Nie jest możliwe, aby jakiekolwiek historie wejherowskie były opowiadane bez wiedzy Reginy Osowickiej. Stąd właśnie jej obecność w tej geościeżce.
Regina Maria Osowicka-Gdaniec.
ur. 1932 w Wejherowie,
zm. 1 lipca 2014 tamże.
Polska publicystka, działaczka regionalna.
Życiorys
Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Jako dziennikarka i publicystka współpracowała z prasą lokalną i regionalną, m.in. z "Dziennikiem Bałtyckim". Pracowała także jako nauczycielka, prowadziła autorski program w telewizji TV Chopin. Była autorką książek poświęconych historii Wejherowa oraz biografii postaci związanych z miastem.
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi oraz – za wybitne zasługi w działalności na rzecz kultury polskiej i zachowania dziedzictwa kulturowego, za szczególne osiągnięcia w pracy oświatowej i społecznej – Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012). Uhonorowana tytułem honorowego obywatela gminy Wejherowo.
Wybrane publikacje
Jej rodzinny dom znajdował się przy ul. OO. Reformatów 7. Ojciec Konrad, kolejarz, był zawiadowcą zabezpieczenia ruchu pociągów PKP.
Regina Osowicka studiowała polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie w 1955 r. uzyskała dyplom magistra. Potem otworzyła przewód doktorski (Hitlerowskie obozy koncentracyjne na terenie Polski), jednak ze względów rodzinnych nie przystąpiła do obrony tej dysertacji.
W 1958 r. podjęła pracę jako polonistka w wejherowskim LO im. Jana III Sobieskiego. Już pierwszego dnia pracy, w nieco humorystycznych okolicznościach (wzięła go za ucznia zwracając się do niego z prośbą o pomoc), poznaje swego przyszłego męża, który w liceum był nauczycielem historii i przysposobienia wojskowego. Wśród licealistów „Ciocia wieża”, bo tak Ją nazywano ze względu na nieprzeciętny wzrost, cieszyła się wielką estymą. Pracę w LO kończy w 1965 roku i odchodzi do Wydawnictwa Morskiego, gdzie jej kolegą redakcyjnym był Donald Tusk, obecny premier RP. Pod Jej redakcją w WM ukazały się m.in. dwie ważne pozycje: „Okupacja hitlerowska na Pomorzu Gdańskim” Włodzimierza Jastrzębskiego i Jana Szilinga oraz „Gdańsk 1939” Brunona Zwarry. W wydawnictwie pracowała aż do przejścia na emeryturę.
Zajmowała się też tym, co najbardziej lubiła – dziennikarstwem i pisarstwem. Jako dziennikarka zadebiutowała już w 1948 r. mając zaledwie 16 lat! Potem na 40 lat związała się z „Dziennikiem Bałtyckim”, była też dziennikarką Polskiego Radia, stałą felietonistką „Kuriera Wejherowskiego”, przez kilka lat prowadziła autorski program w wejherowskiej TTM „Chopin”.
źródła: pl.wikipedia.org, tubawejherowa.pl (red. MIrosław Odyniecki)
Kesz.
Znajduje się w miejscu, w którym w 2014 roku stanęła ławeczka Reginy Osowickiej.
Jeśli staniesz w miejscu, które wskazują koordynaty dojrzysz damę siedzącą na ławeczce. Podejdź i zagadaj do niej. Może opowie Ci jedną z miliona znanych jej historii, a może wyjawi Ci gdzie znajduje się to, czego szukasz. Nie chce powiedzieć? Usiądź obok.
Uwagi:
Kesz założony spontanicznie, na szybkiego, przed eventem. Nie obyło się bez wtopy przy instalacji. Dlatego aktualnie ukryty w miejscu tymczasowym.