Skrzynka założona w ramach Mazowieckiej Inicjatywy Akcja Ukrywanie.
Zgodnie z ustaleniami MIAU #12, parametry kesza to 4 jokery.

Jest 1 lutego 1944 r., żołnierze AK z powodzeniem wykonują wyrok śmierci na Franzu Kutscherze, kacie Warszawy. W wyniku akcji ciężko ranni zostają m.in. Bronisław Pietraszewicz ps. „Lot” oraz Marian Senger ps. „Cichy”. Zostają oni przez AK-owców przewiezieni do Szpitala Praskiego.

Oficjalnym powodem przyjęcia do szpitala było postrzelenie przez policję kolejową za przechodzenie przez tory kolejowe w okolicy Dworca Wschodniego. Historyjka ta nie zwiodła jednak Niemców, którzy zainteresowali się dwoma rannymi. Aby nie wpadli w ręce wroga, dowództwo AK podjęło decyzję o ich odbiciu.

Do wykonania zadania potrzebna była oczywiście broń, najbliższa skrytka mieściła się przy Królewskiej 31 w mieszkaniu nr 35 należących do Antoniego Biernawskiego ps. „Dryl”. Zadanie przewiezienia jej w okolice ulicy Jagiellońskiej, skąd miała się zacząć akcja odbicia, przypadło łączniczce Halinie Strachalaskiej ps. „Janina”.

Ubezpieczana przez żołnierzy III plutonu, zabrała ze skrytki ciężką i pękatą teczkę, zawierającą prawdopodobnie rozłożony pistolet maszynowy Sten oraz kilka zwykłych pistoletów i granatów. Ruszyła ulicą Królewską w stronę Krakowskiego Przedmieścia, by wsiąść na przystanku przy Nowym Zjeździe do tramwaju jadącego na Pragę przez most Kierbedzia.

Wjazd na most Kierbedzia, 1944 r.

„Janina” wsiadła do pierwszego wagonu nur für Deutsche. Jedyny Niemiec w nim siedzący nie zwrócił na nią uwagi — być może wciąż w szoku po porannym zamachu.

Już podczas jazdy przez most okazało się, że na przystanku po praskiej stronie niemieccy żandarmi zgarniają ludzi do rewizji. Zwracająca na siebie uwagę teczka „Janiny” natychmiast by zainteresowała wroga, skazując misję na niepowodzenie, a ją samą na pojmanie i tortury.

Łączniczka nie straciła jednak zimnej krwi i zwróciła się o pomoc do nieznanego motorniczego — ten wykazał się pełnym zrozumieniem dla sytuacji oraz niemałym bohaterstwem. Poprowadził tramwaj przez most tak wolno jak tylko się dało, momentami wręcz zatrzymując się, aby na zjeździe z mostu zwolnić możliwie dużo miejsca i przez obsadzony przez Niemców przystanek przejechać z pełną prędkością. Żołnierzom okupanta nie pozostało nic innego niż uskoczyć przed rozpędzonym pojazdem.

„Janina” bezpiecznie wysiadła na następnym przystanku przy ulicu Targowej.

Epilog

1 lutego ok. godz. 17.40 grupa pod dowództwem „Jeremiego” weszła do szpitala i po rozbrojeniu dwóch granatowych policjantów zniosła rannych kolegów do karetki pozyskanej z Miejskich Zakładów Sanitarnych. W tym samym czasie grupa ubezpieczająca odcięła łączność telefoniczną.

Rannych przewieziono ulicami: Brukową (obecnie Stefana Okrzei), Targową i al. Zieleniecką przez Most Poniatowskiego na lewy brzeg, i po raz kolejny rozpoczęto poszukiwanie szpitala, który przyjąłby „Lota” i „Cichego”. Pierwszą placówką był szpital przy Warszawskiej Szkole Pielęgniarstwa przy ul. Koszykowej 78, w którym w tamtym czasie mieścił się także jeden z oddziałów chirurgicznych Szpitala Ujazdowskiego. Tutaj jednak spotkano się z odmową. Ranni trafili tymczasowo do kliniki ginekologiczno-położniczej dra Henryka Webera przy ul. Chmielnej 34, gdzie spędzili noc. Weber, który był volksdeutschem, domyślił się, kim są ranni, jednak ich nie wydał.

Następnego dnia, 2 lutego, „Lota” przyjął Szpital Wolski przy ul. Płockiej 26, a „Cichego” przewieziono do Szpitala Ujazdowskiego, który jednak odmówił przyjęcia niebezpiecznego pacjenta. Przewożony już po raz szósty po postrzale „Cichy” trafił ostatecznie do Szpitala Maltańskiego, gdzie w tym czasie wciąż znajdował się inny ranny w akcji Henryk Humięcki ps. „Olbrzym”, a wcześniej opatrzono Michała Issajewicza ps. „Miś”.

Ciężko rannych żołnierzy nie udało się już jednak uratować. 4 lutego w Szpitalu Wolskim zmarł „Lot”, a 6 lutego w Szpitalu Maltańskim – „Cichy”. Obydwu pochowano na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Źródła:

• www.seiren.pl/Artykuly/2013/712013-konspiracyjny-transport-broni.html
• pl.wikipedia.org/wiki/Akcja_Kutschera

Skrzynka

Kesz to stosunkowo prosty quiz terenowy, składający się z dwóch etapów: startowego oraz finału. Pierwszy to mikromagnetyk (ale niekoniecznie trzeba go zdejmować), który wskaże namiary na właściwy pojemnik w rozmiarze małym. Po odczytaniu pierwszego etapu podpowiedź kodowana zdradzi co trzeba.

Aby odnaleźć pierwszy etap musisz wcielić się w członka ruchu oporu i odebrać przesyłkę zostawioną przez łącznika. Problem w tym, że nasz łącznik został po podrzuceniu paczki zdekonspirowany i zaatakowany przez oddziały wroga. Śmiertelnie ranny zdołał naszym przekazać tylko, że przesyłka została ukryta na placu Weteranów 1863 r. przy zjeździe z mostu Śląsko-Dąbrowskiego, gdzieś w strefie płatnego parkowania.

Plac jest silnie obsadzony przez oddziały wroga z dywizji Mugollen, dlatego zachowaj szczególną ostrożność. Zalecany nocny czas operacji.