Proponuję abyście zwiedzając „schron bierny dla 1 drużyny" (nazwa niemiecka - Gruppenunterstand) zwrócili uwagę na szczegóły budowli.
Załoga liczyła 10-14 żołnierzy. Na tego typu budowlę zużywano średnio 356 m³ betonu oraz wybierano 650 m³ ziemi.
Schron służył dla ochrony żołnierzy przed ostrzałem artyleryjskim. Wyposażony był w filtro-wentylator, piecyk węglowy, prycze dla załogi, środki łączności a nawet toaletę. Wejścia do przedsionka (1) strzegła krata szturmowa. Dzięki temu strzelec znajdujący się w izbie załogi (3) mógł poprzez strzelnicę wewnętrzną typu 422PO1 prowadzić ostrzał nie tylko przedsionka, ale i tego co było przed wejściem, na zewnątrz. Zaraz za załomem przedsionka znajdowały się dwudzielne drzwi stalowe. Dzięki takiemu ich umiejscowieniu nie były narażone na ostrzał p-panc. Tuż przed nimi po lewej, nisko, w rurze. Dalej była była śluza gazowa (2). Śmieszne jest to, że wyjście awaryjne (4) było całkowicie zasypane żwirem. Aby wydostać się nim najpierw trzeba było otworzyć drzwi gazoszczelne, rozebrać podwójną zaporę z dwuteowników i ściankę z pojedynczej cegły. po usunięciu tych przeszkód do środka schronu wysypywało się kilka metrów sześciennych żwiru. Taka konstrukcja zabezpieczała szyb wyjścia awaryjnego przed zgnieceniem przez wybuch oraz uniemożliwiało wtargnięcie do schronu napastników. Na zewnątrz wszystkie widoczne elementy schronu pokryte były kamuflażem, a całość dodatkowo przykrywała siatka maskująca.
Überdruckventil – zawór nadciśnieniowy