Zmysł węchu, zmysł powonienia, część błony śluzowej jamy nosowej w górnej części tej jamy, zwana błoną węchową, w której znajdują się między komórkami nabłonkowymi komórki dwubiegunowe.
Jedna wypustka takiej komórki zaopatrzona we włoski węchowe zwrócona jest na powierzchnię błony śluzowej, a druga jako neuryt (akson) przechodzi do mózgu.
Pęczki tych ostatnich tworzą tzw. nitki węchowe przechodzące przez blaszkę sitową kości sitowej do jamy czaszki, gdzie kończą się w ośrodkach węchowych w mózgu.
Zmysł umożliwia rozpoznawanie niektórych lotnych substancji chemicznych znajdujących się w otoczeniu (odzwierciedlający zapachy). Receptory węchowe są w stanie wykryć pewne substancje nawet przy ich minimalnej obecności w otoczeniu (np. sztuczne piżmo).
Istnieje kilka teorii próbujących wyjaśnić sposób odbioru bodźców węchowych (np. teoria absorpcji promieni podczerwonych, teoria polarności cząsteczki, teoria składu chemicznego i inne), brak jednak pewności co do ich prawdziwości. Wyróżnia się 9 kategorii zapachowych:
1) eteryczne (eter, wosk pszczeli),
2) aromatyczne (pieprz, migdał),
3) balsamiczne (kwiaty, balsam, wanilia),
4) ambro-moszusowe (ambra, żółć),
5) allylkakodylowe (siarkowodór, chlor),
6) spaleniznowe (dym tytoniowy, naftalina),
7) kaprylowe (pot, zjełczały tłuszcz),
8) przykre (pluskwiaki),
9) wstrętne (padliwo).
Powyższa klasyfikacja ma charakter subiektywny i emocjonalne kryterium podziału od przyjemnego do przykrego.
O keszu:
Skrzynka na kordach, lekko przysypana ściółką i liśćmi. W środku znajdziesz instrukcję postępowania, zagadkę do rozwiązania i wskazówkę do hasła (do dwóch miejsc po przecinku).
Nie pomyl kolorów!!!
Poniżej klucz do zagadki: