Czarnoleski Eugeniusz Kazimierz  (1902-1971)

Syn Aleksandra i Kazimiery z domu Falkowskiej. Urodzony 9 lutego 1902 roku w Częstochowie. Uczęszczał do Gimnazjum Męskiego Towarzystwa Opieki Szkolnej, przemianowanego na I Państwowe Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie, które ukończył w 1922roku. Do harcerstwa wstąpił w 1915 roku.

11 listopada 1918 roku brał udział w rozbrajaniu Niemców w Częstochowie.

W 1920 roku był uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej.

W 1921 roku wraz ze szkolnymi kolegami- harcerzami wyruszył na Śląsk, by walczyć w III Powstaniu Śląskim.

W roku 1926 uzyskał kwalifikacje nauczycielskie, a od 1928 pracował w Częstochowie w Szkole Powszechnej nr. 5 i 18. W latach 1934-1935 pracował w Zakładzie Wychowawczym dla dzieci chorych na jaglicę.

W 1936 mianowany na Hufcowego w ZHP Częstochowa. W 1937 został komendantem Komendy Obszaru Harcerskiego z hufcami męskimi  Zmobilizowany jako podporucznik rezerwy w 27 Pułku Piechoty 30 sierpnia 1939 roku. W czasie kampanii 1939 pełnił funkcję adiutanta dowódcy batalionu. Po rozbiciu jego pułku przez Niemców przedostał się do Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”; walczył w batalionie „Olek” jako dowódca plutonu oficerskiego: pod Kockiem, Czarną, Wolą Głuchowską i Krzywulą (lubelskie), gdzie 6 X 1939 dostał się do niewoli niemieckiej. Przetrzymywany był do 12 II 1945 w Oflagu II c w Woldenbergu (Dobiegniew). Prowadził bibliotekę obozową (z pomocą Piotra Olechowicza i Remigiusza Wojcika). Jako nauczyciel włączył się czynnie w tajne. Był członkiem Obozowego Koła Sportowego „Wawel” oraz koła nauczycielskiego. W obozie podjął studia matematyczne na Wyższym Kursie Nauczycielskim. Po powrocie z niewoli kontynuował naukę w Studium Dokończeniowym Instytutu Pedagogicznego w Częstochowie, został nauczycielem w Szkole nr 12, a następnie kierownikiem Szkoły Powszechnej nr 13, jednocześnie podjął działalność harcerską. Jako komendant hufca harcerzy organizował

obozy letnie i zimowe. W 1947 został służbowo przeniesiony do Jędrzejowa, gdzie objął stanowisko inspektora szkolnego. Tam w 1947–48 pełnił funkcję komendanta hufca. W 1953–58 pracował jako podinspektor szkolny w Kielcach. W 1958 powrócił do Częstochowy i podjął pracę jako podinspektor szkolny w Inspektoracie Oświaty Powiatowej Rady Narodowej w Częstochowie. Aktywnie uczestniczył w pracach ZHP, był członkiem Komendy Chorągwi w Kielcach, członkiem Rady Hufca Częstochowa – Powiat oraz członkiem komisji rewizyjnej tego hufca. Otrzymał stopień harcmistrza. Działał również w ZNP, Towarzystwie

Przyjaciół Dzieci i PCK.

Zmarł 27 X 1971 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu św. Rocha, w sektorze 39, rząd 9, grób nr 21.

Odznaczony m.in. Medalem za Wojnę 1918–1921, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką ZNP, złotą odznaką Zasłużonemu w Rozwoju Woj. Katowickiego oraz wieloma odznaczeniami harcerskimi i PCK.

Opracowanie: Edward Szostak

Źródła:

Krupski, Pod znakiem Orła Białego, s. 392–394;

 „Gazeta Wyborcza Częstochowska” 2004 (28 IX), s. 6 (wspomnienie E. Szostak);

Odpis z inskrypcji nagrobnej.