Rezerwat przyrody "Jezioro Nawionek" powołany został na mocy Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 16.09.1974 roku na terenie Leśnictwa Antoniewo. Obejmuje ochroną częściową powierzchnię 10,67 ha. Celem ochrony jest zachowanie jeziora typu lobeliowego, na południowej granicy zasięgu lobelii jeziornej. Głównym argumentem ochrony jezior oligotroficznych jest duża w nich koncentracja gatunków rzadko spotykanych, zagrożonych wyginięciem i prawnie chronionych.
Jezioro Nawionek położone jest wśród borów w tym ponad 150 letnich drzewostanów sosnowych od zachodu i częściowo wschodu. Brzegi są piaszczyste, w niektórych miejscach czyste, w innych mniej lub bardziej zamulone. Zbocza schylają się ku brzegom jeziora stosunkowo łagodnie, jedynie południowo wschodni stok jest bardziej nachylony. Głębokość jeziora Nawionek sięga około 11 m. dno jezioro na głębokości 0,5-2 m. porośnięte jest zwartym łanem lobelii (Lobelia Dortmanna). W nielicznych miejscach ustępuje ona płatom kłoci wiechowatej (Cladium mariscus), a na głębokości ok. 2 metrów płaty lobelii przechodzą stopniowo w podwodne łąki poryblinu jeziornego, który ginie na głębokości ok. 2,5 m. Na większych głębokościach tj. do 8 m rozwijają się zwarte jednogatunkowe płaty mchów.
Co do samej skrzynki, mikro na wysokości ok 2,5 m, pod mniejszym daszkiem. Przy rezerwacie jest poprowadzony zielony Szlak Zaborski, jednak skrzynka się przy nim nie znajduje. Jenak prowadzi do niej inna, dość dobra droga leśna. Samochód można zaparkować przy moście na Śluzie, przy rzece Brdzie i przejść się na spacer.