Wieś została założona przez starostę Franciszka Stadnickiego 5 maja 1787. Była to kolonizacja olęderska głównie niemiecka. Koloniści otrzymali ziemię na terenach leśnych (do karczowania) i bagiennych (do osuszania). Nazwa wsi pochodzi zresztą od jasnych piasków, które występują w tym rejonie, a po deszczu tworzą rodzaj białawego błota. W Białobłockich Ol. osiadło co najmniej kilku kolonistów, luteranów o niemieckich nazwiskach. Liczba, nazwiska, narodowość i wyznanie dosiedlonych w 1787 są nieznane. W 1790 r. żyło tu 157 katolików i 48 dysydentów. W 1792 zamieszkiwali w tej wsi olędrzy Józef i Jakub bracia rodzeni Hersiowie, Andrzej Langa/Lange. W roku 1841 Kantorem był Jan Remus, który “ umiał czytać i pisać po niemiecku i nie mniej mówić i czytać po polsku.” W 1929r. do szkoły z językiem niemieckim uczęszczało 120 dzieci. W czasach swej świetności miejscowość była zamieszkiwana nawet przez ok 1 300 mieszkańców.
Niestety obecnie cmentarz znajduje się w złym stanie, wiele nagrobków jest zniszczonych, zgromadzonych na jednej stercie.