Na początku trochę historii. W bardzo wielkim skrócie.
Idea fundacji klasztoru w Panewnikach zrodziła się w gronie księży z Górnego Śląska Ludwika Skowronka z Bogucic, Augustyna Schumanna z Mikołowa, Ludwika Tunkla z Kochłowic oraz Reinholda Schirmeisena z Bytomia. Celem ich starań było objęcie lepszą opieką duszpasterską stale zwiększającej się liczby wiernych. Wzrost liczby ludności uzależniony był od rozwoju miejscowego przemysłu. Pierwsi zakonnicy franciszkańscy przybyli do Starych Panewnik 22 grudnia 1902 z klasztoru na Górze Św. Anny. Do pierwotnej wspólnoty należeli: o. Kamil Bolczyk, o. Wilhelm Rogosz, o. Tacjan Hanke i br. Ubald Miera.
Staraniem tych franciszkanów wzniesiono najpierw kopię groty lourdzkiej, do dzisiaj istniejącą na terenie Kalwarii Panewnickiej. Grotę poświęcono 27 sierpnia 1905. Wzrost kultu Maryjnego sprzyjał zwiększeniu ruchu pielgrzymkowego do Panewnik z pobliskich miejscowości.
Zadanie zaprojektowania całego kompleksu klasztornego, tzn. kościoła i konwentu wraz z zapleczem, powierzono franciszkaninowi Mansuetusowi Frommowi z prowincji saksońskiej. Kierownikiem budowy został majster murarski z Bytomia Franciszek Neuman. Prace zostały rozpoczęte 4 października 1905, kamień węgielny wmurowano 1 lipca 1906. Przy budowie zatrudnionych było 200 robotników, pochodzących przede wszystkim z terenu Panewnik i Ligoty. Prace kowalskie i stolarskie wykonywali bracia zakonni. Zakonnicy zamieszkali w klasztorze 29 września 1906. Kościół ukończono dwa lata później. Prace nad kalwarię trwały jeszcze do 1963.
Kesz jest pod opiekę br. Edmunda.
Drodzy keszerzy aktualnie nie mam stałych dyżurów na furcie. Dlatego jeśli ktoś chce zdobyć kesza proszę o wcześniejszy kontakt - 781204876 napisz lub zadzwoń.
Jeśli tylko będę na miejscu chętnie się z wami spotkam.
Na trzech pierwszych znalazców czekają certyfikatory.
Z Franciszkańskim pozdrowieniem POKÓJ i DOBRO