We wsi Ostrowiec, leżącej w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieński, w

gminie Malechowo w jednym miejscu można zobaczyć co najmniej cztery rzeczy. Słowa „co

najmniej” oznaczają, że ktoś może dostrzec ich więcej. Ale my pragniemy zwrócić uwagę na

te cztery:

1. Gotycki kościół z XIV wieku,

2. Pałac z XVII wieku,

3. Groby znaczących ludzi z tej wsi,

4. Pozostałości pomnika poległych w I wojnie światowej żołnierzy niemieckich. Tych, którzy z

tej wsi poszli do wojska na wielką wojnę i już z niej nie wrócili.

Ostrowiec (nm. Wusterwitz)

Wieś sołecka położona nad Jeziorek Ostrowieckim. Na północ od jeziora znajduje się ślad po

wczesnośredniowiecznym grodzisku. Sama wieś została pierwotnie posadowiona wokół

majątku ziemskiego i kościoła. Potem przekształciła się w klasyczną ulicówkę. Po raz pierwszy

w dokumentach pisanych wspomniano o niej w 1345 r. Była ona lennym Hinricha Ramele. W

1664 r. sprzedano ją właścicielowi zamku w Krągu, Adamowi von Podewils (1617-1697). W

połowie XIX wieku wieś przeszłą w posiadanie Oskara Schimmelpfennig’a. Co ciekawe – na

przełomie XIX i XX wieku była przejściowo własnością księcia Hansa Heinricha von Pless

(przedstawionego w filmach „Magnat” i „Biała wizytówka”, granego przez Jana Nowickiego).

W 1928 r. majątek kupił Heinrich von Stenzel (patrz groby). Ostatnim niemieckim

właścicielem majątku był mjr Horst Wolff (poległ w 1941 r. na froncie wschodnim).

W lutym 1945 r. wieś została zajęta przez Armię Czerwoną, a następnie przeszłą pod polską

administrację. Zmieniono nazwę na Ostrowiec. Ludność niemiecką wysiedlono, a na ich

miejsce sprawdzono polskich osadników i przesiedleńców z Akcji „Wisła”. Nieliczni Niemcy

mieszkali tu jeszcze do 1958 r.

Kościół

Kościół w Ostrowcu został wybudowany w Xvii wieku. Jest typowym wiejskim kościołem

średniowiecznym. Jedynie wieża kościelna pochodzi z XVII wieku. Wystrój wnetrza dobrze

zachowany, bogaty i cenny z historycznego punktu widzenia. Rzeźby, obrazy religijne i nie

tylko, ufundowane przez ród Podewils’ów. Przed 1945 r. przez ponad 400 lat był to kościół

protestancki. Po wojnie polscy osadnicy przekształcili go na kościół katolicki. Od 1976 r.

stanowi osobną parafię.

Niemieccy pastorzy w Ostrowcu:

1. NN. Pantel

2. NN. Pantel (syn pierwszego)

3. Peter Hille, do 1568

4. NN. Hille (syn 3)

5. David Berlin, 1575

6. NN. (Syn 5.)

7. Martin Colerus nazywany 1628

8. Martin Colerus (syn 7) 1687

9. Paul Jakob Grulich, od 1688 roku

10. NN. Zellner

11. Paul Heinrich Pohlmann aż 1732

12. Jakob Ruhtz, 1733-1755

13. Samuel Rättig, 1755-1777

14. Gotthilf Natanael Schubert, 1778-1781

15. Michael Heinrich Schmaltz, 1781-1812

16. Johann Georg Ludwig Neumann, 1813-1854

17. Hermann Gustav Goßner, 1854-1863

18. Dr.med. Wilhelm Ludwig Ziemssen, 1865-1867

19. Friedrich Wilhelm Eduard Heinrich Lagrange, 1868-1894

20. Franz Albert Gottfried Godlewski, 1895-1897

21. Karl Friedrich Ernst Füchtegott Maaß, 1898-1930

22. Ernst Mahlendorf, 1930-1939

23. Heinz Anger, 1939-1945

Polscy proboszczowie w Ostrowcu:

1. Zbigniew Getka, 1976-1981

2. Nikodem Lewandowicz, 1981-1983

3. Zygmunt Wojciech, 1983-1984

4. Józef Olszewski, 1984-2003

5. Mariusz Żołądkowicz, od 2003 roku

Nad południowym, bocznym wejściem do kościoła umieszczona jest tablica cementowa z

łacińską inskrypcją.

Od 15 października 1958 r. kościół jest wpisany do rejestru zabytków.

Pałac

Wieś stanowiła majątek ziemski. Jej właściciele mieszkali w okazałym pałacu położonym we

wschodniej części wsi. Zbudowany został w połowie XVII wieku w stylu barokowym. Po 1945

r. stanowił siedzibę miejscowego Państwowego Gospodarstwa Hodowli Zarodowej. Dlatego

zachował się w dość dobrym stanie do współczesnych czasów. Po likwidacji przedsiębiorca

przeszedł w prywatne ręce (Agroterm Spółka z o.o.) Jest wspaniale odremontowany, a z

posesji kościelnej można podziwiać jego urok i okazałość. Niestety, obecny właściciel

wyburzył starą gorzelnię i wozownię.

Za pałacem rozpościera się ponad dwuhektarowy park pałacowy z pięknym drzewostanem.

Wśród nich jest prawie trzystuletni buk zwyczajny (pomnik przyrody).

Od 15 października 1958 r. pałac jest wpisany do rejestru zabytków.

Groby

Na posesji kościoła, za nim, znajdują się dwa groby znaczniejszych mieszkańców wsi,

pochodzące z ... wieku. Nagrobki wykonane są z kamiennych głazów, a na nich wyrto

inskrypcję.

1. Heinrich Stenzel, ur. ............., zm. ................,

2. Reinhardt Stenzel, ur. ............., zm. ................,

Pomnik

W południowo-zachodnim rogu posesji kościoła stoi wysoki postument z umieszczoną na nim

figurką religijną. Pierwotnie był to pomnik mieszkańców tej wsi, którzy walcząc w I wojnie

światowej polegli na froncie.

W wielu niemieckich, belgijskich, francuskich miejscowościach po zakonczeniu I wojny

światowej miejscowa ludność fundowała pomniki poświęcone poległym ich bliskim, z tej

miejscowości. Stąd oprócz napisu informacyjnego na pomniku były też długie listy z

nazwiskami. W jednej tylko bitwie pod Verdun toczonej przez ponad dziesięć miesięcy w

1916 r. zginęło około 700 tys. żołnierzy. Jeżeli na pomniku podawano też miejsce śmierci

żołnierza, to na wielu z nich nazwa Verdun (lub data bitwy) powtarzała się.

Nie inaczej było na ziemi sławieńskiej. Praktycznie w każdej miejscowości był pomnik

poświęcony żołnierzom niemieckim poległym z tej miejscowości w I wojnie światowej. Były

różne – bogatsze i skromniejsze. Tej rejon do zasobnych nie należał, więc w większości

budulcem było to, co w okolicy można było beznakładowo pozyskać – kamienie. Pomniki te

były otaczane należnym szacunkiem i pielęgnowane. Stawiano je przeważnie obok

kościołów, na cmentarzach lub przy obiektach sportowych.

Po drugiej wojnie były to już tylko pomniki pozostałe po Niemcach. Nienawiść pomiędzy obu

narodami, narosła w kolejnej wojnie światowej, przeniosła się też na te monumenty. Były:

1) niszczone całkowicie,

2) przekształcane na inne obiekty,

3) nieliczne przetrwały w miarę niezdewastowane.

Pomnik ostrowicki należy do tej drugiej kategorii. Pozbawiony został ozdób i tablicy

pamiątkowej. Na jego szczycie umieszczono wspomnianą figurkę kultu religijnego. W jakiś

sposób tablica zachowała się. Umieszczono ją pomiędzy kamiennymi pomnikami grobów

Tenzla i Stenzla. Znajduje się na niej 16 mieszkańców Wusterwitz (Ostrowca), żołnierzy

niemieckich, którzy polegli na wojnie i nie powrócili do rodzinnej wsi. Warto zwrócić uwagę

na dwie pierwsze osoby umieszczone na niej. Prawdopodobnie byli to bracia, na co wskazuje

to samo nazwisko. Co jest w tym osobliwe – tragedia rodziny. Pierwszy z nich, Franz Korth

poległ 20 sierpnia 1914 r. Na samym początku wojny. Niemcy przystąpiły do niej 1 sierpnia

1914 r., na froncie zachodnim działania wojenne rozpoczęły 5 sierpnia, a na froncie

wschodnim 17 sierpnia. Franz Korth był jednym z pierwszych niemieckich żołnierzy poległych

w tej wojnie. Natomiast jego brat, Max Korth, był jednym z ostatnich niemieckich żołnierzy

poległych w I wojnie światowej. Zginął 13 października 1918 r. Niecały miesiąc później, 11

listopada podpisano zawieszenie broni i ustały działania wojenne. Nie byli to jedyni bracia

polegli w wojnie. Na tablicy znajdują się jeszcze Otto Heidemann poległy 15 grudnia 1914 r.

(początek konfliktu) i Franz Heidemann poległy prawie pod koniec wojny, 19 kwietnia 1917 r.

Ich rodziny nie doczekały się powrotu braci z wojny. Może kiedyś przyjdzie czas, że tablica

ponownie zawiśnie w pierwotny miejscu.