Nie jest możliwe, aby jakiekolwiek historie wejherowskie były opowiadane bez wiedzy Reginy Osowickiej. Stąd właśnie jej obecność w tej geościeżce.

Regina Maria Osowicka-Gdaniec.

ur. 1932 w Wejherowie,

zm. 1 lipca 2014 tamże.

Polska publicystka, działaczka regionalna.

Życiorys

Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Jako dziennikarka i publicystka współpracowała z prasą lokalną i regionalną, m.in. z "Dziennikiem Bałtyckim". Pracowała także jako nauczycielka, prowadziła autorski program w telewizji TV Chopin. Była autorką książek poświęconych historii Wejherowa oraz biografii postaci związanych z miastem.

Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi oraz – za wybitne zasługi w działalności na rzecz kultury polskiej i zachowania dziedzictwa kulturowego, za szczególne osiągnięcia w pracy oświatowej i społecznej – Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012). Uhonorowana tytułem honorowego obywatela gminy Wejherowo.

Wybrane publikacje

• Bedeker wejherowski (1996, wznawiane),
• Leksykon wejherowian (2008),
• Piaśnica. Miejsce martyrologii i pamięci (2001),
• Najstarsze dzieje Wejherowa (red., 1998),
• Wejherowo w anegdocie (1997, wznawiane),
• Wejherowski kalejdoskop (2012).

Jej rodzinny dom znajdował się przy ul. OO. Reformatów 7. Ojciec Konrad, kolejarz, był zawiadowcą zabezpieczenia ruchu pociągów PKP.

Regina Osowicka studiowała polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie w 1955 r. uzyskała dyplom magistra. Potem otworzyła przewód doktorski (Hitlerowskie obozy koncentracyjne na terenie Polski), jednak ze względów rodzinnych nie przystąpiła do obrony tej dysertacji.

W 1958 r. podjęła pracę jako polonistka w wejherowskim LO im. Jana III Sobieskiego. Już pierwszego dnia pracy, w nieco humorystycznych okolicznościach (wzięła go za ucznia zwracając się do niego z prośbą o pomoc), poznaje swego przyszłego męża, który w liceum był nauczycielem historii i przysposobienia wojskowego. Wśród licealistów „Ciocia wieża”, bo tak Ją nazywano ze względu na nieprzeciętny wzrost, cieszyła się wielką estymą. Pracę w LO kończy w 1965 roku i odchodzi do Wydawnictwa Morskiego, gdzie jej kolegą redakcyjnym był Donald Tusk, obecny premier RP. Pod Jej redakcją w WM ukazały się m.in. dwie ważne pozycje: „Okupacja hitlerowska na Pomorzu Gdańskim” Włodzimierza Jastrzębskiego i Jana Szilinga oraz „Gdańsk 1939” Brunona Zwarry. W wydawnictwie pracowała aż do przejścia na emeryturę.

Zajmowała się też tym, co najbardziej lubiła – dziennikarstwem i pisarstwem. Jako dziennikarka zadebiutowała już w 1948 r. mając zaledwie 16 lat! Potem na 40 lat związała się z „Dziennikiem Bałtyckim”, była też dziennikarką Polskiego Radia, stałą felietonistką „Kuriera Wejherowskiego”, przez kilka lat prowadziła autorski program w wejherowskiej TTM „Chopin”.

źródła: pl.wikipedia.org, tubawejherowa.pl (red. MIrosław Odyniecki)

Kesz.

Znajduje się w miejscu, w którym w 2014 roku stanęła ławeczka Reginy Osowickiej.

Jeśli staniesz w miejscu, które wskazują koordynaty dojrzysz damę siedzącą na ławeczce. Podejdź i zagadaj do niej. Może opowie Ci jedną z miliona znanych jej historii, a może wyjawi Ci gdzie znajduje się to, czego szukasz. Nie chce powiedzieć? Usiądź obok.

Uwagi:

• Do wyciągnięcia logbooka przyda się pęseta. Tymczasowe rozwiązanie.
• Mugole. Często w tej okolicy przewijają się falami - do/ze szkoły. Przeczekaj.
• Skrzynka dostępna zimą.

Kesz założony spontanicznie, na szybkiego, przed eventem. Nie obyło się bez wtopy przy instalacji. Dlatego aktualnie ukryty w miejscu tymczasowym.