Skrzynkokradcy porwali pierwszego kesza ze swojej kryjówki Nowa skrzynka z odtworzonym logbookiem czeka w zmienionym miejscu, ze względu na ludność autochtoniczną i chmarę wędkarzy zgromadzoną nad brzegiem Wisły. Zapraszam do ponownego szukania! Pozdrawiam, Plusz

    Na lewym brzegu rzeki Wisły w granicach administracyjnych miasta Bydgoszczy, około 1,5 km poniżej ujścia rzeki Brdy położone jest grodzisko słowiańskie określane przez kronikarzy mianem Wyszogrodu. Pełniło ono rolę obronną oraz kontrolowało przeprawę przez rzekę Wisłę w okresie pomiędzy X a XIV wiekiem.

    Należy wyobrazić sobie, że rzeka Wisła w okresie średniowiecznym wyglądała zupełnie inaczej niż obecnie, po licznych zabiegach melioracyjnych. W odcinku przełomowym, przyjmowała ona charakter rzeki anastomującej. Przyjmowała ona znacznie niższe stany wód, a w jej korycie występował szereg piaszczystych łach, kęp, odsypów oraz mielizn. Główny nurt rzeki mógł zmieniać się po każdym wyższym stanie wód, modelując dno doliny rzecznej.

    Strategiczne położenie grodu na szlaku komunikacyjnym pomiędzy Pomorzem i Ziemią Chełmińską, a Kujawami powodowało ciągłą chęć kontroli nad nim przez okolicznych władców.

    Wiosną roku pańskiego dziewięćset dziewięćdziesiątego siódmego w Wyszogrodzie zatrzymał sie Święty Wojciech podczas swojej podróży misyjnej, tragicznie znakończonej w Prusach Wschodnich. Na pamiątkę tego wydarzenia ustawiony został krzyż na szczycie grodziska.

    Najstarszy gród wyszogrodzki zbudowano na planie koła, o zewnętrznej średnicy posadowienia wałów dochodzącej do 130 m. Obiekt otoczony został pojedynczym pierścieniem wałów oraz zewnętrzną dookólną fosą szerokości ok. 13 m i głębokości do 5 m.

    Już w 1090 roku wyprawa Władysława Hermana przyniosła całkowite zniszczenie grodu podczas próby jego zdobycia. Gród został odbudowany i pozostał w rękach Pomorzan.

    Gród pozostał obiektem otoczonym jednym pierścieniem obwałowań i zewnętrzną dookólną fosą. Znacznie powiększono jednak jego powierzchnię, tak, że osiągał średnicę 148 m. Uchwycono najpierw wyraźną naprawę wału oraz kolejną przebudowę, wiążącą się już z rozplanowaniem osiedla. Przebudowa polegała na dostawieniu do zewnętrznej strony nasypu wału pasa konstrukcji rusztowej, składającej się z belek ułożonych warstwami prostopadle do przebiegu wału. W tej fazie użytkowania zaobserwowano po raz pierwszy zewnętrzne licowanie wału płaszczem kamiennym.

    W 1112 roku Bolesław Krzywousty próbował zdobyć gród, który przeszedł po poddaniu w skład Wielkopolski. W źródłach pisanych opisywano Wyszogród jako strzeżoną osadę podgrodową pilnującą przeprawy przez Wisłę, posiadającą karczmy oraz kościół parafialny. W tym samym okresie stworzono kasztelenię wyszogrodzką obejmującą zasięgiem obecne terytorium powiatu bydgoskiego.

    Po kapitulacji grodu zbudowano kolejny potężny wał drewniano-ziemny na zewnątrz, przez co gród otoczony był podwójnym pierścieniem obwałowań. Średnica grodu powiększyła się do blisko 180 m. Szerokość fortyfikacji drewniano-ziemnych dochodziła do 25 m u podstawy. Od zewnątrz zaobserwowano licowanie płaszczem z kamieni.

    Pierwszym kasztelanem był komes Janusz w Wójsławic z rodu Powałów. W okresie panowania Rodu do XII wieku, gród wyszogrodzki rozrósł się o podgrodzie, targ, karczmy oraz komorę celną.

   Usypano kolejną warstwę zewnętrzną. Średnica grodu doszła do 190 m. Według dokumentu z 1250 r. gród otaczała fosa, wały były wzmacniane izbicami. Te zaś od wewnętrznej strony posiadały obłożenie z kamieni bądź cegły. Wewnątrz obwarowań wydzielono mały, stożkowaty wzgórek, podwyższony w stosunku do poprzedniego.

    W spadku po rodzie Powałów ziemia wyszogrodzka przeszła w ręce książąt pomorskich. W 1242 roku księciu Kazimierzowi Kujawskiemu udało się włączyć Wyszogrd do swoich ziem. Po 30 latach Gród ponownie powrócił w ręce Pomorzan. W 1282 roku Mściwój przekazał kasztelanię wyszogrodzką księciu wielkopolskiemu - Przemysławowi II. Po jego śmierci król Władysław Łokietek przyłączył Wyszogród do Kujaw inowrocławskich.

    W 1314 roku wyodrębiono księstwo bydgosko-wyszogrodzkie, którego władcą został Przemysł Kujawski. W 1327 Władysław Łokietek wzmocnił militarnie Wyszogród przed zbliżającym się natarciem Krzyżaków.

    Upadek Wyszogrodu miał miejsce 12 maja 1330 roku podczas ataku Krzyżaków. Wszysscy obrońcy grodu, w sile 200 walczących, zostali wymordowani, a gród doszczętnie zniszczony!

    Ostatecznie następcą Wyszogrodu zostało miasto Fordon pełniące rolę gospodarczą w rozkwitającym handlu wiślanym, przyłączone do Bydgoszczy w 1973 roku.

    W chwili obecnej z części środkowej obiektu zachował się fragment wnętrza z wałem wewnętrznym i wyraźnie zaakcentowanym wjazdem od strony północnej. Zajmuje on niespałna około 1/5 powierzchni maksymalnego zasięgu grodu, ze względu na erozyjną działalność rzeki Wisły. Wewnętrzną cześć grodu otacza fosa o głębokości względnej 6 m i szerokości 10 do 28 m w partii północno-wschodniej. Za fosą leży dalsza część wału zewnętrznego o charakterze zaporowym. Średnica grodziska mierzy 190 m, z czego na część wewnętrzną przypada 120 m.

Informacje zawarte w opisie pochodzą ze strony internetowej: www.wyszogrod.bydgoszcz.pl