Za Wikipedią oraz za D. Kawałko, „Cmentarze województwa zamojskiego”, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994:
„Cmentarz został założony w 1872, w tym samym czasie, gdy we wsi wzniesiono nową cerkiew. Była to świątynia unicka, jednak już trzy lata po oddaniu do użytku, wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, przemianowano ją na prawosławną. Po I wojnie światowej cerkiew solska została zrewindykowana na rzecz Kościoła rzymskokatolickiego, jednak cmentarz nie został zamknięty ani zniszczony (katolicy wytyczyli we wsi osobną nekropolię). Sporadycznie odbywały się nowe pochówki.
(…)
Na cmentarzu zachowały się fragmenty ok. 10 pomników nagrobnych sprzed 1945 (najstarszy z czytelną inskrypcją z 1873), znajdują się na nim również nowe pomniki na starych miejscach pochówku. Wszystkie kamienne nagrobki sprzed II wojny światowej są rozbite i leżą na ziemi. Ponadto na nekropolii znajduje się pewna liczba krzyży metalowych i drewnianych i stelli z lastryko, a także czytelnych mogił ziemnych. Na starszych pomnikach widnieją inskrypcje cerkiewnosłowiańskie, na powojennych – polskie.”
Zarządcą cmentarza jest Parafia Świętej Trójcy w Tarnogrodzie.
Kesz to tubka po tabletkach typu plusssz przytwierdzona do drzewa na wysokości ok. 1,50 na obrzeżu cmentarza. Zawiera tylko rejestr, więc weźcie ze sobą coś do pisania. W miarę możliwości nie demontujcie kesza z drzewa, tylko zostawcie go przytwierdzonego, a jedynie wyjmijcie logbook.