W okresie średniowiecza miasta w Polsce nakładały na mieszkańców obowiązek obrony w przypadku zagrożenia. Dlatego od XII w. powstawały strzeleckie bractwa kurkowe. Początki Starogardzkiego Bractwa Kurkowego sięgają prawdopodobnie 1351 roku, niedługo po tym, kiedy w 1348 roku Starogard otrzymał prawa miejskie. Członkowie bractwa ćwiczyli strzelanie z łuku do kura. Zwycięzca zostawał królem kurkowym, któremu nadawane zostały liczne przywileje, np. zwolnienia z podatków.
Bractwa kurkowe cieszyły się poparciem królów polskich. Orędownikem bractw kurkowych był Jan III Sobieski. W 1683 r. nadał on starogardzkiemu bractwu nowy statut. W XVII I XVIII w zmieniło się oblicze bractw kurkowych. Przynależność do nich stała się przywilejem i honorem. W tym okresie zmieniło sie również samo strzelanie, w związku z wprowadzeniem w miejsce łuków, broni palnej.
Wielkim wydarzeniem dla Kurkowego Bractwa Strzeleckiego w Starogardzie było przyjęcie w 1926 r. honorowej godności Króla Kurkowego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego.
Jednocześnie prezydent przesłał bractwu swój srebrny portret z deklaracją: "Bractwu Strzeleckiemu w Starogardzie na pamiątkę przyjęcia godności Króla Kurkowego na rok 1927/28 Prezydent RP Ignacy Mościcki".
Współrzędne startowe wskazują na rondo Kurkowego Bractwa Strzeleckiego, z którego trzeba udać się w kierunku strzelnicy. Miejsce ukrycia wskazuje dodatkowy waypoint.