Please log in to see the coordinates.
Altitude: 116 m. ASL.
Region:
Poland > dolnośląskie
Cache type: Traditional
Size: Regular
Status:
Ready for Search
Date hidden: 08-10-2016
Date created: 08-10-2016
Date published: 08-10-2016
Last modification: 10-04-2021 
109x Found 
0x Not found 
8 notes 
3 watchers 
394 visitors 
87 x rated 
Rated as: Excellent
83 x recommended
Cache attributes
Description
PL
Występowanie
Bogatka jest gatunkiem lęgowym występującym w całej Polsce najliczniejszym i najpospolitszym spośród wszystkich sikor. Część osobników również zimuje w naszym kraju, ponadto w końcu marca i początku kwietnia oraz we wrześniu i październiku można obserwować, głównie wzdłuż wybrzeża Bałtyku, liczny przelot osobników z północy. Ptaki północne zimują także w Polsce.
Biologia
Bogatka jest najbardziej wszędobylska spośród naszych sikor. Zamieszkuje wszystkie typy lasów (oprócz zwartych, ciemnych borów iglastych), parki, sady, ogrody, a nawet zupełnie niewielkie kępy zieleni wewnątrz miast. Pokarm jej stanowią wszelkiego rodzaju owady oraz ich jaja. Zimą zjada oleiste nasiona (lecz nie twarde, mączyste ziarno), często i chętnie korzysta z karmników. Żeruje wśród cienkich gałązek drzew, jednakże nie na samych ich wiotkich końcach, jak to czyni sikora modra. Porusza się po gałązkach szybko i sprawnie, jednakże nie podfruwa ani nie trzepoce się wokół nich jak świstunki. Wyjątkowo tylko przyczepia się do gałązek od spodu, grzbietem w dół, na wzór sikory modrej i sosnówki, które czynią to często. Jesienią i zimą znacznie częściej niż inne sikory żeruje na ziemi, w suchej ściółce. Gniazdo buduje w dziupli, niekiedy zupełnie nisko nad ziemią; chętnie też gnieździ się w skrzynkach lęgowych. Dystans ucieczki wynosi mniej niż 10 m, a zimą często jest znacznie mniejszy.
Rozpoznawanie
Bogatka jest niewiele większa od pozostałych sikor. Na podgardlu i piersi zdobi ją czarny krawacik, którego brak u innych sikor. Jest on u samca nieco szerszy i dłuższy niż u samicy Młode ptaki mają wszystkie barwy bardziej szarawe.
Głos
Najczęściej słyszanymi, wabiącymi głosami bogatki są dźwięczne, metaliczne „tink", podobne do głosu wabiącego zięby oraz miękkie, dość wysokie „tiwuti". Śpiew samca, który można usłyszeć nie tylko wiosną, lecz i w słoneczne dni zimowe, składa się z monotonnie powtarzanego, dość dźwięcznego, trój sylabowego motywu z wyraźnie obniżonym ostatnim tonem. Śpiew ten jest dość podobny do śpiewu sosnówki; różni się od niego tylko trzysylabowym motywem (u sosnówki — dwusylabowy), natomiast wyraźnie różni się od perlistych, zbliżonych do trelu, głosów czubatki i sikory modrej.
Skrzynka:
Additional waypoints
| Symbol | Type | Coordinates | Description |
|---|---|---|---|
|
Parking area | --- | Parking |
Pictures
Log entries:
109x
0x
8x
7x
