Knurowski sołtys, górnik i grabarz.
Przechowywał i przewoził broń powstańczą w trumnach.
Antoni Słonina urodził się 5 czerwca 1878 r. w Bykowinie (dzielnica Rudy Śląskiej). Jego żona - Maria Słonina pochodziła z wioski Cielmice w powiecie pszczyńskim.
Antoni był pierwszym przewodniczącym knurowskiego koła Związku Zawodowego Polskiego (ZPP). Była to największa organizacja robotnicza o wybitnie polskim obliczu, założona w Knurowie w 1911 r., walczyła o poprawę warunków życia ludzi pracy na Górnym Śląsku. W mieszkaniu Antoniego i Marii, odbywały się zebrania miejscowych członków ZZP. Był jednym z twórców i prowadził z żoną Towarzystwo Śpiewu: „Jedność”.
Władze pruskie niemile widziały jego aktywność związkową, dlatego utracił pracę na kopalni. Objął posadę grabarza i z żoną założył skład trumien, które Maria sama wyklejała i malowała.
W latach 1915 – 1918 podczas I W.Ś. służył w wojsku, a Maria aktywnie działała w ZPP.
Po powrocie z wojska, Antoni brał udział we wszystkich powstaniach śląskich, należał do aktywnych działaczy narodowych. Podobnie Maria, dawała pokoje do narad konspiracyjnych, gościła powstańców, udostępniała dom i grunt do przechowania broni i sama nocami wraz z mężem chowała i przewoziła broń. Na podwórzu Słoninów odbywały się wiece i zgromadzenia polskie.
W uznaniu zasług Antoniego i Marii, komisarz rządu polskiego Wojciech Korfanty przysłał w 1921 r. obojgu małżonkom dyplom honorowy.
W niepodległej Polsce, w latach 1920-1922 Antoni Słonina był sołtysem, a w latach 1922-1927 - pierwszym naczelnikiem gminy Knurów i urzędu okręgowego. Za jego kadencji zbudowany został Pomnik Powstańców Śląskich oraz stadion przy ul. Dworcowej. Jego żona, w trudnych latach powojennych, prowadziła dla 300 biednych dzieci kuchnię z darów Amerykańskiego Czerwonego Krzyża.
W czasie II W. Ś., działał w tajnej organizacji podziemnej. Został aresztowany i osadzony w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Gross-Rosen, zginął 15 stycznia 1945 roku. Urna z jego prochami spoczywa w Knurowie. Maria Słonina zmarła w 1948 roku.
Antoni Słonina został uhonorowany wieloma odznaczeniami, m.in. Medalem Niepodległości i Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności. Jego imieniem została nazwana ulica w Knurowie.