Rezerwat Sataplia znajduje się w zachodniej Gruzji, kilka kilometrów na północ od Kutaisi. Położony jest na wzniesieniach sięgających 572 metrów, w miejscu, gdzie Nizina Kolchidzka przechodzi w pogórze Wielkiego Kaukazu. Z powierzchnią ledwie 3,5 km2 jest jednym z najmniejszych rezerwatów kraju. Został ustanowiony w 1935 roku celem ochrony reliktowych lasów typu kolchidzkiego, w których rosną m.in. buk, bukszpan i cis. Miejscową faunę reprezentują szakale, lisy, borsuki i żyjące w jaskiniach nietoperze. Oprócz żywych zwierząt chroni się tu odciski dinozaurów z okresu triasu i ślady bytowania ludzi w epoce kamiennej. Mimo niewielkiego obszaru rezerwat mieści również krater wygasłego wulkanu a także jaskinie krasowe, z których najdłuższa liczy sobie 600 metrów. Z Kutaisi można się tam dostać marszrutką albo też taksówką (co zwłaszcza poza sezonem turystycznym jest dobrym rozwiązaniem).
Nazwa rezerwatu odnosi się do góry Sataplia, a słowo to oznacza „miejscemiodu”. W południowym zboczu góry Sataplia swoje niezliczone gniazda mają pszczoły, a ludność zamieszkująca okolicę od najdawniejszych czasów zajmowała się pszczelarstwem.
Mówi się, że rezerwat jest jedynym miejscem na świecie, gdzie można zobaczyć pierwotny las kolchidzki. Występują w nim cisy, bukszpany kolchidzkie, buki, kolchidzkie ostrokrzewy, drzewa laurowe, kłokoczka i około dwudziestu innych gatunków endemicznych. Jego piękno rzeczywiście zachwyca!
W lesie spotkać można dinozaury, które żyły tutaj w prehistorii – a właściwie ich miniatury. Niektóre z nich czasem wydają dźwięki! Wizyta w parku ma mieć walor edukacyjny, dlatego podczas spaceru napotykamy miejsca pozwalające nam zapoznać się z historią, gatunkami i specyfiką dinozaurów, zamieszkujących ten obszar. Głównym miejscem poświęconym dinozaurom jest pawilon z ich skamieniałymi odciskami.
Atrakcją Satapli jest też jaskinia o długości ok. 300 m, z pięknymi naciekami. Cała jest podświetlona kolorowymi światłami (alternatywa dla Jaskini Prometeusza). Głównym punktem jest „kamienne serce”, do którego otworu można włożyć dłoń i pomyśleć życzenie. Zbudowano tu również platformę widokową, ze szklaną podłogą, skąd możemy podziwiać panoramę Kutaisi albo też przepaść pod nogami.
O keszu:
Kordy nie wskazują miejsca ukrycia. Żeby znaleźć skrzynkę, trzeba zejść w dół po szosie do pierwszego znaku drogowego po prawej stronie, gdzie ukryty jest kesz. Miejsce dość ustronne, ale proszę o ostrożność przy pobieraniu, a jeśli skrzynka by zginęła, proszę o reaktywację.