Zespół pałacowo-parkowy w Nowym Mieście nad Pilicą położony jest nad północną krawędzią doliny rzeki Pilicy, na cyplu skarpy wysuniętym ku południowi. Park rozciąga się od ul. Tomaszowskiej do granicy skarpy, a następnie zboczem skarpy opada w kierunku rzeki.
     Rozpoczęcie budowy pałacu przypisywane jest Franciszkowi Hieronimowi Granowskiemu, generałowi wojsk koronnych. Miało to nastąpić ok. 1735 r. Natomiast w 1756 r. pałac został ukończony przez syna Franciszka Hieronima - Kazimierza Granowskiego, starostę radomskiego (1745), wojewodę rawskiego (1757) i generała-lejtnanta wojsk koronnych (1759). Kazimierz Granowski skupił w swych rękach wszystkie części dóbr nowomiejskich i w 1753 r. stał się ich jedynym właścicielem. Po jego śmierci w 1774. r. sukcesorzy sprzedali Nowe Miasto wraz z dobrami Ignacemu Świdzińskiemu, staroście lityńskiemu.
     W 1795 r. Nowe Miasto stało się własnością Jana Nepomucena Małachowskiego, referendarza koronnego. Z jego inicjatywy, w drugiej dekadzie XIX w., pałac został zmodernizowany. Stolarkę późnobarokową zastąpiono wówczas na klasycystyczną, a salon na pierwszym piętrze ozdobiono sztukateryjnymi podziałami i supraportami. Jan Nepomucen zmarł w 1822 r. Spadkobiercy po nim dokonali podziału majątku. Nowe Miasto przypadło synom. Stanisławowi Nepomucenowi skonfiskowano jego część za udział w powstaniu listopadowym, a drugi syn Władysław swoją część stopniowo rozprzedawał. Po upadku powstania styczniowego wyjechał za granicę, a resztę dóbr wraz z pałacem sprzedał w 1865 r. Nabywcą był Wilhelm Teodor Müller z Berlina. W latach 1881- 1886 właścicielem pałacu był hr. Jan Tyszkiewicz, a następnie rodzina Pomian-Bławdziewiczów.
Ostatnim właścicielem majątku przed jego upaństwowieniem był Gustaw Pomian-Bławdziewicz. W 1945 r. już po zakończeniu wojny został on aresztowany i wywieziony na Sybir, gdzie zmarł. Jego syn Jan mieszka obecnie w Londynie.
     W okresie międzywojennym po obu stronach alei dojazdowej do pałacu stały symetrycznie dwa budynki. Po stronie zachodniej był to dwupiętrowy spichrz o bardzo grubych murach (być może pierwotny dwór Nowomiejskich). Po stronie wschodniej znajdowała się stajnia i powozownia pałacowa, mieszcząca na pierwszym piętrze mieszkanie dla stangreta i ogrodnika.
Po drugiej wojnie światowej, pałac do ok. 1965 r. był użytkowany przez liceum ogólnokształcące. Spichrz przebudowano na internat dla uczniów tegoż liceum.
     W 1978 roku cały teren został przekazany w użytkowanie Przedsiębiorstwu Automatyki Przemysłowej „Mera-Pnefal”. Przekazano również pałac oraz budynek murowany jednokondygnacyjny. Decyzja nie objęła budynków użytkowanych przez internat Liceum Ogólnokształcącego w Nowym Mieście nad Pilicą (obecnie własność Starostwa Powiatowego w Grójcu).
     W czasie prac remontowych w latach 80-tych ubiegłego wieku przywrócono pierwotną wysokość salonu na pierwszym piętrze, ale prace niedawno zostały wstrzymane.
Po przemianach w 1989 r. obiekt stał się własnością gminy.
Zespół ten uznany zostały (na mocy prawomocnych decyzji) za zabytek

Info ze strony: www.nowemiasto.pl. Pod tym adresem można się dowiedzieć wiele również o historii Nowego Miasta.

Cache siedzi se na skarpie, w dziuplo-norce pod dwoma zrośniętymi, ogromnymi drzewami