Roman Sadowski "Wieżowiec"

Komunikacji Ministerstwo,
Chałubińskiego sześć, wieżowiec,
pięter czternaście, nad piętrami
zawieszam księżyc jak podkowę
na nowe szczęście. Tutaj latem
o każdej porze dnia i nocy
jaskółki będą miały przystań
jasny, pachnący wapnem dworzec.
Gwiazd semafory będą znaczyć
ich lotu sieć, jak wiersza strofy
i będą czuwać w oknach nieba
żeby nie było katastrofy.
A zimą znowu przyjdzie zmiana
białe gołębie dach obsiądą
i wagonami białe listy
będą wysyłać wszystkim lądom.
Cieśle z zespołu Pietlarczyka
murarze Osiak i Tomanek
z Jankowskim wezmą się pod rękę
a z nimi słonce rozśpiewane.

Czy można coś jeszcze dodać? Poeta w kilku słowach doskonale opisał budynek, ja jednak dodam kilka informacji, które nie mieszczą się w poetyckiej dialektyce, nawet tej socrealnej, a które wygrzebałem w internetach i archiwalnych numerach "STOLICY". Na obrazku obok fragment z 1950 roku. 

W mieście pełnym ruin, wyglądającym jak pustynia zasypana gruzem, budowa gmachu który ma 14 pięter (w chwili budowy najwyższy budynek w mieście) była mocno nagłaśniana przez ówczesne media. Organizowano zawody we współzawodnictwie pracy, a najlepszych budowlańców nagradzano. Jak widać powyżej niektórzy dzięki poezji staną się nieśmiertelni :-) 

Projektantem budynku był Bohdan Pniewski którego dwa inne projekty już przedstawiłem światu keszerskiemu:

Sądy Grodzkie na Lesznie oraz Plac Świętego Marka w Warszawie.

Nowy kompleks Ministerstwa Komunikacji połączony (skomunikowany) został z przedwojennym budynkiem - również Ministerstwa Komunikacji projektu Rudolfa Świerczyńskiego (u którego to swego czasu praktykował Pniewski). Nad ulicą Hożą, między budynkami widać charakterystyczny łącznik. Nowe Ministerstwo było również ciekawie skomunikowane między sobą. Otóż smukły wieżowiec połączono z dwupiętrową rotundą - służącą za wejście, która zaś połączona została z przysadzistym niemalże modernistycznym biurowcem. Takie niezwykłe zestawienie trzech różnych brył bardzo podobało się krytyce, było również wielce nowoczesne. Podobnie z resztą jak i wyposażenie wnętrz na które składały się między innymi mechaniczna wentylacja, wydajne centralne ogrzewanie oraz jarzeniowe oświetlenie. Nic dziwnego, że w zrujnowanym mieście takie cuda budziły podziw. Jeśli kto ciekaw to tutaj znajdzie skan artykułu o postępach prac na budowie. 

Obecnie "wieżowiec" niknie wśród wielu naprawdę wysokich a czasem i ładnych budynków, który z nich jednak jest na tyle oryginalny, że może poszczycić się wierszem na swój temat? Patrząc na niego wyobraźcie sobie "gwiazd semafory" i całą tę "romantykę budów" z zespołem Pietlarczyka na czele. Niech was jednak pozory nie zmylą, bo straszne to były czasy, a takie dziwaczne budowle stanowią ich świadectwo na mapie Warszawy.

 Jak znaleźć skrzynkę:

Kesz to magnetyczny mikrusik. By go odnaleźć należy stanąć na współrzędnych i podziwiać wspaniały kompleks budynków. Równocześnie zauważyć należy budkę ochrony parkingu - tam może siedzieć sobie ochroniarz, który najczęściej przysypia, ale lepiej by się wami nie zainteresował - kesza z budki nie widać, ale ochroniarze lubią sobie spacerować po terenie. Później wypatrzyć musicie rotundę a na jej podbudowie takie oto okienko - wylot wentylacji na którym zamontowany jest kesz:

Podejdź do niego, zgarnij kesza i oddal się by dokonać wpisu - ciągle pamiętając o tym, że ochroniarz parkingowy może się przebudzić z letargu i wyleźć z budki, by zobaczyć co się dzieje.  Po wpisie odłóż na miejsce i niespiesznie oddal się w swoją stronę.

UWAGA! W budynku znajduje się obecnie Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju (nazwa zmienia się co rusz ale zawsze tam jest jakieś ministerstwo), jest on monitorowany, kamery zamontowane są gdzie bądź (wydaje mi się, że kesz zamontowany jest poza ich zasięgiem, ale pewności nie mam), na parkingu za dnia siedzą ochroniarze. Błagam was więc o zachowanie zasad konspiracji. Nie kręćcie się zbyt długo, bo po pierwsze primo kesz może zaginąć a po drugo primo ultimo możecie narazić się na nieprzyjemności, toć to instytucja centralna, pod specjalnym nadzorem państwowym! Zwróćcie więc uwagę na monitoring, a ponadto jeśli nie możecie znaleźć keszyka w miarę szybko - odpuśćcie, przyjdźcie za jakiś czas. Nic na siłę. Ale mam nadzieję, że keszerom tego powtarzać nie trzeba, życzę zatem powodzenia!

Miejsce ukrycia skrzyneczki jest mocno przypałowe, zobaczymy jak długo tam się utrzyma.