Dodatkowe atrybuty skrzynki

Druga skrzynka z serii "Zabytki Starogadu" :)


Baszta Gdańska

Być może mieszkańcom już spowszedniała, jednak przyjezdni zawsze zwracają na nią uwagę. Stanowi najwyższą i najlepiej technicznie zachowaną warownię stolicy Kociewia.
Początki wznoszenia baszty datuje się na lata 1320-1330. Wykazuje ona ślady rozbudowy i różnego podziału na kondygnacje. Obecnie jest budynkiem czterokondygnacyjnym, podpiwniczonym zbudowanym z cegły typu gotyckiego, na rzucie zbliżonym do kwadratu o bokach 8x8 metrów i wysokości 15 metrów. Najgrubsze są mury obwodowe I i II kondygnacji (do 2,5 m), szczególnie odporne na działanie machin oblężniczych czy armat wojsk oblegających. Sklepienia trzech pierwszych kondygnacji są ceglane, kolebkowe, ostatnie piętro ma sufit płaski, z otworem na strych. Wnętrza charakteryzują się surowym wystrojem architektonicznym i skromnym urządzeniem.
Zadania baszty zmieniały się zależnie od historycznych okoliczności. Początkowo pełniła funkcję wieży obserwacyjno-alarmowej przy przeprawie przez Wierzycę. Potem, wzniesiona w systemie XIV-wiecznych murów obronnych fortyfikacji miejskich, broniła wjazdu do Starogardu od strony Gdańska. Obowiązek obrony spoczywał na barkach cechu szewców i stąd jej nazwa Szewska. W czasie pokoju mógł rozlegać się na niej hejnał trębacza, który rano nawoływał do otwarcia bram miejskich bądź też alarmował o pożarze. Jak wynika z wilkierza z 1634 r. była więzieniem i wartownią nocnej straży miejskiej. W związku z zniszczeniami kościoła św. Mateusza, spowodowanymi "potopem" baszta stała się "Kaplicą przy Bramie", w tej roli funkcjonowała do 1730 r. Utrata funkcji obronnych spowodowała, że w latach 1847-1912 przeszła w ręce prywatne. W latach okupacji hitlerowskiej stanowiła miejsce kaźni i tortur. Po wyzwoleniu w 1945 r. przechowywano w niej przedmioty o charakterze muzealnym. Po remontach w 1957 r. i w latach 1977-1979 obiekt oddano Muzeum Ziemi Kociewskiej na urządzenie ekspozycji muzealnej dotyczącej lat 1939-45.

Legendy

Z basztą jest związane kilka legend. Utrzymuje się, że w jej rejonie przekraczał w bród Wierzycę biskup Wojciech, kiedy w 997 r. podróżował przez te tereny do Gdańska. Zachowała się również legenda o chłopach starogardzkich, zmuszonych do darmowej zwózki materiałów budowlanych do wznoszonej twierdzy. Pewnego dnia zbuntowali się i pouciekali do pobliskiego Lasu Szpęgawskiego, gdzie przyparci przez Krzyżaków, woleli wybrać śmierć w odmętach Jeziora Płaczewskiego niż oddać się w niewolę. Tych, którzy oprawcy zdążyli ująć, uwięziono w murach baszty Gdańskiej. Z Krzyżakami związana jest jeszcze jedna historia. Podobno w dniu 8 grudnia 1461 r. zdobyli miasto tylko dlatego, że ktoś nocą uszkodził łuki, które następnego dnia nie mogły razić przeciwnika. Również z średniowiecza pochodzi legenda o młodziutkiej burmistrzance, która, pozbawiona możliwości wyjścia za mąż, skoczyła z najwyższego okna do wód Wierzycy.

 

 

 Edycja:

Hasło do logu (pisane wielkimi literami, bez spacji) znajduje się na tablicy informacji turystycznej znajdującej się w pobliżu obiektu, jednak należy je odszyfrować używając poniższego klucza: 

 

* 7.19 * 3.5 * 2.11 * 17.25 * 1.63 * 14.1 + 4.30 + 16.24 * 8.27 * 11.16 * 5.11 * 8.27 * 10.13 * 9.53 * 13.8 * 10.9 *

 

(W wielkości jest podane mikro, gdyż po edycji nie można było już ustawić wirtualnej)