Dwór w Kamyku jest przykładem ostatnich, najbardziej typowych dworów, pochodzących z epoki oświecenia i romantyzmu.
Stojący w Kamyku bardzo ładny, XIX-wieczny dwór, zwany również pałacem, reprezentuje klasyczną architekturę polskiego dworku szlacheckiego. Zbudowała go rodzina Kołaczkowskich – ówczesnych właścicieli okolicznych dóbr. Jest budowlą założoną na planie czworokąta, parterową, z węższym półpiętrem na osi. W elewacji frontowej ma okazały portyk kolumnowy, w stylu toskańskim, zwieńczony trójkątnym przyczółkiem. Oś elewacji ogrodowej zaakcentowana jest - toskańskimi również - pilastrami. Dłuższe elewacje są dziewięcio-, a boczne trójosiowe. Ściany wieńczy belkowanie z tryglifami, czyli elementami dekoracyjnymi w postaci prostokątnych płyt we fryzie, zaczerpniętymi wprost z architektury antycznej. Na elewacji ogrodowej widnieje data budowy (rok 1840). Układ wnętrza jest dwutraktowy, z sienią na osi i salonem w głębi.
Wokół pałacyku zachowały się resztki dawnego parku.
(Źródło: „Kłobuck dzieje miasta i gminy (do roku 1939)” pod redakcją Feliksa Kiryka, Wydawnictwo i Drukarnia „SECESJA”, Kraków 1998)
Gmina od lat próbuje sprzedać dworek ponieważ jego remont wymagałby wielomilionowych nakładów.