Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: m n.p.m.
Województwo:
Polska > śląskie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mikro
Status:
Gotowa do szukania
Data ukrycia: 09-07-2023
Data utworzenia: 17-07-2023
Data opublikowania: 17-07-2023
Ostatnio zmodyfikowano: 17-07-2023 
44x znaleziona 
1x nieznaleziona 
2 komentarze 
2 obserwatorów 
65 odwiedzających 
32 x oceniona 
Oceniona jako: znakomita
2 x rekomendowana
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki
Opis
PL
Pomnik upamiętniający żołnierzy górników, których w latach 1949-1959 z przyczyn politycznych przymusowo kierowano do ciężkich prac w kopalniach i kamieniołomach.
Z inicjatywą budowy pika wystąpił Związek Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników. To pierwsza tego typu forma upamiętnienia represjonowanych żołnierzy w przestrzeni miejskiej; inny poświęcony im pomnik znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach.
Bytomski pomnik, o którego postawieniu w czerwcu jednogłośnie zdecydowali miejscy radni, przedstawia wyłaniający się z kopalnianego chodnika wagonik z urobkiem węgla, na którym umieszczono charakterystyczną dla członków wojskowych batalionów pracy żołnierską rogatywkę. Częścią pomnika są tablice z tekstem przypominającym historię batalionów; jest m.in. fragment dotyczącego ich rozkazu ministra obrony narodowej PRL z 1 lutego 1951 r., wymieniono też liczne miejsca działania batalionów.
Monument stanął przed budynkiem cechowni byłej kopalni Rozbark, w której ponad pół wieku temu również pracowali żołnierze górnicy. Kilka lat temu obiekt został zrewitalizowany i stał się siedzibą Teatru Tańca i Ruchu Rozbark. Uroczystość odsłonięcia pomnika zgromadziła kilkadziesiąt osób, m.in. przedstawicieli bytomskiego samorządu oraz członków rodzin represjonowanych żołnierzy. Odbył się Apel Pamięci, obecna była młodzież z pobliskiego gimnazjum.
Bytom był jednym z kilkudziesięciu miejsc działania wojskowych batalionów pracy, do których w latach 1949-1959 z powodów politycznych łącznie trafiło blisko 200 tys. poborowych; około tysiąca z nich zginęło, kilkanaście tysięcy na zawsze straciło zdrowie lub przypłaciło służbę przedwczesną śmiercią, umierając m.in. na choroby płuc i choroby popromienne.
Do katorżniczej pracy byli kierowani m.in. najmłodsi uczestnicy Powstania Warszawskiego, członkowie Armii Krajowej, Narodowych Sił Zbrojnych oraz Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Byli też synowie powstańców śląskich i repatriantów z Kresów. Od pewnego okresu trzon batalionów stanowili synowie właścicieli gospodarstw rolnych. Warunki pracy i warunki bytowe żołnierzy górników były katastrofalne.
O KESZU:
Pierwsza na lewo od pomnika. Od strony pomnika. Nie za nisko i nie za wysoko.
Wpisy do logu:
44x
1x
2x
