Huzarów Schleswig-Holstein Królewskiej Armii Pruskiej.

Rodzina ufundowała zmarłemu synowi to przepiękne mauzoleum w parku, w pobliżu pałacu, w którym zamieszkiwała.

Budowę mauzoleum oraz zagospodarowanie otoczenia zrealizował architekt -  Johann Karl Bogislav Lüdecke, działający na terenie Śląska, który zasłynął z licznych realizacji,

zarówno obiektów świeckich, sakralnych a także cmentarnych.

Zaprojektował między innymi mauzoleum Wollerów w Leśnej.

 

Mauzoleum w Jałowcu usytuowane zostało w parku - po przeciwnej stronie drogi,

na przeciwko pałacu.

Dookoła otoczone murem, z dwiema - obecnie zniszczonymi - bramami wjazdowymi.

Za jedną z bram znajduje się długa aleja złożona zabytkowych drzew - 21 lip drobnolistnych.

Samo mauzoleum jest w stylu neogotyckim, 

z usytuowaną centralnie rzeźbą autorstwa Rudolfa Siemeringa - rzeźbiarza z Berlina,

przedstawiającą mężczyznę w mundurze i pochylającego się nad nim anioła.

 

Napis na postumencie brzmi:

UNSERM GELIEBTEN EINZIGEN SOHN ROBERT LIEUT IM SCHLESWIG HOLST REGT 16 GEB 16. FEB 1847 GEFALLEN BEI MARS LA TOUR 16. AUG 1870

w tłumaczeniu:

"NASZ UMIŁOWANY JEDYNY SYN ROBERT PORUCZNIK W 16. REGIMENCIE SCHLESWIG – HOLSTEIN URODZONY 16 LUTEGO 1847 R. POLEGŁY POD MARS LA TOUR 16 SIERPNIA 1870 R."

 

Drugi napis, pojawiający się dość często na ewangelickich krzyżach i nagrobkach:

SEI GETREU BIS IN DEN TOD SO WILL ICH DIR DIE KRONE DES EWIGEN LEBENSGEBEN.

czyli:

"BĄDŹ WIERNY AŻ DO ŚMIERCI, A DAM CI KORONĘ ŻYCIA WIECZNEGO."

 

Całość robi niesamowite wrażenie, pomimo zniszczeń. 

Panuje tutaj taki niewyobrażalny klimat smutku i nostalgii.

Szukając informacji o tym miejscu, natrafiłam na artykuł mówiący o tym,

iż zarówno pałac wraz z zabudowaniami oraz mauzoleum kupiła pewna moja imienniczka,

która ma zamiar wyremontować obiekty pałacowe

i również odrestaurować kaplicę wraz z jej przyległym terenem.

Czy to się wydarzy ? Czas pokaże.

Zapraszam do odwiedzenia tego niezwykłego miejsca oraz do podjęcia skrzynki.

 

 

Tak wyglądała rzeźba, zanim została zniszczona.

 

 

O keszu:

 

Ukryty na współrzędnych dodatkowego waypointa,

z dala od kaplicy, bo nigdy nie wiadomo, kiedy się ten obiecany remont zacznie.

Idź aleją kilkadziesiąt metrów i szukaj w wielopiennym drzewie, nisko.

Skrzynki strzeże strażnik, jego kolor jest hasłem do logu.

W murze od kaplicy jest ukryty kesz z GC, więc proszę się nie pomylić.

Certyfikatów, które zazwyczaj tworzę - z racji wielkości pojemnika - nie ma,

ale na życzenie trzem pierwszym znalazcom

mogę wysłać wydrukowane lub też w mailu do wydruku.

Życzę udanych wrażeń i powodzenia,

a po podjęciu kesza koniecznie polecam obejrzeć pałac.

 

 

 

Zasady reaktywacji

Z racji prawie 600 km do kesza - proszę śmiało i godnie reaktywować w razie zniknięcia.

Przeczytaj więcej o reaktywacji skrzynek TUTAJ