Po II wojnie światowej w północnej części parafii św. Andrzeja Apostoła w Zabrzu zaistniała konieczność utworzenia nowej placówki duszpasterskiej. 24 sierpnia 1947 r. poświęcono prowizoryczną kaplicę w zaadaptowanym na ten cel drewnianym baraku i utworzono filię parafii św. Andrzeja Apostoła. Opiekę duszpasterską początkowo sprawowali księża z parafii macierzystej.
W 1957 r. Kuria biskupia w Opolu powierzyła filię opiece Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce, a następnie Dekretem z dnia 1 stycznia 1958 r. biskup opolski Franciszek Jop erygował parafię Niepokalanego Serca NMP w Zabrzu. Za kościół tymczasowy długie lata służył drewniany barak, a zakonnicy mieszkali w pobliskiej kamienicy.
Zgodę na powstanie parafii ówczesne władze państwowe wydały dopiero w 1973 roku. Kościół i klasztor budowano w latach 1982-88. Konsekracja kościoła pw. Niepokalanego Serca NMP miała miejsce 14 maja 1988 roku, a dokonał tego biskup pomocniczy z Opola, ks. Jan Wieczorek. W międzyczasie używana wcześniej kaplica drewniana spłonęła w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach w Wigilię Bożego Narodzenia 1984 roku.
Kesza szukaj w znaku.